मार्तंड भाग २८

इकडे खान पंढरपूरहुन आपल्या लव्याजम्या सकट फलटणच्या दिशेने निघाला. सोबत बारा हजार सैनिकांची घोडदळ,फौज, शंभर हत्ती, शेकडो उंट, काबाडीचे बैल, शंभर मोठ्या तोफा, मोठ्या संख्येनं कुऱ्हाडी, बेलदार घेऊन खान वेगानं पुढं येत होता. वाटेत रयतेला दहशत बसावी म्हणून तो लूट करत मंदिरं जमीनदोस्त करत चालला होता. एखाद्या उन्मत पिसाळलेल्या हत्तीप्रमाणे तो वागत होता. त्याच्या वागण्याने रयत खूप त्रासली होती. मजल दरमजल करत तो फलटणला पोहचला आणि तिथे त्यानं आपला मुक्काम ठोकला. खानाच्या छावणीत पुन्हा एकदा मसलती सुरू झाल्या. कट कारस्थानं शिजू लागली. खानाच्या शामियान्यात सर्व सुरमाँ सरदार जमले होते. आपलं महाकाय अजगरासारखं असलेलं शरीर आसनावर विराजमान झालं होतं. एका बाजूला प्रतापराव मोरे, बाजी घोरपडे आपल्या जागी बसले होते आणि दुसरीकडे खानाचे विश्वासू सरदार, हसनखान, अंबरखान फाजलखान सय्यद बंडा विराजित झाले होते. शिवरायांचे मेव्हणे बजाजी निंबाळकरांना कैद करायची हि योजना आधीच ठरली होती त्याच विषयावर मसलत सुरू झाली. शिवरायांचं मनोबल खच्चीकरण करण्यासाठी डाव रचला जात होता. हिंदवी स्वराज्यातला माणूस स्वतःच्या जीवापेक्षा आपल्या व्यक्तीच्या वेदना पाहू शकत नाही हि गोष्ट खानाला बरोबर माहीत होती तरीही आपल्या विश्वासातल्या माणसांशी मसलत करावी त्यांचं मत जाणून घ्यावं असं त्याला वाटलं.