मार्तंड.. एक अनोखी प्रेमकथा.. भाग १८

खानानं त्याच्या मुख्य सरदाराला, अंबरखानाला विचारून या गोष्टीची शहानिशा करून घेतली. त्याच्याकडून खात्री करून घेतल्यावरच खानाचा अमीनाबाईच्या बोलण्यावर विश्वास बसला. त्याने मैफिल सुरू करण्याचा आदेश दिला तसं अमीनाबाईनं तिच्या साथीदाराला आवाज दिला. तिच्यासोबतचे साथीदार आणि संगीतवादक आपल्या वाद्यांसह तिथे येत होते. इतक्यात पालखीतून एक स्त्री खाली उतरली. तिच्या पायातल्या घुंगरांचा आवाज चोहीकडे पसरला. नाजूक पावलांनी ती खानाच्या दिशेने येत होती. तिच्या मागोमाग तिच्या सहकलाकार ललनाही येत होत्या. सर्वांच्या नजरा तिच्यावर खिळून होत्या. मोतीया रंगांचा मोगलाई पेहराव तिनं परिधान केला होता. गळ्यात मोत्यांच्या माळा तिच्या सौन्दर्यात अजूनच भर घालत होत्या. हातातले हिऱ्याचे कंगण रात्रीतही चमकत होते. चेहऱ्यावर तलम मलमली पर्दा होता. ती खानासमोर येऊन उभी राहिली. जणू स्वर्गातून एखादी हुस्नपरी अवतरली होती. निशाण्याच्या स्तंभाकडे तिची नजर गेली. दोरखंडानी बांधलेल्या रक्तबंबाळ अवस्थेत उभा असलेला मार्तंडला, आपल्या प्रेमाला असं रक्तबंबाळ, जखमी अवस्थेत पाहून जीवात तिच्या कालवाकालव झाली. आसवांनी पापण्याचा उंबरठा कधीच ओलांडला होता. तरीही ती शांत उभी होती. तिने अलगद चेहऱ्यावरचा पर्दा दूर केला. आपली नाजूक बोटं कपाळावर लावत तिने सर्वांना सलाम केला.