मार्तंड.. एक अनोखी प्रेमकथा.. भाग २१

रात्रीचा दुसरा प्रहर सुरू झाला. रात्रीच्या दोन एक घटका सरल्या होत्या. तुळसा सावित्री आणि इतर बायकांना घेऊन झाडाझुडपातून मार्ग काढत पुढे चालली होती. किर्र अंधारात वाटेचा अंदाज बांधत त्या पुढे सरकत होत्या. जंगलातून जाताना वाटेत श्वापदांचीही भीती होती. पावसामुळे वाट पूर्णपणे चिखलाने माखली होती. इतक्यात सावित्रीने सर्वांच्यापुढे भरभर जाणाऱ्या तुळजाला मागे खेचलं. साऱ्या बायका जागीच थांबल्या. समोर झुडपातून काहीतरी सरपटत गेलं. त्यांनी त्याला जाऊ दिलं. ते गेल्यावर पुन्हा त्या चालू लागल्या. खरंतर जंगलात जंगली श्वापदांपासून बचाव करणं फारच कठीण होतं पण तरीही गनिमाच्या तावडीतून स्वतःची आणि आपल्या सोबत असलेल्या बायकांची सुटका करणं इतकंच त्यांच्या डोक्यात होतं. पावसानं साऱ्याजणी चिंब भिजल्या होत्या. थंडीने कुडकूडत होत्या. थंडी,पाऊस, वाऱ्याची कशाचीही पर्वा न करता त्या निघाल्या होत्या. लवकरात लवकर नदीकाठी पोहचणं हेच ध्येय त्यांच्या डोळ्यांसमोर होतं. त्यामुळे त्यांनी त्यांचा चालण्याचा वेग अजून थोडा वाढवला.