मार्तंड.. एक अनोखी प्रेमकथा.. भाग २७

तिचं मन आक्रदंत होतं. ज्याच्यासाठी, ज्याच्या प्रेमासाठी ती विजापूरहुन सारं वैभव, ऐश्वर्य, धनदौलत, ऐशोराम सोडून आली होती. तोच मार्तंड आता राहिला नव्हता. मार्तंडचं शेवटचं रक्तबंबाळ रूप तिच्या डोळ्यासमोरून जात नव्हतं. तिचा कुंकवाच्या धन्यावर त्या शिपायाने उगारलेली तळपती तलवार तिच्या डोळ्यांसमोर जात नव्हती. मार्तंड तिला कायमचं सोडून गेला होता. कावेरी ओक्शीबोक्शी रडू लागली. काय करावं तिला सुचत नव्हतं. इतक्या वर्षांनी ती दख्खनच्या भूमीत दाखल झाली होती. आपल्या घराचा किंबहुना विजापूरमध्ये असतानाही रंगमहालाचा कधीही उंबरठा न ओलांडलेली कावेरी शिवाजी महाराजांचा निरोप घेऊन दऱ्याखोऱ्या पार करत निघाली होती. इथली गावं, ठिकाणं, माणसं एकही गोष्ट तिला माहीत नव्हती किंबहुना आठवत नव्हती. तिची वाट तिलाच शोधायची होती. एका अनोळखी प्रदेशात एकट्या स्त्रीला प्रवास करायचा होता. पदोपदी शत्रूच्या सैन्याशी तिला झुंजावं लागणार होतं. कसा निभाव लागणार? ती मनातून खूप घाबरली होती. इतक्यात तिला मार्तंडचे शब्द आठवले.