मायाजाळ (१)

अनन्या तिसऱ्या बाकडावर खिडकीजवळ बसलेली. थंडगार वारा तिच्या अंगाला स्पर्शत होता. त्या वाऱ्यावरून तिला समजल होत की खूप जोरात पाऊस पडणार आहे. तिला बाहेरच्या वातातवरणाचा अंदाज घ्यायचा होता म्हणून तिने मराठे सरांच लक्ष नसताना हळूच डोळ्याच्या कोपऱ्यातून बाहेर बघितल. बाहेर बघताच तिला धडकी भरली.  बाहेर इतका अंधार पसरला होता की अस वाटत होत रात्रीचे बारा वाजले आहेत. सोबत वाऱ्याचा वेग आणि ठिकठिकाणी मोठमोठी झाडे जोरजोरात हलत होती. विजाही चमकत होत्या. या भयंकर दृश्याने अनन्याच्या मनात भीती निर्माण झाली होती.  या थंड वातावरणात पण भीतीने तिच्या चेहऱ्यावर घाम आलेला. इतकी ती घाबरली होती. पाऊस अजून पडला नव्हता. ही वादळापूर्वीची शांतता होती.