मायेच्या नात्याची ऊब: भाग १८
बाबांची 'सक्तीची शिस्त' आणि 'शांततेची बचत'
शार्वीची आई अरुणा आणि राघवची आई विजया परदेशात रवाना झाल्या. आता भारतात दोन्हीही घरात शांतता पसरली होती.
शार्वीच्या घरी तिचे बाबा (अरुणाचे पती) आणि राघवच्या घरी त्याचे बाबा (विजयाचे पती) एकटे राहिले होते.
एरवी घरांमध्ये त्यांच्या बायकांची धावपळ असायची, कामाची शिस्त असली तरी घराला 'ऊब' बायकांच्या अस्तित्वानेच मिळत होती.
शार्वीचे बाबा (राघवचे सासरे) त्यांच्या 'सिस्टीम'नुसार अजूनही कामात व्यस्त होते. त्यांची शिस्त ही 'टाळता न येणारी सक्ती' होती.
घरात बायको नसल्यामुळे किचनमध्ये थोडा गोंधळ होईल, असे त्यांना वाटले होते, पण 'बाबा सिस्टीम' इतकी अचूक होती की, सकाळचा नाश्ता आणि दुपारच्या जेवणाची तयारी त्यांनी 'वर्गीकरणानुसार' मिनिटांत पूर्ण केली.
त्यांनी आपल्या कामाची यादी तयार केली, जी केवळ घरातील कामे नाही, तर उद्या बँकेत करायच्या कामांची आणि शेजाऱ्यांशी बोलायच्या गप्पांचीही होती.
दुसरीकडे, राघवचे बाबा (विजयाचे पती) यांची शिस्त थोडी वेगळी होती. त्यांची शिस्त 'आरोग्य आणि शांततेनुसार' ठरलेली होती.
बायको गेल्यामुळे घरात आलेली शांतता त्यांनी 'वेळेची बचत' म्हणून वापरली. त्यांनी त्यांच्या आवडत्या बागेत जास्त वेळ घालवला, जुनी पुस्तके वाचली आणि रोज संध्याकाळी एक तास 'मेडिटेशन'साठी दिला.
एक दिवस संध्याकाळी, शार्वीच्या बाबांना राघवच्या बाबांनी व्हिडिओ कॉल केला.
"अहो, घरात एकटं कसं वाटतंय?"
शार्वीचे बाबा हसले. "घरात तर सगळं 'शिस्ती'नुसार आहे. प्रत्येक गोष्ट जागेवर आहे. पण मला आज एक गोष्ट जाणवली.
जेव्हा घरात अरुणा असते, तेव्हा ती 'शिस्त' फक्त 'व्यवस्थापन' असते. पण ती घरात नसते, तेव्हा ही शिस्त म्हणजे 'सक्ती' वाटते. रिकाम्या घरातली 'शिस्त' नुसती 'नियम' बनून राहते, तिला 'मायेची ऊब' मिळत नाही."
राघवचे बाबा शांतपणे म्हणाले, "बरोबर आहे तुमचं. माझ्या बागेत आज फूलं तर खूप उमलली आहेत, पण विजयाची सकाळची 'शुभ सकाळ' ऐकल्याशिवाय बागेतली शांतताही 'बोचरी' वाटते.
बायका दूर गेल्यावर कळते, की त्यांच्या 'प्रेमाची शिस्त ही घरात 'आनंद' निर्माण करते, केवळ 'व्यवस्थापन' नाही."
त्यांनी ठरवले, की ते आता 'मोहातून विरक्ती' घेतलेल्या आपल्या बायकांच्या 'ममतेच्या कामात' मदत करतील. त्यांनी रोजच्या संध्याकाळच्या वेळी एक नवीन नियम तयार केला.
'व्हिडिओ कॉलवर गप्पांऐवजी बायकांनी सांगितलेल्या छोट्या कामे आठवणीनं करून घराचे व्यवस्थापन बरोबर राखणे.
दोन्ही बाबांना कळाले की, त्यांनी मुलांना 'शिस्त' दिली, पण त्यांच्या आयांनी 'मायेची ऊब' 'जीवनातील छोट्या मोठ्या संकटाला कसं न डगमगता तोंड द्यावे.
शेवटी बाई शिवाय घराला घरपण नाही. पण गोड पाहूणा घरी येणार तर. हा विरह, हे सगळे आपल्याला आनंदानं स्विकारायला लागणार.
क्रमशः
सदर दीर्घकथेचे भाग नियमित पोस्ट होणार असून याचे पुढील भाग चुकू नयेत म्हणून पेज फॉलो करा आणि फॉलो सेटिंग मध्ये जाऊन "fevorite" आॉप्शन निवडून घ्या जेणेकरुन एकही भाग सुटणार नाही.
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा