माझं नशीब" सुधा बाई "

कधी कधी मला वाटतं, अशा मृदू-मौन स्वभावाला लोक किती सहजपणे दुर्लक्ष करतात. शेजारच्या काकूंना एकदा म्हणताना ऐकलं—“तुझ्या सासूबाई काहीच बोलत नाहीत, त्यामुळे घरात नियम आहे की नाही, कळतच नाही.” मी हसून उत्तर दिलं, “त्यांच्या हास्यातच नियम लपलेत काकू… फक्त ऐकण्यासाठी कान ऐवजी मन ठेवावं लागतं.” खूप जणांना ‘सुसाट ओरडणं’ हीच जबाबदारी वाटते; आवाज नाही म्हणजे बेफिकीरपणा, असा गैरसमज! पण माझ्या सासूच्या शांतीत नैतिकीची शिस्त आहे. एखादा भाजीवाला दर पंधरा दिवसांनी किंमत वाढवायचा प्रायोग करतो, तेव्हा सुधाबाई त्यांच्या कागदाच्या वहीतले मागील भाव दाखवून त्याला प्रेमानं समजावतात—“तुमचंही घर चालवायचंय, पण माझ्याही.” त्यांच्या भूमिकेत रोखठोक आहे, पण आवाज कधीच वाढत नाही.