माझे मन अखेर तुझे झाले _ भाग २३

उखाणा घेण्यामुळे वातावरणातील ताण थोडा कमी झाला होता. लोक हास्य विनोद करत होते. जेवणानंतर मध्ये थोडा निवांत वेळ गेला. आता समिधाची पाठवणीची वेळ झाली होती. तिचे आई बाबा खूप हळवे झाले होते. एक तर लेकीच्या विवाहाला गालबोट लागलं होतं. नशीब पुढच सगळं नीट पार पडलं. समिधाला अश्रू अनावर झाले होते. तिच्या बहिणींची ताई आज दूर जाणार होती. त्या चौघींमध्ये खूप जिव्हाळा होता. त्यांच्यात कमावणारी समिधाच होती. ती त्यांचे लाड करायची. त्यांना काय हवं नको ते त्या तिलाच सांगायच्या. आता त्यांचा हक्काचा आधार दूर जाणार होता. समिधाला काळजी वाटत होती ती महिन्याच्या खर्चाच्या गणिताची. आई बाबांना हातभार लावते घरगुती पदार्थ तयार करून. पण दिवसेंदिवस महागाई वाढते तिचा हातभार किती पुरणार. शिवाय आता कामात आपली मदत नसेल अर्थात सायली करेलच तिला मदत. लवकरच आपण अभिराम जवळ हा विषय काढायला हवा. त्यांनी होकार दिला तर ठीकच आहे नाहीतर जेव्हा आपण घरी जाऊ तेव्हा पैसे देत जाऊ.