मतलबी नातीगोती भाग -१

दादा व वहिनी बाहेरचं होते त्यांना घेतलं व तडक दवाखाना गाठला...पण सुमितच काम ठप्प झालं होतं.सारखे फोन सूरू होते त्याचे तोही काय?करेल,आई गेल्यानंतर सा-या परिवाराची जबाबदारी त्यांच्यावर,सोबत शिकलेला असूनही जबाबदारीमुळे नोकरीचा राजीनामा देत त्याने व्यवसाय थाटला होता...आता त्यात छान जमही बसवला होता..मोठा भाऊ तसा नाकर्ताच पण असं कसं सोडून देणार बरं अर्धावर...दोन वर्षांची मुलगी व दोघे नवराबायको, सुमितच वर्षभरापुर्वी लग्न झालेलं अजून मुलबाळ नव्हतं...पण सरिता त्याला सर्व ठिकाणी साथ देत होती... नात्यांमध्ये कुठेच कमी पडतं नव्हती दोघं अगदी आपलेपणाने व मनापासून सगळ्यांना सांभाळून घेणं सुमित् चा स्वभाव..व सरिताही कुटूबांतून आलेली नात्यांना जपणारी..एक संस्कारी मुलगी मग काय?...सा-या ठिकाणी ही जोडगोळी मदतीसाठी सदा तत्पर... करायचं ते सार मनापासून... एकवेळ दोघ एकमेकांना वेळ देणार नाहीत पण नात्यांना वेळ देणं म्हणजे नशिब समजणारी ही जोडी... नातेवाईक म्हणाल तर कौतुकाचा वर्षाव करायचे दोघांवर.दादा तर साधाही. अजारी पडला ना?तरी समिरला फोन,वहिनी चिनूकला चिऊ तर काका काकींसाठी त्यांचं विश्वच तिला कोणतीही कमी जाणवु देत नव्हते...कालही तसच झालं...दादाला जरा अस्वस्थ वाटू लागलं.वय म्हणाल तर ३५ वर्ष ,घाम सुटला मग काय भाऊचा आरडाओरडा सुरू,