मेहंदी ची जळमटे... पर्व दुसरे (भाग तिसरा)

आपल्या डोळ्यांतल पाणी लपवत कावेरी तिथून घरी निघून जाण्यासाठी निघाली. मध्येच तिच्या आईने तिला कुठे जातेय म्हणून विचारताच तिने बरं वाटतं नसल्याचे सांगून तिथून ती निघून गेली. आईने ही जास्त काही प्रश्न न विचारता तिला जाऊ दिलं. पूजेची वेळ झाल्याने अभय येऊन पाटावर बसला. सोवळ घातलेलं पाहून सगळ्यांनी त्याच कौतुक केलं. आज्जी ने येऊन त्याची दृष्ट काढली. त्यामागून सायली सुद्धा आली. तिच रूप पाहून सगळे अचंबित झाले.

"सायली काय झालं तुला..? तु इतकी रडतेय का..?"

घरातले सगळजण सायली भोवती जमा झाले. तिच्यावर प्रश्नांचा भडिमार करू लागले. पण ती शांत होण्याच नावंच घेईना. ती खुप रडत होती. उपास असल्याने काही खाल्लं नव्हत तिने म्हणून अजूनच तिला त्रास होत होता. परिणामी तिला चक्कर आली आणि ती खाली पडली. अभय ने आणि बाकी सगळ्यांनी मिळून तिला तिच्या खोलीत घेऊन गेले. आभा चे बाबा डॉक्टरांना फोन करण्यासाठी गेले. पूजा होणार नसल्याचे पाहून गुरुजी आणि बाकी आलेले सगळे पाहुणे निरोप घेऊन तिथून हळू हळू निघून गेले.

डॉक्टरांनी येऊन सायली ला तपासले. विकनेस मुळे चक्कर आली आणि काळजी करण्याचे काही कारण नसल्याचे सांगून गोळ्या आणि इंजेक्शन देऊन निघून गेले.

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

तिथे घरी आलेली कावेरी आपल्या हातून नकळत किती मोठी चूक घडली म्हणून स्वतःला दोष देत बसली होती. अभय च्या नजरेतून खाली पडली आज. आता यापुढे त्याच्या नजरेला नजर देखील कशी देणार ह्या सगळ्याचा विचार येत होता तिच्या मनात. विचार करून करून तीच डोकं सुन्न झालं होतं. काय करावं सुचत नव्हतं म्हणून तिने आभा ला कॉल केला. समोरून फक्त रिंग वाजत होती. तिला सगळ स्वतःहून सांगून माफी मागून इथून कायमच निघून जावं म्हणून तिने मनाशी पक्क केलं, म्हणून ती वारंवार तिला कॉल करत बसली. तरीही कोणीच फोन उचलेना त्यामुळे तिला अजूनच काळजी वाटू लागली. तिला काय माहित तिच्या आयुष्यात अजुन पुढे काय वाढून ठेवलंय ते.

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

सायली सोबत आभा आणि अभय खोलीत असून, हॉल मध्ये फक्त देशमुख कुटुंब आणि कावेरी चे आई बाबा त्यांच्या सोबत बसले होते. अभय आभा ला घेऊन हॉल मध्ये येतो. तिची तब्येत ठीक असल्याने घरच्यांची ती काळजी मिटली होती. पण सगळ्यांना तिच्या रडण्यामागच कारण कळलं नव्हतं. सगळ्यांना ते जाणून घ्यायचं होत.

"अभय काय झालं खर खर सांग. तुमच्या दोघांत काही भांडण झालं का..?" अभय च्या बाबांनी अभय ला रागात विचारलं. सायली च्या आणि कावेरी च्या बाबांनी त्यांना शांत राहण्यासाठी समजावू लागले.

"अभय तुझ्या कडून ही अपेक्षा नव्हती हा. ती नवीन आलीय ना आपल्या घरात. आपण तिला सांभाळून घेतलं पाहिजे की अस रडवल पाहिजे." अभय ची आई.

"हो ना तुम्ही मुलं कोणत्याही लहान सहान कारणांनी भांडत राहता मग त्याचे हे असे परिणाम होतात." आज्जी.

"नाही पण नक्की काय झालंय ते कळलं पाहिजे ना.." सायली ची आत्या आज्जी कडे पाहून बोलली.

"पाहिलं कसा घुम्या सारखा गप्प बसलाय. कधीचे सगळे विचारतायेत त्याला पण बघा काही बोलतोय का तुम्हीच." बाबा खुप रागात सगळ्यांकडे पाहत बोलले. सगळे अभय च्या उत्तराची वाट पाहत होते.

"बाबा, कसं सांगू कळत नाहीये. ते मगाशी मी माझ्या खोलीत गेलो तर तिथे कावेरी होती. अचानक येऊन तिने मला हग केलं आणि तेच सायली ने पाहिलं. हे इतकं सगळं अचानक झालं की मला कळलं च नाही. आणि त्यामुळेच वाटत सायली रडत होती."

क्रमशः