मिळावे तुझे तुला आस ही ओठी ३२

थोड्या वेळ पूर्वी वेद पण थोड्या वेळासाठी देवदास झाला होता. पण आता जेव्हा कमलने त्याला त्याची मैत्री मागितली होती, त्याला परत त्याच्या प्रेमाची एक आशेची किरण दिसू लागली होती, त्याला त्याचे प्रेम पूर्ण होतांना दिसू लागले होते. त्यामुळे आता परत त्याला झोप येत नव्हती. तो तिच्याच विचारात कितीतरी वेळ कुस बदलत होता. त्याला कमलला बघायचा मोह आवरला नाही. घरात सगळे झोपले आहे, याचा त्याने आढावा घेतला आणि परत खाली उतरत पिहूच्या खोली जवळ येऊन उभा राहिला. दार उघडेच होते, ते लोटून तो आतमध्ये आला. कमल पिहूला आपल्या कुशीत घेऊन झोपली होती. त्या डीम लाईटच्या प्रकाशात सुद्धा तिचा तो सुंदर चेहरा आणखीच खुलून दिसत होता. तिच्या चेहऱ्यावर हास्याची लकेर उमटली होती, जसे काही त्या अंधाऱ्या रात्री पौर्णिमेचा लोभस चंद्र, त्याच्याकडे बघून गोड हसतोय, असे वाटत होते. हवेवर उडणारे तिचे रेशमी केस कधी तिच्या गालांना, कधी मानेला तर कधी तिच्या ओठांना स्पर्श करत होते.