मिळावे तुझे तुला आस ही ओठी ३४

आजी आणि कमल एका सीटवर तर पलिकडील त्यांच्या थोड्या मागच्या सीटवर पिहू आणि वेमिका बसल्या होत्या. पण बस मधे खूप गर्दी असल्यामुळे वेदला मात्र बसायला जागा मिळाली नव्हती. तो तिथेच सीट जवळ उभा होता. कमल आणि आजी आपल्या गप्पांमध्ये व्यस्त होत्या तर पिहु खिडकीतून बाहेर बघत होती. तिला खूप मज्जा वाटत होती. वेमिका मात्र बोअर होत होती. तिचे कंटाळून इकडेतिकडे बघणे सुरू होते. वेद मात्र मागूनच कमलकडे बघत उभा होता. बोलतांना तिच्या गुलाबी ओठांची हळूवारपणे होणारी हालचाल, बोलतांना होणारे तिचे हातवारे, मानेची लयबध्द सुरू असलेली हालचाल.. अगदी टक लावून बघत होता. तिच्याकडे बघत तो आपल्याच गुलाबी विश्वात रमला होता.