मोह मोह के धागे भाग - चौदा

       सत्यजितच परदेशात जाण येण असल्यामुळे
त्याला तिथली मुलगी आवडली होती. तो तिला
भेटायला येत जात असायचा. इकडे सविताकडे
दुर्लक्ष करत होता. पुढे असच दिवस जात होते.
एक दिवस आम्हांला समजल की त्याने त्या
परदेशातील मुलीशी लग्न केल आहे.
सविताला तिच्या बाळापासुन वेगळ करायच
प्लॅन केला हे सविताला समजल. ति रात्रीतुन
कुणाला कळू नये म्हणून मुंबई शहर सोडून
निघाली. तिच्या पाठीमागे सत्यजितचे लोक
पळत होते. सत्यजित तर तिचा नव्हता राहिला
पण या बाळामुळेच ती खर जगत होती, ती
त्याला घेउन पळत पुढे, पुढे तिला अज्ञात
वाहनाने धडक दिली. ती तिथेच कोसळली.
तेव्हा त्या लोकांनी फक्त त्या बाळाला उचलल
आणि तिला तिथेच सोडून हे लोक पळाले.
मग पुढे तिला मदत मिळाली की नाही किंवा
त्यानंतर ति कुठेही त्याला दिसली नाही.
ते बाळ तेव्हा तीन वर्षांच होत. सत्यजितकडे
त्या लोकांनी या बाळाला सुपुर्द केल.नंतर मी
अस ऐकुन होतो की सत्यजितने त्या बाळाला
आश्रम मध्ये ठेवल, त्याच्या शिक्षणाचा, सगळ
बाकी खर्च तो करायचा. माझी आणि त्याची
ती शेवटची भेट होती, नंतर मी अमेरिकेत
नोकरीसाठी आलो आणि इकडच स्थायिक
झालो. तो दिवस मला अजुनही आठवतो.
मी सत्याला एक मित्र म्हणून या नात्याने त्याला
सांगितल की , या मुलाला अस सवितापासुन
वेगळ करू नको, वेळ गेलेली नाही. तिला शोध
आणि मुलाला तिच्याकडे दे कारण मला हे
सगळ त्यावेळेस बघवत नव्हत. पण त्याने
खुप बोलला त्यादिवशी, मि ते ऐकून घेतल.
मी त्याला त्याच्या अश्या गोष्टींना सपोर्ट करत
नव्हतो. हे सविताशी जे वागला मला ते अजिबात
आवडल नाही. कारण त्याने कुणालाही न
सांगता लग्न केल. मला हे कळल्यावर मी त्याला
खुप बोललो. त्याला मित्र म्हणायाची मला
लाज वाटत होती. पण त्याने काहिच ऐकल
नाही. निघून गेला होत. नंतर त्याच्याशी खुप
संपर्क केला पण आमची भेट नंतर कधीही
झाली नाही.
    
     अस आहे या फोटोमागची कहानी, हा फोटो
तिच्याकडे होता. तुझ्याकडे कसा आला मला
नाही माहीती. मला जेवढ माहीती होत मी ते
तुला सगळ सांगितल, आजही मी भारतात
गेल्यावर सत्यजित, आणि सविताविषयी मित्रांना
विचारतो. पण कुणालाही नंतर काही खबर
लागलीच नाही. हा पण सत्यजित इथे नाही
तर तो परदेशातच गेला असेल अस मित्रांना
वाटत, पण मला तर काही नंतर समजल नाही.