मोक्षदा (भाग-२)

बराच वेळ झाला होता. ती एकटीच अनवाणी पायाने चालली होती. चप्पल कधीचीच वाटेत तुटली होती पण ती थांबली नाही. कुठे जात आहे? कोणत्या मार्गाने जात आहे? याचे भान राहिले नव्हते. आता तर दोन्ही पायांतून रक्त वाहत होते पण तिला पर्वा नव्हतीच. अंधार बराच झाला होता. ती घरापासून खूप लांब आली होती. मनात प्राजक्ताचे आणि तिच्या सासूचे शब्द घोंघावत होते. त्याचाच विचार करत ती चालली होती. तेवढ्यात तिच्या समोरून भरधाव कार वेगाने आली. तिच्यात आणि कारमध्ये मोजकेच अंतर राहिले होते; पण कार चालकाने करकचून ब्रेक दाबले आणि गाडी थांबली. मोक्षदा थांबली नाही आणि तिथून जाऊ लागली.