Login

सोयाबीन माझं

My soybean Poem


कात शरीराची टाकतो
मातीत रोज जिझतो
विचार सारा करुन
पेरतो आता सोयाबीन

लक्ष आभाळी असुनी
पावसाची आस नयनी
कर्ज थोड़े आज काढूनी
मशागत मातीची करुनी

पावसाने थोड़ा उशीर केला
कसर मात्र राहु दिली नाही
जुना धाक मनी आला
विचार मातीत येउ दिला नाही

भाग्य यावेळी उजळले
सोयाबीन शेतात फुलले
करू सनवार जोमात सारे
मुलांना कपड़े घेऊ न्यारे

नजाऱ्याला नजर लागली
माझी खुशी मातीत विरली
पावसाने रात्रीत केला घात
सोयाबीन गेली पाण्यात

तोंडशी घास आज आलेला
एका रात्रीत हिरावुन गेला
आनंदाचा वारा गेला
कर्जात मला बुडवून गेला

सरकारची फक्त कागदिच सत्ता
आश्वासने फक्त आमची थट्टा
मदत तर सोडाच आता राव
सोयाबिन ला नाही दिला भाव