नारी रूपेण संस्थिता (भाग ३ अंतिम)

“किती सहज म्हणालात ना की रवी फक्त तुमचा मुलगा होता… माझा कुणी नव्हता का रवी? जीवनसाथी गमावण्याचं दुःख कदाचित तुम्हाला कळणार नाही. मुळात तुमचं असो की माझं कोणतंच दुःख लहान मोठं नसतं. पण म्हणून दुःखालाच कवटाळून बसायचं का? हो, जातेय मी बाहेर… पण मजा मारायला नाही… माझ्या मनाला, मनुच्या मनाला रवी नसण्याच्या दुःखापासून दूर नेण्याकरता… मला वाटलं एक स्त्री म्हणून तरी तुम्ही मला समजून घ्याल पण तुम्ही नाही समजून घेतलं. एक स्त्रीच दुसऱ्या स्त्रीची शत्रू असते हे म्हणतात ते काही खोटं नाही. रवी गेल्यानंतर माझं कणखर उभं राहणेच तुम्हाला पटलं नाही. एका विधवेनं कसं जगायला हवं हेच तुम्ही मला सांगत आलात. विचार करा, मी नोकरी नाही केली तर माझ्या मनुचं शिक्षण, तुमच्या औषधी गोळ्यांचा खर्च कसा निघणार?