नणंदबाई माझी लाडाची भाग १

तिने अंड्याचे कालवण बनवले. पहिली भाकरी बनवली की तिने "जेवायला या" अशी हाक मारली. तोपर्यंत मायलेकींचे हितगुज रंगात आले होते. ते अर्धवट सोडून जेवायला उठायची रोहिणीची इच्छा नव्हती. एवढे एकच हक्काचे ठिकाण आहे, जिथे सासू, सासरच्या त्रासाबद्दल मन मोकळे करता येते असे रोहिणीला वाटत होते. सरिताताई अगदी आत्मीयतेने ती जे जे सांगेल ते ऐकत. त्यात मधून मधून "हो का? असं केलं त्यांनी? कसं काय असं बोलू शकतात त्या?" अशी वाक्ये त्या उच्चारत. त्यामुळे अशी रंगलेली मैफिल अर्ध्यावर सोडून उठायचे तिच्या जीवावर आले होते.
क्रमशः
काय होते पुढे? हे जाणून घेण्यासाठी पुढील भाग नक्की वाचा