नंदिनी श्वास माझा ९

नंदूच्या पैंजण आणि बांगड्यांच्या छनछन आवाजाने शरू जागा झाला होता. त्याने पुढे बघितले, त्याचे लक्ष नंदू कडे गेले . नंदू मुलांसोबत खेळण्यात मग्न झाली होती. ते सगळे कोंबड्यांच्या पिल्लांच्या मागे पळत होते. शरू तिथे आपल्या जागीच पडल्यापडल्या नंदूकडे बघत होता. तिला असे मनसोक्त लहान मुलांसारखे खेळताना बघून, त्याला फार छान वाटत होते. मुलांसोबत त्यांच्या वयाची बनून ती खेळत होती . तिच्या पैंजण आणि बांगड्यांचा लयीत येणारा छनछन छुमछुम आवाज सुंदर म्यूजिक बनून, त्याची धून त्याच्या कानात वाजत होते. तो आवाज त्याचा मनाचा ठाव घेत होता . तो हे सगळं खूप एन्जॉय करत होता. इकडे सगळे अजूनही झोपले होते. तो एकटा एकटक नंदू कडे बघत बसला होता.