नंदिनी...श्वास माझा 82

तसे तर नवरा नवरीची हळद वेगवेगळी असते, पण आता सगळेच कार्यक्रम एकत्र करायचे ठरले त्यामुळे हळदीचा कार्यक्रम सुद्धा एकत्रच होता... राहुल मध्ये ठेवलेल्या चौरंगावर बसला होता.... रश्मीला सुद्धा त्याच्या बाजूला असलेल्या चौरांगवर बसवण्यात आले.... त्यांच्या पुढे एका नक्षीदार पारंपरिक भांड्यामध्ये हळद सजवून ठेवली होती.... आता पारंपरिक पद्धतीने हळदीचा कार्यक्रम सुरू झाला होता...

राहुल हळद लावून तीच उष्टी हळद रश्मीला लावण्यात आली.... नंतर घरातील सगळ्या बायका एक एक करत त्या दोघांना हळद लावत होत्या....राहुल आणि रश्मी दोघेही खूप खुश दिसत होते ..

" चांगली खूप हळद लाव ग रश्मीला .... राहुलरवांपुढे रंग छान निखरायला हवा....."....रश्मी कडील एक नातेवाईक बाई बोलल्या

ते ऐकून रश्मीच्या चेहरा थोडा पडला....नंदिनी तिथेच बाजूला उभी होती..
अनवधानाने का होईना पण  वारंवार रशमीची आणि राहुलची रंगावरून होणारी तुलना कुठेतरी नंदिनीला सुद्धा आवडत नव्हती...

" नाही हा मावशी , आधीच आमचा राहुल रश्मीच्या रंगात रंगला आहे... आता रंग बदलायला नको.......काय राहुल बरोबर ना......?"....नंदिनी त्या दोघांना हळद लावत त्या पाहुण्या बाईंना उद्देशून म्हणाली...तसा राहुल ने हसत रश्मी कडे बघत  होकार दिला ...... ते बघून रश्मीचे कोमेजलेले हसू परत उमलले.....तिचा तो आनंद परत चेहऱ्यावर पसरला.....पण त्या मावशी बाईंच्या चेहऱ्यावरचा रंग मात्र उडाला....

" खूप उद्धट  आहे देशमुखांची मोठी सून.... मोठ्यांपुढे कसे बोलावे , येवढे ही कळत नाही?? .... त्यात आपल्या दिराला पण राहुल भाऊजी म्हणायचं सोडून राहुल राहुल करतेय.....मोठ्या घरच्या लोकांचे रंगच वेगळे..... रश्मीला तर आपल्या मुठीत करेल....लक्ष दे बाई रेवती ....."....त्या पाहुण्या बाई कुचकट बोलत होत्या...

" असं काही नाही आहे ....हा थोड्या सरळ बोलणाऱ्या आहे , कोणाची मन दुखलेली त्यांना आवडत नाही....म्हणून तेव्हाच्या तेव्हा बोलून देतात पण साफ मनाच्या आहेत....... "....रेवती रशमीची आई

" मला तर उद्धट आणि आगाऊ वाटते...बघ मी सांगायचं काम केले...तुमचं तुम्ही बघा.... या श्रीमंतांचे दाखवायचे दात वेगळे आणि खायचे दात वेगळे...." ...त्या बाई.

" वहिनी , असे काही नाही , काळजी नका करू तुम्ही...."...रेवती

कार्यक्रम सुरू होता की तेवढयात मुजिक  आवाज वाढला आणि रुची ,  रश्मीच्या मैत्रिणी , मावस चुलत बहिणी समोर येत रश्मी राहुलच्या भोवती नाच करत होत्या..........आता त्यांनी नंदिनीला पण आपल्या मध्ये ओढले.... नंदिनीने बाजूला ठेवलेला आपला काळा गॉगल उचलला आणि डोळ्यांवर लावला... तिला बघून रुची आणि सगळ्यांनी आपले गॉगल चढवले.... आणि आता मधोमत जाऊन, कंबरेवर हात ठेवत  सगळ्यांनी  ठेका धरला.....राज एका बाजूला उभा नंदिनीची ही मस्ती बघत होता.....पिवळा गेटअप , त्यात हळदीने माखलेले अंग , त्यावर डोळ्यावर काळा चष्मा..आणि चेहऱ्यावर खट्याळ भाव   ....त्या रुपात त्याला ती खूप क्यूट वाटत होती....

नवराई माझी लाडाची-लाडाची ग
आवड़ हिला चंद्राची चंद्राची ग
नवराई माझी नवसाची-नवसाची ग
अप्सरा ज(स)शी इंद्राची-इंद्राची ग
नवराई माझी...

बौराई चली शरमाती, घबराती वो
पिया के घर इठलाती, बलखाती वो
सुरमई नैना छलकाती-छलकाती वो
पिया के घर भरमाती, सकुचाती वो

राजचा फोन वाजला तसा तो तिथे आवाजाचा गोंधळ होता म्हणून थोडा दूर जाऊन बोलत होता....

तिथली बाकीची मंडळी पण त्यांच्यामध्ये शामिल झाली.... सगळे एकमेकांना उरलेली हळद लावत होते.... आता सगळ्या मुलींनी नंदिनीला घेरले होते, ........ त्यांनी नंदिनिवर अक्षरशः सगळी हळद ओतली होती.....नंदिनी मात्र त्यांना चुकवायचा प्रयत्न करत घोळक्यातून बाहेर पळत आली......बाकीच्या तिला हळद लावण्यासाठी तिच्या मागे होत्या......नंदिनी पळत असताना अचानक राजला धडकली ..... राजचा फोन खाली पडला... ...नंदिनी स्वतहाला सावरत उभी राहिली......फोन उचलत मागे वळून बघितले तर नंदिनी उभी होती.... पळल्यामुळे तिला चांगलीच धाप लागली होती, ती जोरजोराने श्वास घेत राजकडे बघत होती. .... राजला बघून सगळ्या मुली मागेच जगाच्या जागी थांबल्या.....

" अरे राज भाऊजी कोरे कसे राहिले??..... मुलाचा भाऊ आहे , त्यांना पण हळद लागायला हवी "...... रेवा वहिनी

" पण हळद तर सगळी संपली..... आताच नाहीका का नंदिनीच्या अंगावर ओतली सगळी....".....

" अरे....असे नाही चालायचे , हळदीच्या दिवशी सगळ्यांना हळद लागायला हवी...... "...

" नंदिनी ,तू तिकडे बोलली ना राहुल रश्मीच्या रंगात रंगलाय..... आता तूच बघ बाबा राजला आपल्या रंगात कसे रंगवायचे ते?......"....एक मोठी ताई

मुलींचे बोलणे सुरू होते....नंदिनी राजकडे बघत होती....त्यांचं बोलणं ऐकून ती राज कडे बघत गालात हसली........ राज तिच्याकडे बघत होता.....तिच्या डोळ्यात त्याला  वेगळे भाव जाणवत होते....काहीतरी वेगळं होते आज , जे रोज असायचे तसे नव्हते .... ती लाजत होती......तो तिचे डोळे वाचण्याचा प्रयत्न करत होता...

" अग बघत काय बसलीय.... लाव त्याला हळद "....ताई

नंदिनीने मागे वळून मुलींकडे बघितले.... 

" अग लाजते काय?..... तुझाच नवरा आहे तो.... जा पुढे.....".....

ते ऐकून नंदिनी हळूहळू एक एक पाऊल टाकत राज जवळ जात होती......ती आता त्याच्या खूप जवळ पोहचली होती......राजला तर काहीच कळत नव्हते ती काय करते आहे.......त्याच्या सगळ्या बहिणी , वहिनी वैगरे असल्यामुळे त्याला काही बोलता सुद्धा येत नव्हते..... ..तो फक्त तिला बघत उभा होता ...

दोघांना मोकळं सोडावं म्हणून ताईने तिथे सगळ्यांना तिथून जायला सांगितले....हळू हळू तिथून सगळे गायब व्हायला लागले....

नंदिनी पुढे गेली...तिने आपल्या दोन्ही हातांनी त्याच्या मानेला पकडले......आपले पाय उंचावले.....एकदा त्याच्या डोळ्यात बघितले आणि त्याच्या एका गालावर आपल्या गालाचा स्पर्श केला...........त्याच्या हृदयची धडधड वाढली होती.... श्वास रोखल्या गेले........तिच्या त्या स्पर्शाने आपोआप त्याचे डोळे बंद झाले......नंतर तिने आपला दुसऱ्याला गाल त्याच्या दुसऱ्या साईडच्या गालावर घासला.....थोड्यावेळ साठी तर त्याला काय होतंय काळात नव्हते.... डोकं पण पूर्ण ब्लँक झाले होते.....नंतर नंदिनिने आपल्या नाकाने त्याचा नाकाला धक्का लावला...तसे त्याने डोळे उघडले.....तर नंदिनी  गोड हसत त्याच्याकडे बघत उभी होती....

मघाचा राहिलेला फोन अर्ध्यातच कट झाल्यामुळे परत वाजला.... तसा तो भानावर आला.....

" नंदिनी , मर्यादे मध्ये राहायला हवे, लोकांना दाखवायला हे सगळं करायची काही आवश्यकता नाही आहे..."...... त्याने तिच्या कंबरेला पकडत तिला दूर केले.....

त्याच्या त्या शब्दांनी तिच्या डोळ्यात पाणी तरळल....त्याचे ते चटकन बोलणं तिच्या मनाला लागले.....

" अरे तुम्ही इथे आहात??, कधीचे शोधतोय तुम्हा दोघांना... ...."... राहुल त्यांना शोधत तिथे आला......बोलतच होता की नंदिनीच्या डोळ्यात त्याला पाणी दिसले.....त्या दोघांमध्ये काहीतरी गडबडले आहे त्याचा लक्षात आले...

" नंदीनी तू ठीक आहे?? काय झाले रडायला...?"..... राहूल..

" काही नाही रे..... राजला हळद लावत होती तर याची दाढी रुतली मला.......".....नंदिनी चेहऱ्यावर उसण हसू आणत बोलली.... राज मात्र दोघांवर एक नजर टाकून फोन पिकप करत बोलत पुढे गेला....

" नंदिनी , काही बोलला काय तो??? खरंच काही नाही झाले ना?? ...."...... राहुल

" नाही रे , खरंच काही नाही ....आणि तो मला कधीतरी माझं मन दुखावेल असे काही बोलतो काय??....."....नंदिनी

" ह्मम ..... बर चल , थोडं काय ते राहिले आहे .... आई आवाज देत होती तुला.....".....राहुल

" हा.... तू हो पुढे , मी आलेच......".....नंदिनी

" ठीक आहे , ये लवकर.....".....राहुल बोलून पुढे निघून आला....

नंदिनी मात्र पुढे जाणाऱ्या  पाठमोऱ्या राजकडे बघत होती......तेवढयात अचानक   पाऊस सुरू झाला......आणि हळूहळू त्याचा वेग वाढत होता.....

" पावसाळ्याचा पहिला पाऊस ,  हळद लागली  , देवाचा आशीर्वाद सुद्धा मिळाला आहे राज  आपल्याला.... तुझी माझी जोडी नेहमीच राहील....तू माझा ,मी तुझी.... आता तर सगळ्या मर्यादा ओलांडायच्या आहेत तुझ्यासोबत ..... राज , स्वतः पण मर्यादेत , संयमाने राहतो तू , कोणी माझ्यावर चुकूनही  बोट उचलू नये याची सुद्धा काळजी घेतो तू..... आज परत नव्याने तुझ्या प्रेमात पडले....".....तिचे  रडवले डोळे आता आनंदाने भरले होते......... आणि पावसाचा आनंद घेत..... ती सगळे होते तिथे गेली....

  ऋतुचा  पहिला पाऊस कोणाला हवाहवासा नाही वाटत..... पावसामुळे येणार तो मातीचा सुगंध....तुमच्या सगळ्या महागड्या परफ्यूमच्या सुगंधाला मागे टाकतो .....पाऊस आल्यामुळे सगळेच भारी खुश झाले होते....हळदीचा कार्यक्रम झाला होता ...मोठी मंडळी आपल्या रूममध्ये आंघोळ करायला निघून आली होती..... रश्मी आणि राहुलला सुद्धा तिथे थांबू नव्हते दिले .... नंदिनी आणि बाकी सगळे मात्र पावसात धमाल डान्स करत होते..... DJ चा आवाज वाढला आणि इकडे यांची मस्ती.....त्यानंतर नंदिनी रिसॉर्टच्या एका कॉर्नरला  जात तिथे उभी होती. तिथून महाबळेश्वरचे सौंदर्य खूप छान दिसत होते.... पाऊस, हिरवी झाडं , खाली आलेले थोडे ढग.... सगळ्यांचा बेधुंद आनंद लुटत होती...

राज तिथून सरळ आपल्या रूममध्ये निघून आला होता......नंदिनिने लावलेली त्याच्या गालाला हळद, तो स्वतःलाच आरसामध्ये बघत होता...आणि परत त्याला ते क्षण आठवले.... आणि मग तो बोलल्यामुळे तिच्या डोळ्यात आलेले पाणी.....बाहेर पाऊस पडत होता....तो खिडकीजवळ येत उभा होत बाहेर पडणारा पाऊस बघत होता...त्याचा आवडता हवाहवासा पहिला पाऊस....नेहमीच उन्हाळ्याच्या सुट्ट्या घालवायला तो नंदिनीच्या गावाला जायचा....मग हा असा जूनचा पाऊस , नंदिनी सोबत खूप भिजायचं पावसात... मनसोक्त नाचायचं......पण आज हाच पाऊस मनाला रडवत होता....

" जास्ती बोललो काय नंदिनीला ??... ती तर हवा तेव्हा हवा तिथे स्पर्श करू शकते मला... मग मी का चिडलो तिच्यावर ...? मला हवा वाटत होता तो स्पर्श , ती अशी जवळ हवीशी वाटत होती...मग तरीही चिडलो मी तिच्यावर .... "

" तिचा आजचा स्पर्श मैत्रिणी सारखा नव्हता...वेगळा होता... तिचे प्रेम आहे दुसऱ्यावर ... ती अशी माझा जवळ नाही येऊ शकत.... हे चूक आहे , विश्वासघात आहे आपल्या प्रेमासोबत...... हे नवराबायको असल्याचं नाटक आता नाही सहन होत आहे .... कधी कधी हे लग्न होते आहे , कधी हे सगळे जातात असे झालंय.... मला नाही जमत आहे हे नाटक आता करायला..... ".... राज बाहेर पाऊस बघत विचार करत होता..

आज नंदिनीचा झालेला स्पर्श त्याला वेगळा भासला होता.....काहीतरी वेगळं होते... मन काही वेगळं बोलत होते तर डोकं काही वेगळं सांगत होते ... डोकं आणि मन  दोघांमध्ये आता  द्वंद्व सुरू झाले होते....

त्याने ओले कपडे बदलले, आंघोळ केली.....पण डोक्यात सुरू असलेले विचार काही थांबायचं नाव घेत नव्हते...

" काय झालंय आमच्या नात्याला..??.. का असे वेगळे वळण घेऊ बघत आहे ? ....  नंदिनीच्या मनात काही वेगळं.....की माझा काही गैरसमज झाला आहे , माझा तिच्याकडे बघण्याचा दृष्टीकोन बदलला आहे म्हणून मला असे वाटत असेल??.....नाही नाही असे नसेल.....पण एकदा विचारून बघू काय ?".....त्याचा डोक्यात असंख्य विचारांनी थैमान घातले होते....डोकं जड झाले होते ....

नंदिनी सोबत एकदा बोलूया,  विचार करत तो त्याच्या रूमच्या  बाहेर पडला .... समोर नंदिनीच्या रूमचे दार नॉक केले , बराच वेळ झाला , दार उघडल्या गेले नाही ...त्याने तिला फोन लावला...तो पण स्विच ऑफ येत होता.... रूम मध्ये नसावी कदाचित , विचार करत तो पुढे गेला... अपेक्षित ठिकाणी तिला शोधत होता पण ती कुठेच दिसत नव्हती.... तेवढयात राहुल दिसला..

" राहुल , नंदिनी दिसली काय ? तिच्या रूममध्ये नाहीये..."...राज

" हा अरे हो .... तिचे अमेरिका वरून काही फ्रेंड्स आले आहेत ....तिने लग्नासाठी त्यांना पण आमंत्रित केले होते...... त्यांना पिकप करायला गेली आहे खाली...".... राहूल

" Okay !' .... राज , राजचे पुढे जाणारे पाय मागे फिरले....

" अमेरिका मधले फ्रेंड्स म्हणजे नंदिनीचा मित्र पण असणार....ती म्हणाली होती लग्नासाठी बोलावले आहे..."....विचार करतच तो त्याच्या रूममध्ये जात दार बंद करून घेतले..... नंदिनीला तो तिच्या प्रेमाबद्दल, त्याने फील केलेल्या भावने बद्दल विचारणार होता... पण तिचे मित्र आले ऐकूनच त्याचा सगळं गैरसमज दूर झाला होता.... रूममध्ये येत त्याने स्वतःला बेडवर झोकून दिले...डोकं खूप जड झाले होते .... थकवा पण खूप वाटत होता...कदाचित मनाने खूप थकला होता.... विचार करतच त्याचा डोळा लागला...

नंदिनीने  अमेरिका मधील तिच्या ग्रुपला राहुलच्या लग्नासाठी आमंत्रित केले होते, आणि त्यांना सुद्धा भारतीय लग्न बघायचे होते, आणि त्या निमित्ताने भारत सुद्धा फिरणार होते....

आता पाऊस सुद्धा थांबला होता... नंदिनीने त्या फ्रेंड्स ला त्यांच्या रूम्स दाखवल्या...गेस्ट सेक्शनकडे त्या रूम होत्या....... आदल्या दिवशी ते सगळे मुंबईला पोहचले होते...बऱ्यापैकी त्यांचा आराम सुद्धा झाला होता....त्यामुळे आता त्यांचा थोडा फिरायचा प्लॅन झाला होता......सगळे फ्रेश होत खाली आले.... नंदिनीने राहुल आणि खाली जे जे घरातील होते त्यांना तिच्या मित्रांसोबत ओळख करून दिली.... थोडफार खाऊन सगळे बाहेर फिरायला गेले...

नंदिनीला खूप थकवा जाणवत होता....ती सुद्धा थोडं खाऊन तिच्या रूममध्ये आराम करायला निघून आली ....

संध्याकाळी एक दिड तासाचे  सीमांतपूजन आणि त्यानंतर संगीत असा कार्यक्रम ठरला होता.....सीमंतीपूजन लवकर असल्यामुळे सगळे आपापल्या तयारीला लागले होते.....

नंदिनी झोपून उठली...तिला अंग बरच जड वाटत होते...थकवा पण जाणवत होता....आळस झटकून ती तयारीला लागली.....

सिमंतीसाठी म्हणून आधी साडी घालायची आणि नंतर संगीतसाठी परत तयार व्हायचं.... तिच्या आता जीवावर आले होते....तिने डायरेक्ट संगीतसाठी जो  ड्रेस घालायचा होता तो घातला...... तिने पिंकिश व्हाइट रंगाचा, त्यावर पिंक पिस्ता रंगाचे मोठे मोठे लाईट असे फुलांचे डिझाईन असलेले, त्याला गोल्डन काम केलेले हेवी बॉर्डर ,  खूप घेरदार ,आतमध्ये खूप लेयर , फुलला असलेला प्युर जॉर्जेट  घागरा घातला होता....त्यावर सेम रंगाचे प्लेन , मागून डीप नेक असलेले ब्लाउज .. घागरा सारखीच सेम ओढणी घेतली होती.... केसांचा न्यु स्टाईल आंबडा ....त्याभोवती  सिंगल लेयरचा मोगऱ्याच्या फुलांचा नाजूक गजरा....  डायमंडची ज्वेलरी... माथ्यावर भांगेत एक नाजूक बिंदी, कपाळावर साजेशी छोटी टिकली.....साजेसा मेकप ...,.हातात मॅचींग नसतांना सुद्धा राजने तिला घातलेल्या दोन दोन हिरव्या काचेच्या बांगड्या आणि त्यांच्या मधत डायमंडचे ब्रॉड कडे....पायात पैंजण, कंबरेवर नाजूक एक सर असलेले डायमंडचे कंबरबंध ....सुरेख नाजूक अशी ती दिसत होती.....