नांदू द्या ना सौख्यभरे.. भाग १५

" काही नाही.. उन्ह लागलं बहुतेक. जा तू मजा कर." सानवी पृथाला आग्रह करत म्हणाली. तिला थोडा एकांत हवा होता. हे गरगरणं, उलट्या होणं.. नक्की काय सुरू होतं? या महिन्याची पाळीही चुकली होती. तिच्या आता ते लक्षात आले. खरंच आपल्याला बाळ होणार आहे? तिचा हात आपोआप पोटावर गेला. अनिरुद्धला काय वाटेल? त्याला फोन करू का? सानवीने फोन हातात घेतला. अनिरुद्धला फोन लावला. त्याने उचलला नाही. कामात असेल तो तिने मनाची समजूत काढली. खरंच बाळ होणार असेल तर? आता बाबांना बरं वाटतं आहेच. होता होईल तेवढं अनिरुद्धच्या सहवासात रहायचं. हे येणारे क्षण भरभरून जगायचे. पण तो बाळ नको म्हणाला तर? सानवीला अनिरुद्ध विरेनला जे बोलला होता ते आठवलं. उलटसुलट विचार करून सानवीचे डोके दुखायला लागले. आणि ती चक्कर येऊन पडली. पृथाचे तिच्याकडे लक्ष होतेच. ती लगेचच बाहेर आली आणि तिने लगेचच सानवीला खोलीत झोपवण्याची व्यवस्था केली. सगळ्या मैत्रिणींनी पिकनिक आवरती घेतली आणि त्या घरी निघाल्या.