नात्यांची गुंफण -२

आज सानिकाचा सध्याच्या ऑफिसचा शेवटचा दिवस होता. गेली तीन वर्ष ती ह्या ऑफिसमध्ये होती . नाही म्हटलं तरी तिला थोडं वाईट वाटतं होते. पण ही जगरहाटी होती. ह्या कंपनीत कामाच्या मानाने पगार
खूप कमी होता आणि सध्या तिला पैशांची गरज होती. तिने तिच्या मनाची समजूत काढली आणि ती ऑफिसला गेली. नेहमीप्रमाणेचं मन लावून ती काम करत होती. इतक्यात तिच्या साहेबांनी तिला केबिनमध्ये बोलावले आणि तिचं मन वळवण्याचा एक शेवटचा प्रयत्न केला. त्यांनी तिला ही नोकरी न सोडण्याची विनंती केली. सानिकाने त्यांना सांगितले की तिच्या प्रगतीसाठी तिला ही नोकरी सोडावी लागेल. साहेबांनी तिला सांगितले की तुला पुन्हा कधीही इथे यावंसं वाटलं तर इथे तुझे कायम स्वागतचं होईल. सानिकाने त्यांचे आभार मानले आणि ती आपल्या डेस्कवर परत आली. तिने पाहिले तर तिला एक नवीन मेल आल्याची सूचना दिसली. त्यात तिला तिचा इंटरव्ह्यू क्लिअर झाल्याचे आणि तिने उद्या दहा वाजता ऑफिसमध्ये येऊन रीतसर नेमणूकपत्र घ्यावे असे लिहिले होते. आता ती खूपच निर्धास्त झाली होती. तिच्या आईबाबांचे थोडे कष्ट तरी ती कमी करू शकेल ह्याची तिला खात्री पटली. येणारी पहाट सोनेरी भविष्याची नांदी ठरू दे असे तिने बाप्पाला सांगितलं. पुढे काय होतं हे पुढील भागात पाहू.