निर्णय- असाही भाग ५ अंतिम

" काय बरोबर केले नाही मी? आणि कोणत्या अधिकाराने तुम्ही मला हा जाब विचारत आहात? तुमची आई देवाघरी गेल्यानंतर तुमचं सगळं काही पालनपोषण मी एकट्यानेच केले आहे. ते ही घरची सगळी जबाबदारी पेलून. आणि तुम्ही काय केले? काय रे राघवा... तुझं शिक्षण पूर्ण झालं तेव्हा तुला दुकाने आणि शेतीकडे लक्ष दे म्हणून म्हणालो होतो ना मी, काय म्हणाला होतास तू तेव्हा... एवढं शिकलो मी ते काय शेती आणि दुकाने सांभाळायला का? हेच म्हणाला होतास ना. गेलास निघून तू मुंबईला. तेव्हा तुझ्या पाठीवर असणाऱ्या तुझ्या लहान बहीण भावाचा तरी विचार केलास का तू? मी कसा त्यांना सांभाळणार होतो एकट्याने? कसं त्यांचं राहिलेले शिक्षण पूर्ण करणार होतो मी? पण नाही... तू स्वतःसाठी जगायला इथून निघून गेलास. आणि रचना तू, लग्न झाल्यावर फक्त सासरच्या लोकांचाच विचार केलास नेहमी. नवरा जे काही बोलेल ते ऐकून सारखं सारखं इथे येऊन माझ्याकडून पैसे घेऊन गेलीस. त्यावेळी एकदाही विचारले नाहीस तू मला की नाना तुम्हाला काही हवंय का? स्वर, तू तर आधीपासूनच फक्त स्वतःचाच विचार करत आलास रे. आधी तुझ्या आवडीचे शिक्षण मोठं कॉलेज, महागडे क्लासेस, हायफाय करिअर. आणि त्यानंतर तुझ्याच आवडीच्या मुलीसोबत लग्न. तू देखील एकदाही मला विचारले नाहीस की तुझ्या शिक्षणाचा खर्च किती झाला? तुझ्या पसंतीच्या मुलीसोबत लग्न करण्यासाठी किती खर्च आला? त्याबद्दल कधीच तू स्वतःहून विचारले नाहीस की मदतीला पुढे आलास? तेव्हाही तू फक्त स्वतःचाच विचार केलास आणि आताही फक्त तू स्वतःचाच विचार करत आहेस. आणि काय गं सान्वी, तुझ्यासाठी तर मी काय काय केले. किती वेळा तू नापास झालीस, कॉलेजमधून तुला काढून टाकले होते तेव्हाही मी पैसे भरून तुला दुसऱ्या कॉलेजमध्ये ऍडमिशन घेतले. आणि आता तूच बोलतेस मी तुझ्या भविष्याची राखरांगोळी केली म्हणून. अरे... तुम्हाला प्रॉपर्टी मी दान देतोय याचा राग येतोय. परंतु, एकानेही हे नीट ऐकले नाही की समजून घेतले नाही. फक्त प्रॉपर्टीच नाही तर मी देखील आश्रमात जाणार आहे. परंतु, तुमच्यापैकी एकही जण अजुनपर्यत असं म्हणाला नाही की नाना तुम्ही माझ्यासोबत रहा. आता तुम्ही माझी जबाबदारी आहात. काय म्हणालास तू राघव,  जन्माला का घातलं तुम्हाला? हेच ना. पण... मला तर माझ्याच नशिबाची कीव येतेय तुमच्यासारखी पोरं माझ्या पदरी आली म्हणून. तुम्हाला प्रॉपर्टीची वाटणी होतेय हे कळालं म्हणून धावतपळत आलात तुम्ही इथे. परंतु, तुम्हां कोणाच्याच अजूनही हे लक्षात आलं नाही की आठवले नाही. तुमच्या आईची, राजश्रीची... तिची आज पंचविसावी पुण्यतिथी आहे. साधं सकाळपासून कोणीच तिच्या फोटो समोर दोन मिनिट देखील थांबला नाहीत. कशाला हवीत अशी मुले? मी जो निर्णय घेतला तो योग्यच आहे. आणि त्यात कोणताच बदल होणार नाही. मी देवाकडे हीच प्रार्थना करीन की हा असा दिवस तुमच्या कोणाच्याच वाट्याला कधीच येऊ नये."