साधना, एका मध्यमवर्गीय कुटुंबातील सुंदर तरुणी. शिक्षण पूर्ण झाल्यावर तिचं लग्न झालं. लग्नानंतर सासूबाईंनी तिला घरकामात गुंतवून ठेवण्याचा प्रयत्न सुरु केला. साधनाला शिक्षण पूर्ण झालं होतं आणि तिला नोकरी करायची इच्छा होती. पण नवरा आणि सासूबाईंचा विरोध होता.
"तू घरीच राहा, कामावर जाण्याची काय गरज आहे?"
नवरा म्हणे.
"आमच्याकडे पैसे आहेत, तुला कामावर जाण्याची गरज नाही,"
सासूबाई म्हणे. साधना गोंधळात पडली. तिला काय करावं हे कळेना. एकीकडे तिचं शिक्षण आणि स्वप्न, तर दुसरीकडे कुटुंबाचा दबाव.
अनेक दिवस विचार करून साधनाने निर्णय घेतला. ती म्हणाली,
"मी नोकरी करणार."
नवरा आणि सासूबाई रागावले. घरात वादंग उभे राहिले. साधना मात्र ठाम होती. शेवटी नवरा आणि सासूबाईंनी हार मानली.
साधनाने नोकरी सुरु केली. कामावरून घरी आल्यावर ती घरातील कामेही करत असे.
कामावर साधना अनेक आव्हानांना तोंड देत होती. नवीन वातावरण, नवीन सहकारी, नवीन जबाबदाऱ्या. पण ती हार मानत नव्हती. ती कठोर परिश्रम करत होती आणि यशस्वी होत होती.
पण साधनाच्या आयुष्यात सर्वकाही सरळ नव्हतं. यशस्वी करिअरसोबत तिला वैवाहिक जीवनातील तणावांनाही सामोरे जावं लागलं.
साधना नोकरी करत असल्यामुळे घरातील कामांवर तिचा वेळ कमी मिळत होता. याचा फायदा घेत नवरा आणि सासूबाई तिच्यावर टीका करायला लागले.
"आजकाल तू घराकडे लक्षच देत नाहीस,"
नवरा म्हणे.
"आधी तू घरी होतीस तेव्हा किती स्वच्छ असायचं घर!"
सासूबाई म्हणायच्या.
साधना या टीकेमुळे खचून जायची. ती समजावून सांगायचा प्रयत्न करायची,
साधना या टीकेमुळे खचून जायची. ती समजावून सांगायचा प्रयत्न करायची,
"मी नोकरी करतोय म्हणजे घराकडे लक्षच देत नाही असं नाही. पण तुम्हीही काही मदत करा ना."
पण तिच्या या विनवण्या ऐकून घेतल्या जात नव्हत्या.
हळूहळू साधनाला एकटेपणा जाणवू लागलं. घरात येऊन तिला कोणी विचारपूस करायचं नाही. नवरा सतत कामात व्यग्र असायचा तर सासूबाई घरातल्या कामांमध्येच गुंग असायच्या. एखाद्या वेळी तिला मनसोक्त गप्पा मारायची, आपल्या मनातलं सांगायचं असायचं पण कोणी ऐकणारं नव्हतं. यामुळे तिच्या मनात निराशा निर्माण होऊ लागली.
या निराशेच्या काळात तिच्या मैत्रिणींनी तिला आधार दिला. ती जेव्हा कामावरून घरी येई तेव्हा मैत्रीणींशी फोनवर गप्पा मारायची. तिच्या मनातलं त्यांना सांगायची. मैत्रीणी तिचं मनोबल वाढवत असत, तिच्या समस्यांवर तोडून काढायला मदत करत असत