एक दिवस साधना थकून गेली. घरात येऊन तिला रडूच आलं. नवरा आणि सासूबाईंचं वागणं, एकटेपणा, हे सर्व असहनीय बनत चाललं होतं. त्या दिवशी तिने पुन्हा एक महत्त्वाचा निर्णय घेतला.
दुसऱ्या दिवशी साधनाने नवरा आणि सासूबाईंना बोलावून घेतलं. त्यांना शांतपणे म्हणाली,
"मी नोकरी सोडणार आहे."
नवरा आणि सासूबाई आनंदले. त्यांना वाटलं साधना शेवटी त्यांचं ऐकणार आहे.
पण पुढे साधना जी बोलली त्याने त्यांचं सगळं आश्चर्य दूर केलं.
पण पुढे साधना जी बोलली त्याने त्यांचं सगळं आश्चर्य दूर केलं.
"मी नोकरी करायचे आणि आल्यावर घरातलंही पहायचे, मी सहा महिने माहेरी राहीन..तुम्ही घरातलं पाहायचं आणि नोकरीही करायची..म्हणजे मी जे जगले ते तुम्ही जगायचं..ते यशस्वी केलं तर मी एका पायावर तयार आहे नोकरी सोडायला.."
हे ऐकून नवरा आणि सासूबाई स्तब्ध झाले. त्यांनी कधीही असा विचार केला नव्हता. आता त्यांची पाळी होती निर्णय घेण्याची.
साधनाने सांगितलं की जर तिच्या नवऱ्याने सहा महिने नोकरी आणि घरकाम दोन्ही करून दाखवलं तर ती नोकरी सोडायला तयार आहे. नवरा, जो घरातील कामांशी कधीच परिचित नव्हता, तो गोंधळात पडला.
पण मग त्याला विचार आला,
पण मग त्याला विचार आला,
"साधना सहा महिने माहेरी गेली तर काय करायचं?"
त्याने निर्णय घेतला,
त्याने निर्णय घेतला,
"मी हे सहा महिने घरातील कामं करून दाखवतो आणि मग साधनाला ती नोकरी सोडायला लावतो."
साधना माहेरी गेली आणि नवऱ्याची तारांबळ उडाली. स्वयंपाक, कपडे धुणे, घराची स्वच्छता, मुलांची काळजी, हे सर्व कामं त्याच्या डोक्यावर आली.
पहिल्या दिवशी तर त्याने काहीच कामं करता आली नाहीत. स्वयंपाकघरात त्याने गोंधळ घातला, कपडे धुताना त्याने रंगही बदलून टाकले आणि घराची स्वच्छता करताना त्याने फरशाच फोडल्या.
मुलांना शाळेत पाठवणं तर त्याच्यासाठी अशक्यच झालं. त्यांना नाश्ता बनवता आला नाही आणि शाळेचा ड्रेसही त्यांना नीट घालता आला नाही.
दुसऱ्या दिवशी काहीतरी सुधारण्याचा प्रयत्न केला पण त्याने पुन्हा नवीन गडबड केली.
तिसऱ्या दिवशी त्याने साधनाला फोन करून रडतच सांगितलं. "तू लवकर घरी परत ये,"
पहिल्या दिवशी तर त्याने काहीच कामं करता आली नाहीत. स्वयंपाकघरात त्याने गोंधळ घातला, कपडे धुताना त्याने रंगही बदलून टाकले आणि घराची स्वच्छता करताना त्याने फरशाच फोडल्या.
मुलांना शाळेत पाठवणं तर त्याच्यासाठी अशक्यच झालं. त्यांना नाश्ता बनवता आला नाही आणि शाळेचा ड्रेसही त्यांना नीट घालता आला नाही.
दुसऱ्या दिवशी काहीतरी सुधारण्याचा प्रयत्न केला पण त्याने पुन्हा नवीन गडबड केली.
तिसऱ्या दिवशी त्याने साधनाला फोन करून रडतच सांगितलं. "तू लवकर घरी परत ये,"
तो म्हणाला,
"मी हे कामं करू शकत नाही."
साधना हसली आणि म्हणाली, "ठीक आहे, मी उद्याच परत येते. पण तू हे सहा महिने पूर्ण करायचं आहेस हे लक्षात ठेव."
दुसऱ्या दिवशी साधना घरी परतली. नवरा थकून झोपला होता. त्याला कामातून सुट्टी घ्यावी लागली होती.
साधनाने घरातून गोंधळ स्वच्छ केला आणि नवऱ्याला आराम दिला.
त्या दिवशी साधना आणि तिच्या नवऱ्याने खूप गप्पा मारल्या. त्यांना कळलं की स्त्री आणि पुरुष दोघांचीही घरकामात समान जबाबदारी असते.
साधनाने नोकरी सोडली नाही पण घरातील कामांमध्ये नवऱ्याने तिची मदत करण्याचा निर्णय घेतला.
या घटनेमुळे साधना आणि तिच्या नवऱ्याच्या नात्यात आणखी मजबूती आली. त्यांनी एकमेकांना अधिक चांगल्या प्रकारे समजून घेतलं आणि घरातील जबाबदाऱ्या समानपणे पार पाडण्याचा निर्णय घेतला.
दुसऱ्या दिवशी साधना घरी परतली. नवरा थकून झोपला होता. त्याला कामातून सुट्टी घ्यावी लागली होती.
साधनाने घरातून गोंधळ स्वच्छ केला आणि नवऱ्याला आराम दिला.
त्या दिवशी साधना आणि तिच्या नवऱ्याने खूप गप्पा मारल्या. त्यांना कळलं की स्त्री आणि पुरुष दोघांचीही घरकामात समान जबाबदारी असते.
साधनाने नोकरी सोडली नाही पण घरातील कामांमध्ये नवऱ्याने तिची मदत करण्याचा निर्णय घेतला.
या घटनेमुळे साधना आणि तिच्या नवऱ्याच्या नात्यात आणखी मजबूती आली. त्यांनी एकमेकांना अधिक चांगल्या प्रकारे समजून घेतलं आणि घरातील जबाबदाऱ्या समानपणे पार पाडण्याचा निर्णय घेतला.
नवऱ्याने घरातील कामांचा अनुभव घेतल्यानंतर साधनाला कधीच नोकरी सोडायला लावता आलं नाही. घरातील कामांमध्ये मदत करण्याची सवय त्याला लागली आणि त्याला स्त्रीची किंमत कळली.
साधना आणि तिचा नवरा आता आनंदी आणि समाधानी जीवन जगतात.
साधना आता आनंदी होती. तिला कळलं की स्त्रीने स्वतःसाठी निर्णय घेणं गरजेचं आहे. दुसऱ्यांच्या मतांसाठी आपण आपलं आयुष्य घालवू नये. स्त्रीने स्वावलंबी आणि आत्मनिर्भर असणं गरजेचं आहे.
साधना आणि तिचा नवरा आता आनंदी आणि समाधानी जीवन जगतात.
साधना आता आनंदी होती. तिला कळलं की स्त्रीने स्वतःसाठी निर्णय घेणं गरजेचं आहे. दुसऱ्यांच्या मतांसाठी आपण आपलं आयुष्य घालवू नये. स्त्रीने स्वावलंबी आणि आत्मनिर्भर असणं गरजेचं आहे.