ऑपेरेशन सेफ हार्ट भाग -१०

उर्वी आणि आदित्यने पूर्ण ताकद लावून तो बॉम्ब कंटेनरच्या बाहेर ढकलला.
१० सेकंद!
तो मोठा बॉम्ब जमिनीवरून फरपटत पोर्टच्या जेटीच्या दिशेने सरकला.
५ सेकंद!
उर्वी आणि आदित्यने जेटीवरून तो बॉम्ब समुद्रात ढकलला.
३... २... १...
धडाsाsाm!
समुद्रात मोठा स्फोट झाला. पाण्याची एक मोठी लाट आणि धूर पोर्टवर पसरला. उर्वी आणि आदित्य लाटेच्या धक्क्याने दूर फेकले गेले, पण ते सुखरूप होते.
त्यांनी एकमेकांकडे पाहिले. ते जिंकले होते. मुंबई वाचली होती, पण सिंडिकेटची खरी प्रमुख 'दिव्या' अजूनही जिवंत होती.
त्या गोंधळात, उर्वी आणि आदित्य यांनी एकमेकांना मिठी मारली.
"मी तुमच्यावर विश्वास ठेवला, आदित्य," उर्वी म्हणाली.
"आणि तू माझा जीव वाचवलास, उर्वी. माझ्यावरचा विश्वास कधीही गमावू नकोस," आदित्य म्हणाला.
पण त्यांच्या भावनिक क्षणाला ए.सी.पी. राणेंच्या हेडसेटवरील आवाजाने भंग केला.
"ब्राव्हो! शॅडो! आर्यन पळून गेला आहे! त्याने सुरक्षा रक्षकांना मारले आहे आणि तो दिव्याला भेटण्यासाठी निघाला आहे!"
"आर्यन?" उर्वीला धक्का बसला. "तो तर बेशुद्ध होता!"
"तो बेशुद्ध नव्हता, उर्वी! तोच दिव्याचा 'आतला माणूस' आहे!" राणे ओरडले.
उर्वी आणि आदित्य दोघेही एकमेकांकडे पाहिले. आर्यनचा विश्वासघात अजूनही संपलेला नव्हता.
"दिव्या आणि आर्यन एकत्र आले आहेत!" आदित्य म्हणाला. "आता आपल्याला त्यांना दोघांनाही पकडावे लागेल."
"मी तयार आहे, आदित्य. आता फक्त 'देशप्रेम' नाही, तर 'माझा' बदला बाकी आहे," उर्वी म्हणाली.
उर्वी आणि आदित्य आता एका नवीन, अधिक धोकादायक प्रवासासाठी तयार झाले होते. त्यांच्यासमोर दोन मास्टरमाईंड्स (दिव्या आणि आर्यन) होते आणि त्यांच्या हृदयात एकमेकांबद्दलचे प्रेम आणि कुटुंबाच्या सुरक्षिततेची भावना होती.
क्रमश :

0