स्वप्नांच्या बाजारात आपलं स्वागत आहे. या मग माझ्या सोबत काही मनाला भूल पाडणारी स्वप्न विकायला अन विकत घ्यायला.
चल स्वप्न विकूया
चल स्वप्न विकूया,
मंतरलेल्या या वाटेवर
स्वतःला हरवून देऊया,
विस्मृतीत जातील....... "
"शिट्ट!" त्याने नोट पॅडवरील शेवटचा पेपरही फाडून चोळा मोळा करून डस्टबिन मध्ये फेकून दिला. तो डोक्याला हात लावून बसला.
त्याच्या मनात आले,
"हे काय होतेय माझ्या सोबत एके काळी बेस्टसेलर लेखक असणारा मी, ज्याच्या कथांवर बनवलेल्या वेब सिरीजही प्रेक्षकांनी डोक्यावर घेतल्या, तो मी आज दोन वर्ष होत आले काहीच नवीन लिहू शकत नाही आहे. जे लिहिले, ना त्याला, ना त्यावर बनवलेल्या मालिकेला कोणी प्रतिसाद देत आहे. पा तर ह्याच दिवसाची वाट बघत होते. त्यांना तर चांगली संधी मिळेल ही एंटेरटेनमेंट विंग, ना त्यांच्या भाषेत 'स्वप्न विकन्याचा' व्यवसाय बंद करण्याची. तसेही मी हे सर्व सोडून त्यांचा बांधकाम व हॉटेलिंगचा व्यवसाय बघावा म्हणुन किती मागे लागले आहेत ते माझ्या. हे असंच चालत राहिलं तर लवकरच माझं कल्पना विश्व सोडून मला सिमेंटच्या जंगलात जगावं लागेल. जे मला अजिबात मंजूर नाही."
" असं डोक्याला हात लावून बसून काही होणार आहे का?" त्याचा मित्र जॅकी, दरवाजावर नॉक न करताच आत येऊन खुर्चीवर बसत बोलला, " मी काय म्हणतो ते डोकं भिंतीवर नाहीतर टेबलवर आपट म्हणजे आपोआप त्यातून एखादी छानशी कल्पना बाहेर येईल. "
" प्लीज तू इथून निघून जा मी सध्या अजिबातच गमतीच्या मूडमध्ये नाही. " झू युशान , (झू इंडस्ट्रीच्या चेयरमनचा मोठा मुलगा) झू एंटरटेनमेंटचा हेड व एकेकाळी तरुणांच्या मनावर राज्य केलेला, नामांकित, तरुण लेखक म्हणाला.
" बघ देवाने तुला भरभरून सौंदर्य, तारुण्य, कल्पनाशक्ती व अमाप संपत्ती असलेला बाप दिला आहे पण अक्कल मात्र मला दिली आहे. " जॅकी स्वतःच्या शर्टची कॉलर टाइट करून म्हणाला.
" अंकल नक्कीच बाहेरगावी गेले आहेत म्हणून इतकी बडबड करतोयस ना तू? पण मी सध्या खूप विकट परिस्थितीत आहे. तू जा प्लीज. " युशान त्याच्याकडे पाठ फिरवून बसला.
" तूच रे तूच ओळखतोस मला. म्हणून तुला असं अस्वस्थ बघितल्या जात नाही बघ. पण सध्या बापू इथेच आहे आणि मी त्यांना सांगूनच इथे आलो आहे. त्यांनीही मला परवानगी दिली आहे कारण माझा प्रिय मित्र माझ्याशी नीट बोलत नाही आहे याची त्यांना जाणीव झाली आहे. " जॅकी उभा होऊन एका दमात सर्व बोलून गेला व परत खुर्चीवर बसला.
युशानच्या लक्षात आले की जॅकी त्याला काय म्हणायचं आहे ते ऐकवल्याशिवाय तिथून जाणार नाही. म्हणून त्याने उठून जॅकीला प्यायला एक ग्लास पाणी दिले.
" ऐक, लवकर काय तुझ्या मनात आहे ते माझ्याजवळ जास्त वेळ नाही. " झू युशान म्हणाला.
" हो ते समजलंच मला. " जॅकी चोळामोळा झालेल्या कागदांनी भरून ओसंडून वाहणाऱ्या डस्टबिन कडे इशारा करत म्हणाला. यावरझू युशानने एक तिखट कटाक्ष त्याच्यावर टाकला.
" ओके ओके मी काय म्हणतो, तू स्वतःला आता थोडा आराम द्यायची वेळ आली आहे." जॅकी बोलला.
" म्हणजे तुलाही वाटतं मी हा व्यवसाय बंद करून पा चा व्यवसाय जॉईन करावा. त्यांनी तर नाही पाठवलं ना तुला माझ्याकडे? " झू युशानने शंका बोलून दाखवली.
" अजिबात नाही रे माझ्या राजा मित्रा. मी स्वतः चाललोय तू कुठे गुरफटलेला आहेस हे बघायला. " जॅकी त्याला समजावत म्हणाला.
" हा बघितलं ना आता मी अगदी ठणठणीत आहे. जा आता. माझं डोकं शांत झालं की मी येईल तुला भेटायला. " युशान म्हणाला.
" अरे पण मुद्द्याचं बोलायचं राहिले ना माझं. " जॅकी.
" अरे मग ओक ना काय आहे तुझ्या मनात ते एकदाचं. " युशान जेरीस येऊन म्हणाला.
" हा तर मला इतकंच म्हणायचं आहे की, तू एखादी चांगली, तुझ्यासारखीच टॅलेंटेड, तू जसा तुझ्या विशीत होतास ना तशी लेखिका हायर कर. तिची कल्पनाशक्ती आणि तुझा पैसा. बघ काय कमाल होईल ते. " जॅकी.
" जॅकी हेच सांगण्यासाठी तू आतापर्यंत माझा इतका वेळ घालवलास? आपल्याकडे ऑलरेडी दोन लेखिका आहेत याची तुला कल्पना नाही का? " युशानने त्याला संतापून विचारलं.
" हो आहेत ना एक म्हातारी मिसेस मिंग व दुसरी कलाकारी लीन शा. बरं ती म्हातारी अनुभवी आहे, शांत आहे, काही ना काही कामा पडतेच. पण ती कलाकारी लीन शा, तिला कसं काय तू तुझ्या सोबत काम करायला घेतलंस? काही कळेना मला. " जॅकी बोलला.
" जॅकी तू जा बरं इथून. " झू युशानने परत आपलाच राग आलापने सुरू केलं.
" ओके ओके शांत हो. मला इतकंच म्हणायचं आहे की काहीतरी नवीन कर. आज-काल फ्युजनचा जमाना आहे. जसे दोन देशांचे कलाकार, संगीत व बोल घेऊन गाणी बनवली जातात, सिनेमे बनवले जातात. तसं तू एखाद्या परदेशाची लेखक / लेखिका सोबतीला घेऊन नवीन प्रोजेक्ट का सुरू करत नाही?
मी शर्यत लावून सांगतो खूप हिट होईल तुझा प्रोजेक्ट, कादंबरी, वेबसाईट आणि वेब सिरीजही. " जॅकी बोलला.
युशान जॅकीकडे एकटक बघू लागला. त्याच्या चेहऱ्यावरून स्पष्ट दिसत होते की त्यालाही कुठेतरी जॅकीचा विचार पटलेला आहे. हे बघून जॅकी स्मित करून म्हणाला,
" मला तर वाटतं की लेखिकाच घे तू. कदाचित तुझ्या स्वप्नांची राणी तुला मिळून जाईल. "
हे ऐकून युशान च्या चेहऱ्यावरील भाव बदलले. तो टेबल वरील एखादी वस्तू उचलून त्याला फेकून मारावी या अविर्भावात जॅकीकडे बघू लागला.
"आमची वेळ संपली सी यु टाटा बाय बाय, बापू इज कॉलिंग." जॅकी हसतच आला तसा वाऱ्यासारखा निघून गेला.
जॅकी, युशानचा जिगरी यार. युशान जितका धीर गंभीर, अंतर्मुख, स्वमग्न वृत्तीचा, जॅकी तितकाच हसूमुख, बहिर्मुख आणि मन मिळावु वृत्तीचा. त्यांची मैत्री इतके दिवसांपासून कशी टिकून आहे हे तर देवच जाने. कदाचित एकमेकांच्या चारित्र्यात असणाऱ्या कमतरतांना ते भरून काढत असावे.
तर जॅकी जरी वायफळ चर्चा करण्यात पारंगत असला तरीही त्याने दिलेल्या बऱ्याचशा कल्पना या कामाच्या असतात. हे आतापर्यंतच्या अनुभवातून झू युशानच्या लक्षात आले होते. वरवर जरी तो राग दाखवत असला तरीही आतून त्याला आनंद झाला होता. कारण त्याला आपलं ध्येय गाठण्यासाठी एक नवा मार्ग मिळाला होता.
हो, त्याचा अभिमान दुखावला जाणार होता. म्हणजे एक उच्च कोटीचा लेखक म्हणून आपलं स्थान परत मिळवण्यासाठी कोणा परकीयाची मदत घेऊन आपल्या लिखानाला एक नवीन वलय द्यावं, हे पचवणं जरा अवघड होतं त्याच्यासाठी. पण या मार्गावर चालून तो यशस्वी झाल्यास त्याला वडिलोपार्जित बांधकाम व हॉटेलिंगच्या व्यवसायात गुरफाटून बसावे लागणार नव्हते.
म्हणून त्याने ठरवलं की, जी कोणी व्यक्ती, लेखिका बनून त्याच्या आयुष्यात येणार आहे ती त्याच्यावर हावी होऊ नये या करिता त्याने खूप सावधगिरीने या नवीन व्यक्तीची निवड करावी.
त्याने आपल्या देशातील एका नावाजलेल्या टॅलेंट हंट कंपनीशी संपर्क साधून त्याला एक आज्ञाकारी, नम्र व त्याच्या सारखीच अंतर्मुख असणारी लेखिका हवी असल्याचं सांगितलं.
ती सुंदर असेल, कुरूप असेल, जाड असेल, बारीक असेल किंवा गोऱ्या कांतीची, या गोष्टींशी त्याला काहीच घेणे देणे नव्हते. तिला फक्त चाइनीज भाषा बोलता यावी, परदेशी राहून काम करण्याची तिची धडपड दिसून यावी, नातेवाईक नसतील तर आणखीनच चांगलं, ती आशिया खंडातील असावी, सोशल मीडियावर तिचे लिखाण गाजलेलं असावं, वय साधारण 20 ते 35 दरम्यान असावे, महत्त्वाचे म्हणजे ती फक्त एक मदतनीस म्हणून काम करणार आहे याची जाणीव तिला असावी. इतक्याच काय त्या अटी त्याने मांडल्या.
क्रमश :
काय वाटतं कशी असेल ती? कोण असेल ती? कशी असेल आपल्या नायक नायिकेची पहिली भेट? बघूया पुढील भागात.
तर वाचकांनो कथेची सुरुवात आपल्याला कशी वाटली ते नक्की सांगा.
ही कथा म्हणजे मनोरंजनाच्या दृष्टीने माझ्या डोक्यातून उपजलेली एक कल्पना आहे. यातील पात्रांचा किंवा घटनांचा कोणत्याही सत्य परिस्थितीशी काहीही संबंध नाही. एखाद्या घटनेमध्ये साम्य आले तर तो निव्वळ योगायोग समजावा. याची नोंद कृपया वाचकांनी घ्यावी.
धन्यवाद
लेखिका अर्चना सोनाग्रे