मागील भागात आपण बघितलं की सुकन्याचा ऑफिसमध्ये आज पहिला दिवस आहे. ती युशानच्या केबिनमध्ये शिरताच तिच्या डोक्याला इजा होते. आधीच त्रासलेला युशान चिडून तिला त्याच्या केबिनमध्ये यायचं कारण विचारतो. आता बघुया पुढे.
सुकन्या काहीच उत्तरली नाही. कारण ती केबिन बाहेर दाराजवळ उभी असतांना कोणीतरी मागून तिला धक्का दिला होता. ती व्यक्ती कोण असेल याची खात्रीही तिला होती. आता सुकन्याने त्या व्यक्ति बद्दल युशानला सांगितले तर तो त्या व्यक्तिवर नक्कीच काहीतरी ठोस कारवाई करेल. होऊ शकते रागात त्या व्यक्तिचा अपमान करुन कंपनी मधूनही काढून टाकेल.
असे काही झाले तर तिचे ऑफिसमधे शिरताच सर्वांशी शत्रुत्व पतकरल्या सारखे होईल. कदाचित मग इतर सहकारी तिला हवं तसं सहकार्य करणार नाहीत. त्यात ती परदेशात, अनोळखी लोकात. अशावेळी थोडं शांतीनेच चाललेलं बरं. कमीपणा घेतलेलं बरं. तिने स्वतःला समजावलं.
“मी काहीतरी विचारले तुला?” ती तिच्याच विचारात मग्न गप्प आहे हे बघून युशान चक्क ओरडला तिच्यावर.
“आय एम सॉरी.” त्याच्या अशा वागणूकीमुळे ती पार भेदरलेली दिसत होती. तिच्या डोळ्यातून वाट काढू पाहणाऱ्या पाण्याला लपवायचा अयशस्वी प्रयत्न तिने केला. भितीने, थरथरत्या हाताने त्या अश्रुंना गालावर येण्या आधिच कसेतरी टिपत असल्याची तिची धडपड बघून त्याला स्वतःवर आणखीच राग आला. त्याने हाताच्या मुठा आवळल्या. काहीतरी तोडफोड करण्याची तीव्र ईच्छा त्याला झाली. त्याच्या समुपदेशकाने (Counsellor) सांगितल्याप्रमाणे डोळे घट्ट मिटुन त्याने मनातल्या मनात अंकांची उलटी मोजणी केली. त्याला बरे वाटले.
तो त्याला लेखन करियरमध्ये आलेल्या विफलतेचा, मेईचा आणि जॅकीच्या टवाळकीचा पूर्ण राग सुकन्यावर काढतोय हे त्याच्या लक्षात आले.
“शीट्ट मी काय करतोय हे? पहिल्याच दिवशी, पहिल्याच भेटीत काय छाप सोडतोय मी हिच्या मनावर? किती भिलेली दिसतेय ही. जणू काही एखाद्या राक्षसा समोर उभी आहे अशी थरथर कापतेय. हा पण मलाही अशीच मुलगी हवी होती ना जी माझ्या मुठित राहणार.
अरे पण मग माझ्या अशा वागण्याने ही कधीच हिच्या मनातील कल्पना मन मोकळेपणाने माझ्याशी शेयर करु शकणार नाही. वांग्याचे तेल वड्यावर काढने म्हणतात ना, तशीच गत झाली आहे माझी. आधी तर असा नव्हतों मी? खरेच अपयश पचवणे किती कठीण असते?” तो स्वतःशीच विचार करु लागला,
“काहीही करून हिच्या नजरेत मला माझी छवि सुधरवावी लागणार. म्हणजे ज्या कामसाठी ही इथे आली आहे ते साध्य करता येईल.”
या विचाराने युशान प्रथमोपचारची किट (first Aid Box) घेऊन सुकन्याच्या बाजूला सोफ्यावर जाऊन बसला. सुकन्या मात्र तिने इथे परदेशात येऊन चूक केली का? तिची गत 'आगितून फुफाट्यात' अशी तर झाली नाही ना? अशा तिच्या विचारचक्रात मग्न खाली जमिनीकडे बघत होती. युशानने कापसाच्या बोळ्यावर डेटॉल घेऊन तो बोळा तिच्या कपाळावरील जखमेवर लावला.
"आह!" आग होताच तिने वर बघितलं.
"प्लीज टॉलरेट. थोडीशी आग होईलच." तो मलम लावत बोलला. तो हळूहळू कापसाचा बोळा खरचटलेल्या जागेवर फिरवत होता. किती दिवस झाले. इतक्या आपुलकीने तिची काळजी कोणीच घेतली नव्हती. त्याला इतकं जवळ बघून तिच्या हृदयाचे ठोके वाढले.
"कसा माणूस आहे हा? आधी स्वतःच जखमी केले, रागवून ओरडून भिऊन दिले, पण आता स्वतःच्या हाताने मलमही लावतोय." तिच्या मनात आले.
तिच्या नकळत काही शब्द तिच्या हृदयाच्या कोऱ्या कागदावर उमटले,
कधी कधी वाटतं तुला खूप ठोकून काढावं,
कधी कधी वाटतं तुला खूप ठोकून काढावं,
ठोकुन ठाकुन आपल्या हृदयात भर्ती करुन घ्यावं.
स्वतःचं बनावं नर्स अन तुझी खूप सेवा करावं,
स्वतःच करुन जखमी स्वतःच मलम पट्टी करावं,
कधी कधी वाटतं तुला खूप ठोकून काढावं,
कधी कधी वाटतं तुला खूप ठोकून काढावं.
कवितेच्या बोलांनी तिच्या चेहऱ्यावर हास्याची लकेर उमटली. युशानने सुकन्याला शॉक वगैरे तर बसला नाही या अविर्भावात तिच्याकडे बघितले. तिला कोणाचा तरी फोन आला व तिच्या ट्राऊझरच्या खिशातील मोबाईलची रिंगटोन वाजली.
आहटें, कैसी ये आहटें
सुनता हूँ आजकल, ऐ दिल, बता
दस्तकें, देते हैं दस्तकें
क्यूँ अजनबी से पल, ऐ दिल, बता
"इसक्यूज मी सर."
इतकं बोलून ती मोबाईल खिशातुन काढून आलेला कॉल कट करतांना युशान परत रागावणार आता अन वाट लावेल आपली. या विचाराने तिची धांदल उडली. तोल जाऊन ती युशानच्या अंगावर पडणार तोच त्याने तिचे दोन्हीही हात पकडून तिला सावरलं. त्याची नजर तिच्यावर खिळली. मोबाईल वाजतच होता.
कुछ तो है जो नींद आये कम,
कुछ तो है जो आँखे है नम,
कुछ तो है जो तू कह दे तो,
हँसते हँसते मर जाये हम,
"बॉस मी सिक्युरिटीला सगळं बरोबर समजावलं. आता तुम्ही म्हणणार नाही तोपर्यंत जॅकी सर ऑफिसातच काय पण ऑफिसच्या दूर दूरही दिसणार नाही." बडबडतच शिनचॅन केबिनमध्ये शिरला. सुकन्या व युशान भानावर आले. युशानने सुकन्याला बाजूला बसवलं व स्वतःही व्यवस्थित बसला.
शिनचॅनला मात्र चांगलाच धक्का बसला. सुकन्याला वाटले युशान परत राक्षस अवतार घेण्याच्या आधी तिने केबिन बाहेर गेलेले बरे.
"मी बघते बाकीचे. थँक्यू सर." सुकन्या हडबडीने जायला लागली.
"थांब." त्याने परत थोडासा मलम तिच्या कपाळावर लावला. "पाच मिनिट बस. मी हात धुऊन येतो." युशान तिला म्हणाला.
तिकडे शिन चॅनला आणखी एक शॉक लागला युशानला सुकन्याच्या जखमेवर स्वतः मलम लावताना बघून. आज आपल्याला खूप सावधगिरीने राहावे लागेल. हार्ट अटॅक यायची चांगली संभावना आहे. असं त्याला वाटू लागलं.
बरं का नाही वाटणार? त्याच्या नौकरीच्या मागील चार वर्षाच्या काळात त्याने कधीच युशानला कोणत्या मुलीच्या असं जवळ जाताना बघितलं नव्हतं. जॅकीलाही नेहमी हीच तक्रार करतांना बघितलं की तु नक्की कोण आहेस? तुला कधीच कोणाबद्दल आकर्षण का वाटत नाही? नाही वाटत तर नको वाटू देत पण एखाद्या मुलीच्या जवळ तर जाऊन बघ. तेही नाही.
भूतकाळातील काही कटू अनुभवामुळे युशान काही ना काही कारण सांगून नेहमीच डेटिंग किंवा त्याचा मित्र परिवार सोडून इतर मुलं मुली असतील तिथे जाणे टाळत असे.
त्याला शृंगारिक लिहिण्यात रसही येत नव्हता व लिहायला घेतलं बळजबरीने तर जमतही नव्हतं. त्याने करिअरच्या सुरुवातीला लिहिलेल्या रहस्य, भय, हेरगिरी कथा खूप चालल्या. स्वतःच्या कथांवर त्याने मालिकाही बनवल्या. त्यांनाही चांगला प्रतिसाद मिळाला प्रेक्षकांचा. पण एका काळानंतर एकाच प्रकारचं त्याचं लिखाण सर्वांनीच नाकारलं. त्याने आता थोडं शृंगारिकही लिहावं म्हणून झू एंटरटेनमेंटची मार्केटिंग टीम त्याच्या मागे लागली. पण त्याला काही ते जमलं नाही.
शिन चॅन त्याचं त्याला समजावू लागला.आज अचानक काय झालं याला? नक्कीच अपराधी वाटत असेल कारण सुकन्याच्या कपाळावर लागलं.
"कशासाठी आली होती केबिनमध्ये?" युशानने खुर्चीत बसून सुकन्याला विचारलं.
"मिस मींगने मला, तुम्ही सुचवलेल्या एका प्लॉटवर, हजार शब्दांची एक प्रेमकथा लिहायला दिली होती. ती दाखवायला त्यांनी मला तुमच्याकडे पाठवले." सुकन्या उत्तरली.
सुकन्याने तिच्या हातात असलेल्या आयपॅडमधे कथेची फाईल काढून युशानला वाचायला दिली. तो मन लावून वाचू लागला. कथा शृंगारिक होती. कथा वाचताना त्यातील काही क्षण त्याच्या ओठांवर मंद मंद सुहास्य पसरवत होते. त्याचं ते रूप बघून तिला परत अवघडल्यासारखं वाटू लागलं. तिला लवकरात लवकर केबिन बाहेर जायचं होतं. भूक सुद्धा लागली होती. मागील दोन तीन तासांपासून तिने पाणीही पिले नव्हते.
कथा वाचता वाचता युशानच्या मनात आलं,
"इतकं शृंगारिक कसे लिहिते ही? नक्कीच बॉयफ्रेंड असेल हिचा ." त्याने तिच्याकडे बघितलं. त्याची नजर परत तिच्यावर खिळली.
ती मनगटावरील घड्याळात बघत होती. त्यानेही स्वतःच्या घड्याळात बघितलं. दुपारचा दीड वाजला. म्हणजे लंच ब्रेक झाला. त्याच्या पोटात कावळे ओरडू लागले. आज सकाळपासून झालेल्या गोंधळात त्यानेही नाश्ता केला नव्हता.
"शिनचॅन कॅन्टीन मधून दोन चुन जुआन (स्प्रिंग रोल), हॉट अँड सोर सूप व पेकिंग डक मागव." युशानने अर्धी कथा वाचून झाल्यावर शिनचॅनला ऑर्डर सोडली व परत वाचू लागला.
थोड्यावेळाने कॅन्टीन मधून वेटर दोन्ही डिश घेऊन आला. सोफ्याच्या बाजूलाच दोन लोकांना बसता येईल असा फोल्डिंग डायनिंग टेबल लावला होता. त्यावर डिश ठेऊन वेटर निघून गेला.
"बॉस जेवण रेडी आहे. " शिनचॅन बोलला.
"ओके तू कॅन्टीन मध्ये जाऊन काहीतरी खाऊन ये. अडीच वाजता आपली मिटींग आहे मार्केटिंग टीम सोबत. " युशान त्याला म्हणाला. शिनचॅनला परत धक्का बसला. बॉस या मुली सोबत जेवणार आहे? मेई किती विनवण्या करते त्यानंतर एखाद वेळीच बॉस तिच्या सोबत जेवतो. तेही सोबतीला जॅकी सर असतातच. आज काय काय घडलं ते मेईला कळलं तर अख्ख ऑफिस डोक्यावर घेईल ती.
क्रमश:
ही कथा म्हणजे मनोरंजनाच्या दृष्टीने माझ्या डोक्यातून उपजलेली एक कल्पना आहे. या कथेतील पात्रांचा किंवा घटनांचा कोणत्याही सत्य परिस्थितीशी काहीही संबंध नाही. एखाद्या घटनेमध्ये साम्य आढळल्यास तो एक निव्वळ योगायोग समजावा.
धन्यवाद.
अर्चना सोनाग्रे
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा