मागिल भागात आपण बघितले की युशानला तो जॅकी व मेई चा राग सुकन्यावर काढतोय याची जाणीव होते जे की व्यावसायिक दृष्ट्या अयोग्य असल्याचे त्याच्या लक्षात येते. म्हणून तो स्वतःला शांत करुन तिच्याशी व्यवस्थित बोलुन तिला जाणून घ्यायचा प्रयत्न करायचे ठरवतो. तिचे लेखन त्याला आवडते. घड्याळात बघितल्यावर दुपारच्या जेवनाची वेळ झाली असते. तो शीनचेनला लंच बोलवुन घ्यायला सांगतो. आता बघुया पुढे.
"तू गेला नाहीस अजून?" युशानने शिनचेनला तिथेच बघून विचारलं.
"तुम्हाला काही लागलं तर? म्हणून थांबलो होतो." शिनचॅन उतरला.
"प्युन आहेत आपल्या ऑफिसमधे." युशान त्याला म्हणाला.
"अरे हो. ठीक आहे मी जातो." शिनचॅन केबिन मधून बाहेर गेला.
"नाईस जॉब मिस सुकन्या. प्रेम या विषयाचा सखोल अभ्यास दिसतो तुम्हाला.” कथानक वाचतच युशान तिला सहज बोलुन गेला. तसा तिचा गळा दाटुन आला. कारण हा पहिलाच नव्हता तिला असे म्हणणारा. काही जुनी चित्र तिच्या डोळ्यात तरळली.
दहाव्या वर्गात शिकत असताना तिला आवडनाऱ्या, तिच्याच शाळेत बाराव्या वर्गात शिकत असलेल्या त्याच्या टेबलवर, सुकन्याच्या मैत्रिणीने जाणून बुजुन तिची वही ठेऊन दिली. मग काय त्याने तिची कविता वाचून ती वही तिला परत देतांना हेच शब्द बोललेले,
“प्रेम या विषयाचा सखोल अभ्यास दिसतो तुम्हाला."
तेव्हा तिचा चेहरा लाजेने गोरा मोरा झालेला. वही न घेताच ती तिथुन पळून गेलेली. इथूनच त्यांच्या प्रेमाची सुरवात झालेली. सुरवात इतकी गोड मग अंत का इतका कठोर, कटू? तिने स्वतःलाच प्रश्न विचारला. तिला परत भरून आले. सुकन्या उठुन उभी झाली. युशानला काही कळले नाही तो काय चुकीचे बोलला ते.
क्षणभर शांतता पसरली. मग तोच परत बोलला,
“अगदी मला अपेक्षित असे कथानक लिहिले तु. पण तरीही कथेला आणखी दोन-तीन वेळा वाचा. इथल्या लग्न पद्धतीचा, चाली रितिचा नीट अभ्यास करा. मिस मिंगची मदत घ्या व परत लिहा. म्हणजे छान फिनिशिंग येईल."
युशान आय पॅड सुकन्याला परत देत म्हणाला. सुकन्याने गळ्याशी आलेला अवंढा गिळून घेतला व म्हणाली,
"ओके सर. मी तुम्ही सुचवलेले बदल करून देते परत वाचायला तुम्हाला. धन्यवाद." सुकन्या केबिन बाहेर जाण्यासाठी दाराकडे जाऊ लागली.
"थांब!" युशान म्हणाला.
"परत थांब? आता काय झालं?" तिच्या मनात धस्स झालं
.
"लंच ब्रेक झाला आहे. तेव्हाची तु काही न खाता पीता इथेच बसून आहेस म्हणून मी तुझ्यासाठीही जेवण मागवलं आहे. खाऊन घे मग जा." युशान वॉशरूममध्ये हात धुण्यासाठी गेला.
"बापरे याच्यासोबत जेवण? कसं सांगू याला की मला या खोलीत, याच्या सोबत अजिबात कंफर्टेबल वाटत नाही आहे? त्यात बाहेर माहित पडलं तर एक वेगळीच आग लागेल." ती विचार करू लागली.
"जा हात धुवून घे." युशान तिला वॉशरूमकडे इशारा करुन म्हणाला.
नाईलाजाने ती जेवायला बसली खरी. पण समोर चॉपस्टिक बघून तिला चक्कर यायची तेवढी राहिली.
"इट्स ओके, तू फोर्क व स्पून वापरला तरी चालेल." इतकं बोलून त्याने एक छोटा चपटा डबा तिच्यापुढे सरकवला. ज्यात फोर्क व स्पून होते, जे त्याने कॅन्टीन मॅनेजरला मेसेज करून तिच्यासाठी मागवले होते.
"याचा काही हिडन अजेंडा आहे का?" युशानच्या वागणुकीने भारावून गेलेल्या सुकन्याच्या मनात आले. पण लगेच तिचे मन तिला म्हणाले, “तू आणखी छान लिहावे, याच्या व्यतिरिक्त काय असेल सुकन्या?”
"तू नॉनव्हेज तर खातेस ना?" ती खात नाही आहे, फक्त प्लेटकडे बघत आहे. हे बघून त्याने तिला विचारले. मग काहीतरी विचार करून म्हणाला, "काळजी करू नकोस. ते रिल्स, शॉर्ट्स किंवा इतर सोशियल मिडियावर दाखवतात तसे आपल्या थाळीत वाढलेल्या पदार्थात पाले भाज्या, अंडी, डक व चिकन मीट सोडून इतर काहीच नाही. तरीही तुला शंका वाटत असेल तर मी तुझ्यासाठी स्पेशल व्हेज बनवायला सांगतो." त्याने शीनचेनला फोन करण्यासाठी मोबाईल हातात घेतला.
"नाही तसं काही नाही. मी खाते." ती पेकिंग डकचा एक पिस खाण्यासाठी घेऊन बोलली.
"ओके गुड. आपल्या वेब सिरीजच्या अर्ध्या भागाचे चित्रीकरण पूर्ण झाल्यावर आपल्याला मार्केटिंग साठी वेगवेगळ्या ठिकाणी जावे लागेल. त्या आधी आपण कादंबरी स्वरूपात रोज एक हजार शब्दांचा भाग कंपनीच्या वेबपेजवर प्रकाशित करु. जेणेकरून प्रेक्षकांची उत्कंठा वाढेल मालिका बघायला. म्हणजे 5-6 महीने आहेत आपल्याकडे. तोपर्यंत तु चॉपस्टिकने खायचा सराव करून घे. छान होईल ते. इथल्या लोकांना आनंद होतो जेव्हा परकीय राष्ट्रातील लोक इथे राहत असतांना त्यांचं ट्रेडिशन फॉलो करतात." तो म्हणाला.
"मी शिकून घेईल सर." सुकन्यानेही त्याला आश्वासन दिलं. दोघेही शांततेत जेवण करु लागले.
"बॉस आय एम रेडी." शिन चॅन जेवण करून आला.
"मी अल्सो रेडी." युशान आपलं ब्लेझर अंगावर चढवून म्हणाला. मग सुकन्याकडे वळला. त्याच्या मनात आले तिला म्हणावे,
"सुकन्या काळजी घे. जास्त त्रास झाला तर शिन चॅनला फोन कर. तो डॉक्टर कडे घेऊन जाईल."
पण लगेच दूसरा विचार आला की पहिल्याच दिवशी इतके महत्व दिले तर हुरळून जायला नको हिने. म्हणून काहीच न बोलता तो शीन चेन सोबत केबिन बाहेर पडला.
आतापर्यंत सर्व सहकाऱ्यांची नजर युशानच्या केबिनच्या दारावरच लागलेली होती. सुकन्या आत गेल्यावर नक्की काय घडलं हे जाणून घेण्याची उत्सुकता त्यांना लागलेली. युशान लिफ्टच्या दिशेने जाताच सर्वांनी सुकन्याला घेरलं.
"पहिलाच दिवस नोकरीचा पण चक्क दोन-तीन तास बॉस सोबत घालवले मॅडमनी." हुआ आश्चर्याने म्हणाली.
"मग काय? बॉसला कसं पटवायचं हे शिकायला हवं तुम्ही मॅडमकडून." गाओ एखाद्या सराईत बाई सारखा मानेला झटका देत सुकन्याला खालपासून वरपर्यंत न्याहाळत म्हणाला, “मला तर पहिल्यांदा बघितल्यावर वाटले होते की खूप साधी सरळ आहे ही. पण हे नव्हते माहित की नुडल्स सारखी सरळ.” आपल्या पांचट जोकवर स्वतःच खदखद हसत बोलला.
"गपे तिला ही संधी माझ्यामुळे मिळाली." लीन शा तिच्या लांब सोनेरी केसांची एक बट बोटा भोवती गुंडाळत म्हणाली, " ती तर तिथे दारापुढे उभी होती आत मधून कम इन असा आवाज यायची वाट बघत. मी तिला धक्का दिला नसता तर ती अजूनही तिथेच असती."
“अरे तू असे उघड उघड बोलतेय, ही जाऊन चुगली लावेल ना तुझी?” हुआ, लीन शाला म्हणाली.
“हो का खरेच बॉसला जाऊन सांगणार तू?” लीन शाने मोठे मोठे डोळे करून तिला विचारले.
“मला सांगायचे असते तर मी कधीच सांगितले असते. पण मला तुमच्याशी शत्रुत्व पत्कारायची अजिबात ईच्छा नाही.” सुकन्या खाली बघत बोलली.
सुकन्याला तिच्या आयुष्यातील कमोलिकाच भेटली असे वाटले आज. तिचा अंदाज खरा ठरला. लीन शाच होती तिला मागून धक्का देणारी. युशानने नक्कीच तिला कामा वरून कमी केले असते. आज सुकन्यामुळे ती वाचली तरीही लीन शा तिला त्रास द्यायला सज्ज होती.
"शत्रुत्व तर कधीचेच पत्कारले आहेस तू बॉस सोबत लंच करून.” झेन, असिस्टंट फायनांस मॅनेजर सुकन्याला म्हणाली, “तुला माहितीये मेईला हे कळले तर ती तुला क्षणात इथून दूर कुठेतरी फेकून देईल. तेव्हा बॉस पासून दूर राहा." झेनने सुकन्याच्या गालावर बोट ठेऊन तिला वॉर्निंग दिली.
झू इंडस्ट्रीज इमारतीतिल दुसऱ्या मजल्यावर असलेल्या, फायनान्स डिव्हिजनमध्ये असिस्टंट फायनांस मॅनेजर या पदावर असलेली झेन फक्त सुकन्याला बघायला चोवीसव्या मजल्यावर असलेल्या झू एंटेरटेनमेंटच्या ऑफिसमधे आली होती, जिथे ती कधीच पाय ठेवत नसे. त्याच शर्तीवर तिला झू इंडस्ट्री मधे नोकरी मिळाली होती.
"काय सुरू आहे इथे? लंच ब्रेक संपला चला आपापल्या कामाला लागा." मिस मिंग त्यांना म्हणाली. सर्व आपापल्या जागेवर जाऊन बसली.
"सुकन्या यांच्यापैकी कोणी तुला त्रास देत असेल तर तु निसंकोचपणे मला सांगू शकतेस. मी बघते यांचं काय करायचं ते!" मिस मिंगने तिला आश्वासन दिले.
सुकन्याला मात्र होईल तेवढं स्वतःच हाताळायचं होतं. पण यापुढे या ऑफिसमध्ये काम करणं वाटलं होतं तितकं सोपी राहणार नाही याची तिला प्रचिती आली. तरीही आपल्याकडून कोणाच्या पोझिशनला किंवा प्रियकराला कसलाच धोका नाही याची जाणीव सर्वांना करून द्यायची असे तिने मनोमन ठरवले.
पण पहिल्याच दिवशी, नाही हो ऑफिसात पहिलं पाऊल ठेवताच झालेला गोंधळ बघून सुकन्या गारेगार झाली. अजून तर अर्धाच दिवस गेलेला.
"आणखी काय होणार पुढील तीन चार तासात? शिवजी लक्ष ठेवा माझ्यावर." सुकन्याने हात जोडून मनोमन महादेवला प्रार्थना केली. तिला आठवलं तिने तिच्या बॅगमध्ये शंकरपार्वतीची छोटीशी मूर्ती आपल्या वर्किंग डेस्कवर ठेवायला आणली आहे. तिने पर्स मधून ती मूर्ती काढून टेबलवर ठेवली व त्याला दोन्ही हात जोडून मनोमन मृत्युंजय मंत्राचा जप केला.
सुकन्या खरंच आगीतून फुफाट्यात आली की काय? तिच्यासोबत भूतकाळात असं काय झालं की तिला तिच्या प्रेमापासून इथे दूर यावं लागलं? युशान त्याच्या स्वार्थापलीकडे जाऊन सुकन्याला समजून घेऊ शकेल का?
या सर्व प्रश्नांची उत्तरे मिळवण्यासाठी पुढील भाग नक्की वाचा.
धन्यवाद!
लेखिका अर्चना सोनाग्रे
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा