पारिजात.. गंध प्रेमाचा..! भाग -43

"फरक पडतो बच्चा, तू लहान आहेस अजून. तुला नाही कळायचे."

"आणि आनंदी होते का म्हणून विचारलंस ना? हो होते मी आनंदी. तुझं माझं छोटुसं कुटुंब, सोबत अंगणातला पारिजात आणि भूतकाळातील माझा अनी.. हे आयुष्य पुरेसं होतं मला. आयुष्यभर मनात जपलेला अनी असा या वळणावर, ह्या रूपात भेटेल असं वाटलं नव्हतं गं मला."
मी सुखी होते ना रावी, का त्याच्याशी भेटवलंस?"

रडून सुकलेल्या डोळ्यात परत पाणी जमायला सुरुवात झाली.

"स्वतःलाच कितीदा फसवशील अगं? एकदा भूतकाळातून बाहेर पड ना. वर्तमानातल्या तुझ्या प्रेमाला पारखून तर बघ. सरांच्या डोळ्यातील भाव कळलेच नाहीत असे मला नको भासवू. जशी तू थांबलीस तसे तेही थांबलेत.. फक्त तुझ्यासाठी! आजवर त्यांनी स्वतःला थोपवलं होतं कारण तुझ्याकडे कधी परत येणार नाही असे आजोबांना त्यांनी वचन दिले होते. मनावर दगड ठेऊन ते वचन त्यांनी निभावलंय. पण तू हे का विसरतेस की आयुष्याच्या शेवटच्या क्षणापर्यंत तुझी वाट पाहीन म्हणून त्यांनी तुलादेखील एक वचन दिले होते. मॉम, आजही ते त्यांच्या सुमीच्या वाटकडे डोळे लावून बसले आहेत गं. एक वचन तर त्यांनी पाळले, आता दुसऱ्या वचनाच्या पूर्ततेची तुझी पाळी आहे. खूप झाले आजवर, आता एक पाऊल तू पुढे टाकून तर बघ ना."