कथा -परिसर स्पर्श भाग 2
काय रे नरेश! 'तूच काल कळवलस ना आमच्याबद्दल सरांना'! 'फार शहाणा समजतोस काय रे स्वतःला'! दीपक ने नरेश ला मारायला सुरुवात केली. त्याची वह्या पुस्तके, दप्तर खाली फेकून दिले .नरेश पटांगणात ल्या डबक्यात पडला. "तू पण जा आता घरी कपडे बदलवायला"! 'मी सांगतो सरांना, नरेश पाण्यात डुंबायला गेलाय म्हणून...
इतक्यात प्रार्थनेची घंटा वाजली. सर्व विद्यार्थी रांगेने शिस्तीत शाळेतल्या वर्हांड्यात प्रार्थनेला गोळा झाले. संपूर्ण पटांगणात चिखल होता. विद्यार्थी प्रार्थना म्हणू लागले.
"इतनी शक्ती हमे देना दाता, मन का विश्वास कमजोर ना होना, हम चले नेक रस्ते से हम से,भूलकर ही कही भूल ना होना."
प्रार्थना शांततेत सुरू असताना वर्ग सहाच्या शिक्षकांचं लक्ष दीपक कडेच होतं .दीपक निर्विकार चेहऱ्याने प्रार्थना म्हणत होता.
"इतनी शक्ती हमे देना दाता, मन का विश्वास कमजोर ना होना, हम चले नेक रस्ते से हम से,भूलकर ही कही भूल ना होना."
प्रार्थना शांततेत सुरू असताना वर्ग सहाच्या शिक्षकांचं लक्ष दीपक कडेच होतं .दीपक निर्विकार चेहऱ्याने प्रार्थना म्हणत होता.
मुलांनो, 'उद्या पाच सप्टेंबर शिक्षक दिन आहे. डॉक्टर राधाकृष्णन् यांच्या जीवनावर माहिती द्यायची आहे.उद्या शाळेच्या हॉलमध्ये शाळेतील सर्व विद्यार्थी जमतील. तुमच्यापैकी कुणी, शिक्षक दिनाविषयी माहिती सांगणार का? मी तुम्हाला मदत करतो'. वर्ग शिक्षकांनी मुलांना सूचना दिली.
दुसऱ्या दिवशी दीपक उत्साहात शाळेत आला. त्याला सर्वांसमोर भाषण द्यायचेच होते. फोटो सुद्धा त्याने सोबत आणला होता. त्याने या विषयी कोणासोबत चर्चा सुद्धा केली नाही. त्याला वाटले, आपले भाषण झकास झाले पाहिजे...
सर्व विद्यार्थी हॉलमध्ये गोळा झालेत. सर्वात प्रथम दीपक भाषणाला उभा झाला. सर्वांचे लक्ष दीपक कडे ,हा काय बोलणार याकडे लागले होते. शिक्षकांना त्याच्या फाजील अति आत्मविश्वासाचा ची चांगलीच कल्पना होती...त्याने सोबत आणलेला राधा कृष्णाचा फोटो सर्वांसमोर ठेवून,तो राधा आणि कृष्ण या विषयी बोलू लागला....
"सर्व शिक्षक वृंद व मित्र-मैत्रिणींनो! कृष्णाचे राधा वर खूप प्रेम होते." हे वाक्य म्हटल्याबरोबर संपूर्ण हॉल खदखदा हसायला लागला. त्याला कळेचना ,आपल्याला ही मंडळी का हसतात ते!
शेवटी शिक्षकांनी त्याला जवळ बोलाविले. व खाली बसायला सांगितले. कार्यक्रमाची सांगता झाल्यावर मुख्याध्यापकांनी त्याला कार्यालयात बोलाविले.
दुसऱ्या दिवशी दीपक उत्साहात शाळेत आला. त्याला सर्वांसमोर भाषण द्यायचेच होते. फोटो सुद्धा त्याने सोबत आणला होता. त्याने या विषयी कोणासोबत चर्चा सुद्धा केली नाही. त्याला वाटले, आपले भाषण झकास झाले पाहिजे...
सर्व विद्यार्थी हॉलमध्ये गोळा झालेत. सर्वात प्रथम दीपक भाषणाला उभा झाला. सर्वांचे लक्ष दीपक कडे ,हा काय बोलणार याकडे लागले होते. शिक्षकांना त्याच्या फाजील अति आत्मविश्वासाचा ची चांगलीच कल्पना होती...त्याने सोबत आणलेला राधा कृष्णाचा फोटो सर्वांसमोर ठेवून,तो राधा आणि कृष्ण या विषयी बोलू लागला....
"सर्व शिक्षक वृंद व मित्र-मैत्रिणींनो! कृष्णाचे राधा वर खूप प्रेम होते." हे वाक्य म्हटल्याबरोबर संपूर्ण हॉल खदखदा हसायला लागला. त्याला कळेचना ,आपल्याला ही मंडळी का हसतात ते!
शेवटी शिक्षकांनी त्याला जवळ बोलाविले. व खाली बसायला सांगितले. कार्यक्रमाची सांगता झाल्यावर मुख्याध्यापकांनी त्याला कार्यालयात बोलाविले.
दीपक! 'तू तुझ्या वर्ग शिक्षकांकडून माहिती घेतली नव्हतीस का? असे अर्धवट ऐकून आपली फजिती होत असते. कोणत्याही गोष्टीची पूर्ण खात्री करावी.'
असा हा दीपक खोड्या करीतच, काठावर पास होत होत पुढच्या वर्गात ढकलल्या जात होता.
"आज वर्गात मज्जा येणार चंदन!"'बघ तर !आपली योजना लवकरच अंमलांत येणार आहे ...आणि दोघेही हसू लागलीत .वर्ग आठ च्या वर्ग शिक्षिका वर्गात आल्या. सर्व विद्यार्थ्यांनी त्यांना अभिवादन केले. मॅडमनी लगेच छानशी कविता शिकवायला घेतली. तसे दोघेही विचारात पडले. आज मॅडम खुर्चीवर का बसत नाहीत?
मॅडम ला, या दोघांच्या खोड्यांची चांगलीच माहिती होती. त्यामुळे त्या नेहमी सतर्क असायच्या. त्यांनी दीपक च्या चेहऱ्यावरचे मिष्कील भाव ताडले होते .नक्कीच काहीतरी गौड बंगाल याच्या मनात चालू आहे, हे त्यांनी ओळखले.
तास संपला, तशा त्या वर्गाच्या बाहेर गेल्या. आणि विज्ञान शिकविणाऱ्या शिक्षकांचा तास सुरू झाला. सर आले आणि सरळ खुर्चीवर बसले. दीपक व चंदन जोरात हसायला लागले. तसे ते उठले, त्या दोघांच्याही जवळ येऊन हसण्याचे कारण विचारीत असतानाच, संपूर्ण वर्ग मोठ्याने हसायला लागला. एका मुलाने सरांना, त्यांच्या पॅन्टला लागलेल्या काळ्या पेंट ची जाणीव करून दिली.
सरांच्या पांढऱ्या शुभ्र पॅन्ट ला बैठकीच्या जागी दोन भले मोठे काळेभोर गोल डाग पडलेले होते. सर रागाने लाल झाले होते... एव्हाना संपूर्ण शाळेत ही बातमी पेटलेल्या गवता सारखी पसरली. सर्व शिक्षक व विद्यार्थी मुख्याध्यापकांच्या कार्यालयासमोर गोळा झालीत.
सरांचा चेहरा रागाने लालबुंद झाला होता. सर्वांची खात्री पटली होती की हे कृष्ण कृत्य दीपकचेच ... त्यांच्या वर्ग शिक्षिकेला वाटले, बरे झाले! आपण खुर्चीत बसलो नाही ते. त्यांनी दीपक व चंदन ला कार्यालयात बोलाविले. आणि मुख्याध्यापकांना म्हणाल्या, "बघा! आपलीच शिल्पे आपणच कोरलेली." या आधीच आपण सर्वांनी याच्या खोड्यांना आवर घातला असता, तर सरांवर
ओढवलेला हा प्रसंग घडला नसता. आतापर्यंत याने विद्यार्थ्यांच्या खोड्या केल्यात. आता शिक्षकांपर्यंत याची मजल गेली. मॅडमचा राग अनावर झाला होता. दीपक व चंदन ला शिक्षा ही झालीच पाहिजे. सर्वांनी त्यांच्यावर तोंडसुख घेतले. आता मुख्याध्यापकांना बोलणे भाग होते.
सरांच्या पांढऱ्या शुभ्र पॅन्ट ला बैठकीच्या जागी दोन भले मोठे काळेभोर गोल डाग पडलेले होते. सर रागाने लाल झाले होते... एव्हाना संपूर्ण शाळेत ही बातमी पेटलेल्या गवता सारखी पसरली. सर्व शिक्षक व विद्यार्थी मुख्याध्यापकांच्या कार्यालयासमोर गोळा झालीत.
सरांचा चेहरा रागाने लालबुंद झाला होता. सर्वांची खात्री पटली होती की हे कृष्ण कृत्य दीपकचेच ... त्यांच्या वर्ग शिक्षिकेला वाटले, बरे झाले! आपण खुर्चीत बसलो नाही ते. त्यांनी दीपक व चंदन ला कार्यालयात बोलाविले. आणि मुख्याध्यापकांना म्हणाल्या, "बघा! आपलीच शिल्पे आपणच कोरलेली." या आधीच आपण सर्वांनी याच्या खोड्यांना आवर घातला असता, तर सरांवर
ओढवलेला हा प्रसंग घडला नसता. आतापर्यंत याने विद्यार्थ्यांच्या खोड्या केल्यात. आता शिक्षकांपर्यंत याची मजल गेली. मॅडमचा राग अनावर झाला होता. दीपक व चंदन ला शिक्षा ही झालीच पाहिजे. सर्वांनी त्यांच्यावर तोंडसुख घेतले. आता मुख्याध्यापकांना बोलणे भाग होते.
बघ!' आतापर्यंत तू बऱ्याच खोड्या केल्यास'. 'तुझ्या पालकांना सुद्धा, तुला समज द्यायला सांगितले .परंतु तू त्यांचे सुद्धा ऐकले नाहीस. आज तू शिक्षकांचा अपमान केलास. शाळेच्या जगात या अपराधाला क्षमा नाही. हा तुझा अपराध खरोखर अक्षम्य आहे. याची शिक्षा तुला आणि चंदनला मिळणारच.
आता दीपक चे धाबे दणाणले .आपल्याला शाळेतून काढून टाकणार... या विचाराने तो अस्वस्थ झाला. आपल्या घरी सुद्धा ही बातमी गेली असणार. आता आपलं काही खरं नाही. त्याला आठवले, असेच एका विद्यार्थ्याला त्याने शाळेच्या कुंपणाच्या भिंतीवरून खाली पाडले होते. त्यामुळे त्या विद्यार्थ्यांचा हात मोडला होता. त्यामुळे दीपकला तीन दिवस सारखे उपाशी राहावे लागले होते. अजिबात घरी जेवण दिल्या गेले नाही.
दीपक पुढे काय करतो पाहूया पुढील भागात भाग तीन मध्ये
छाया बर्वे राऊत अमरावती
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा