परित्याग भाग ३ (अतिम भाग) (सौ.हर्षाली प्रसन्न कर्वे)

पहाटे लवकर उठून वैभवीने सडा रांगोळी केली. सगळ्यांचा चहा, नाष्टा केला आणि ती परसात तुळशी कट्ट्यावर जाऊन तुळशीची पूजा करू लागली. पूजा करता करता तिचे मन उत्साहाने आनंदाने भरून आले. तुळशी मातेची मनोभावे पूजा करून ती प्रदक्षिणा घालता घालता अभंग म्हणू लागली.
“मुंगी उडाली आकाशी तिने गिळीले सुर्यासी
थोर नवलाव झाला, वांझे लागी पूत्र प्रसवला”
अभंगाच्या नावातच तिने स्वयंपाक, धुणे, भांडी घरातले काम आवरले. त्या नावातच ती विठ्ठलाच्या देवळाकडे निघाली. निघताना सासूबाईंनी तिला हाक दिली. ती ऐकत नाही म्हटल्यावर त्यांनी आरडाओरड सुरू केली. शेजारील माणसे गोळा झाली. कुणीतरी तिच्या नव-याला बोलावले. नवराही देवळाकडे गेला. तिला आडवण्याचा प्रयत्न करू लागला. पण तिच्या अंगाला हात लावताच चटका बसल्यासारखे होऊन त्याने हात मागे घेतला. ती चालत होती. आता सासूबाई, नव-याबरोबर आता आणखी काही लोक तिच्या मागे जाऊ तिच्या मुखातून अखंड नामजप सुरू होता. ती देवळात पोचली. तिने मनोभावे विठ्ठलाच्या मुर्तीकडे बघितले. साक्षात परब्रह्मस्वरूप बघितल्यावर तिच्या डोळ्यातून अखंड धारा वाहू लागल्याचे. काही सेकंद, काही सेकंद झाली, तिचे डोळे उघडेच होते, ती धाडकन खाली कोसळली. तिचे शरीर गतप्राण झाले. परब्रह्मस्वरूप दर्शन झाल्यानंतर तिच्या आत्म्याने देहाचा परित्याग केला.
सासूबाई, नवरा सगळे खोटे खोटे रडत होते. लोकांच्या समोर दिखावा करत होते. पण तिची योग्यता, तिची भक्ती त्यांना कधी कळलीच नाही.