पत्र लिहिण्यास कारणे की

नवीन नवीन लग्न झाले होते तेव्हा किती स्मार्ट राहायचा तू.एकदम हिरो. वेगवेगळे घड्याळ होते तुझे. किती तरी कपडे, शुज.बोलतात स्त्री थोड्या क्षणाची पत्नी आणि अनंत काळची माता. पण जेव्हा तू स्वतः वडील झाला तेव्हा मात्र तुझ्यामध्ये खरंच वडिलांनी जन्म घेतला. स्वतःच्या कोषात जगणारा तू बायको आणि मुल ह्यांना महत्व देऊ लागला. नवनवीन कपडे, घड्याळ घेण्याचा छंद कधी काळाच्या ओघात गडप झाला कळलंच नाही.
स्त्रियांना वय विचारत नाही कारण त्या दुसऱ्यांसाठी जगतात. तूसुद्धा तसाच की, स्वतःसाठी जगणं सोडून दिले आहेस.तू जेव्हा पहिल्यांदा मला बघायला आलास तेव्हा तुला पाहिले आणि दिल खल्लास झाला.पाच वर्ष कॉलेजमध्ये गेले.आजूबाजूला खुप लैला मजनू भटकत होते पण तुला पाहिले आणि मनाने ग्रीन सिग्नल दिला "हा यही प्यार है".चार वाजता तू येणार होतास आला पावणे चारला.त्यात मी कशीबशी आपली तयारी करत होती.तसा तू वेळेचा पक्का आहे माझ्या आधी तू बाहेर जायचे म्हंटले की तयार होऊन बसतोस. मी भाबडी आपली त्यात गोगलगाय हळूहळू माझी तयारी चालू असते.. तुला तर माहितीये ना मला थोडा मेकअप केल्याशिवाय बाहेर जायचा फिल येत नाही..तेव्हा किती चलबिचल चाललेली असते तुझी मनात, चेहऱ्यावर स्पष्ट जाणवते .माझी कधी एकदाची तयारी होते ह्याची वाट बघत असतो .कितीतरी बारकावे मी टिपत चालली आहे..तू मला नेहमी विचारतो ना तुला लक्षात आहे का मी तुला बघायला कधी आलो होतो ..?आपली सुपारी कधी फुटली?लग्नाची वेळ??जेव्हा हे तू विचारतो ना तेव्हा तुझा चेहरा एकदम प्रसन्न असतो का माहितीये?? कारण तुला तारीख वेळ लक्षात राहत नाही आणि राहिली तरी मला सगळं आठवतं ह्याचे तुला कौतुक वाटते.तू कधी काय बोलशील ?काय विचार करशील ?आता सर्व ओळखायला लागली आहे .