प्र-बोधकथा-४

त्या दोघींना मिठीत घेऊन रडू लागला आणि म्हणाला ,”माफ कर मला शुभदा, पैसा म्हणजे सगळं असतं. पैशाने सगळं जग विकत घेऊ शकतो अस मला वाटलं आणि म्हणून मी मोठ्या तो-यात म्हणालो की तुझी गरज नाही. अवनीला मी एखादी आया ठेवून सुखी ठेवन आणि पैसे असले की मीही सुखात असेन अस वाटलं मला. पण तू निघून गेलीस आणि तेव्हा कळलं सुख म्हणजे काय असते? तुम्ही दोघी माझं सुख आहात.”