कथा -प्रसंगावधान

'मयुरी आहे का घरी? आज आली नाही शाळेत'? बाईंनी तिला हाक मारली. तशी मयुरी ची आई डोक्यावरचा पदर सावरीत अंगणात आली. 'या ना बाई...अशा अवचित कशा काय आल्या घराकडे'? त्या ताईंनी अंगणात खाट टाकून त्यावर चादर पसरविली. दोघींनी खाटेवर बसतच विचारलं .मयुरी नाही दिसत कुठे ?'अहो बाई, त्याचं काय आहे, घरातल्या बैठकीत चार पाव्हनं बसलं आहे की...
आज तिचं कुंकू आहे. म्हुन ती अंदर च्या खोलीत बसून हाय'.
काय?... दोघीही 'आ' वासून उभ्या राहिल्या.त्या काळात फोन वगैरे हा प्रकार नव्हता. त्यामुळे शाळेत ताबडतोब निरोप पोहोचविणे शक्य झाले नाही. त्या दोघीही लगबगीने भराभर चालत शाळेत पोहोचल्या. सर्व हकीगत शिक्षकांना सांगितली. त्यातील दोन शिक्षकांनी मुख्याध्यापकांच्या हातून, लग्न थांबविण्यासाठी ची तक्रार लिहून घेतली. निवेदनावर मुख्याध्यापकांची सही व शिक्का घेतला. तालुक्याच्या गावी जाऊन पोलिस ठाण्यात रीतसर तक्रार नोंदविली. व ताबडतोब तक्रारीची दखल घेण्याची विनंती केली.
तेथील ठाणेदारांनी सुद्धा, वेळीच दखल घेऊन बालविवाह कायद्यांतर्गत गुन्हा दाखल केला. आणि त्यातून मयूरीची सुटका केली.
बाईंच्या आणि सर्व शिक्षकांच्या प्रसंगावधानामुळे एका निष्पर्ण होत चाललेल्या वेलीला अंकुर फुटले.
शाळेत तिच्या पालकांना बोलाविण्यात आले. त्यांचे समुपदेशन करून मयुरीचं शिक्षण किती महत्त्वाचं आहे, हे त्यांना पटवून देण्यात आलं.
आता हीच मयुरी, पुढे शिक्षण घेऊन आत्मविश्वासाने स्वतःला सिद्ध करू शकली.