प्रतिक्षा फक्त तूझीच भाग २४

“तुला एकदा चागंल्या हातात सोपवलं ना की आम्ही मोकळे.” रक्षा “भाऊजी बोलले होते. बराच संघर्ष केला आहे तिने तिच्या आयुष्यात. त्या संघर्षातून उभी राहत तिने तिच्या हिमतीने सगळं काही मिळवलं आहे. संघर्षातून तावून सुलाखून निघालेल्या अश्या मुली कोणत्याही हिऱ्यापेक्षा कमी नसतात.”

“अरे बाप रे,” नीरजने त्याच्या कपाळाला हात लावला. “अजून कशात काही नाही आणि आई तर आतापासूनच तिची बाजू घ्यायला लागली. माझ काही खरं दिसत नाही.” नंतर नीरजने वर पहिले. “देवा वाचव रे तुझ्या गरीब लेकराला.”

“आला मोठा शहाणा, म्हणे गरिबाला वाचव.” रक्षाने नीरजची ती नौटंकी बघून त्याच्या पाठीत हलकीच चापट मारली. “चल जेवायला. की तिला बघूनच पोट भरणार आहेस.”

तस नीरजने रक्षाकडे रोखून पाहीले. ते बघून रक्षा हलकेच हसल्या. मग नीरजच पण हसू निघालं आणि हसतच तिच्यासोबत जेवायला गेला.

आजही जेवताना तन्वीने नीरजला चिडवायची एकही संधी सोडली नव्हती. आज तर तिला सोबती म्हणून रक्षाही संधीच सोन करत होती. हेतू इतकच की नीरजने लवकर काहीतरी हालचाल करावी. त्यांच्या घरात एक चांगली मुलगी सून म्हणून यावी. नीरजचं आयुष्य स्थिरावलं जाव. तो एकदा त्याच्या आयुष्यात सुखी झाला की ते दोघे आई वडील निवांत होणार होते.

हा, ही गोष्ट वेगळी की, नीरजच लग्न झाल की तन्वीच्या आयुष्याच टेन्शन घेणार होते. तिचं लग्न होत नाही तोवर ‘आम्हाला नातू पाहिजे.’ याच टेन्शन ते दोघ घेणार होते. नातू झाला की त्याच सगळं आवरण, संभाळण. हे झाल की ते निवांत होणार होते. थोडक्यात काय की आई वडील कधीच निवांत होत नाहीत. आपण कितीही म्हटलं तरी ते कधीच आपल्या लेकांचे आणि लेकीचे विचार कररण सोडणार नव्हते.

आता ही गोष्ट नीरजलाही माहिती होती आणि त्याबद्दल त्याने थोडीजरी चेष्टा केली असती. तर त्यालाही त्यांचे पुढचे सगळेच हट्ट आत्ताच ऐकायला लागले असते. म्हणून तो गालातच हसत जेवण करत राहीला.

जेवण झाल्यावर नीरज परत त्याच्या खोलीत निघून आला. यावेळेस नाही त्याला रक्षाने हटकले आणि नाही विकासने अडवले. तन्वीही तिच्या खोली अभ्यासासाठी निघून गेली. विकास मात्र रक्षाच किचनमधलं काम आटपेपर्यंत हॉलमधेच बसून त्यांचा मोबाईल चाळत बसले.

नीरजने सुहास यांनी पाठवलेली माहीती वाचायला सुरवात केली.

कॉलेजचे डे संपल्यानंतर ज्या मुलाचा अश्विनीने भर मैदानात पाणउतारा केला होता. त्या मुलाने सुडाच्या भावनेने तिच्या घरी जाऊन तिचीच बदनामी केली होती. त्या मुलाच्या अश्या अचानक वर्तनाने तिच्या आई-वडीलांना त्याचा प्रचंड मानसिक धक्का बसला.

त्यातल्या त्यात तिच्या मोठ्या बहीणीनेही आधीच घरातून विरोध असताना घरातून पळून जाऊन प्रेमविवाह केला होता. त्यामुळे त्या घरात आधीच तिला आणि तिच्या आईला घालून पाडून बोललं जात होत. एकत्र कुटुंब असल्याने तिचे दोन काका-काकु, त्यांची मुल, आत्या हे सगळेच एकाच घरात रहात होते. असही आत्तापर्यंत त्या पूर्ण घरात फक्त तिच्या त्या दोन्ही काकांच्या मुलांचेच खूप लाड होत होते. त्या दोघी परक्याच धन म्हणुन सतत दुर्लक्षित राहीलेल्या होत्या.