मागील भागात.
कानाखाली बसल्याने केदारच्या अहंकाराला ठेच लागली. तस त्याने तिच्या सटासट कानाखाली वाजवायला सुरवात केली. इतकी की अश्विनीला तो सावरायालाही वेळ देत नव्हता. जेव्हा ती जवळ जवळ बेशुध्द व्हायच्या अवस्थेत आली. तेव्हा त्याने त्याच्या एका हाताने परत तिच्या केसांना पकडले आणि दुसरा हात तिच्या गालावरून फिरवायला सुरवात केली. गालावरून नंतर तो खाली खाली येऊ लागला.
अश्विनी अशक्त हाताने त्याला प्रतिकार करू बघत होती. पण आता त्याच्या ताकदीपुढे ती खूपच कमजोर पडली होती. त्याचा हात कोणत्याही अडथळ्याविना तिच्या गालावरून खांद्यावर आणि तिथूनही खाली यायला लागला.
आता पूढे.
पुढे काय झाल ते अश्विनीला समजलचं नाही. पण केदार चार फुट तरी पुढे धडपडून पडला होता. अश्विनीने किलकिल्या डोळ्यांनी पहिले तर सहा फुट असलेले चार ते पाच माणस त्याला त्यांच्या पायांनी चांगलेच तुडवत होते.
नीरजने केबिनमधून बाहेर जाणाऱ्या अश्विनीला आणि तिच्याच मागे जाणाऱ्या केदारला त्याच्या कॉम्पुटरमध्ये पाहिलं. तसा नीरज अजूनच सावध झाला. त्याने लागलीच त्याच्या त्या माणसाला त्याच्या दुसऱ्या मोबाईलने फोन लावला. त्या माणसानेही केदार हा अश्विनीच्याच काकूचा भाऊ असल्याची माहिती दिली. पण त्या व्यतिरिक्त दुसरी काहीही माहिती हातात आली नव्हती.
तोपर्यंत केदारने अश्विनीला एका खोलीत ओढल्याचे नीरजने पहिले आणि त्याने पटकन त्याच्या सिक्युरिटीला फोन लावला.
“सेव्हेन्थ फ्लोर, फिफ्थ केबिन,” नीरज रागात मोठ्यानेच गरजला. “गेट दॅट बास्टड ऑन हिज नीज.”
तशी त्यांची सिक्युरिटी दुसऱ्याच सेकंदाला तिकडे जायला पळत सूटली. लिफ्टने जायला थोडा वेळ लागला. पण पुढच्या पाच मिनटात ती त्याने सांगितलेल्या जागी पोहोचली. त्यांना ते दार उघडायलाही वेळ लागला नाही. कारण तो लॉक झालाच नव्हता. अश्विनीच्या खांद्यावरचा वरचा त्याचा हात किंचित खाली सरकलाच होता तेवढयातच त्याच्या कंबरेवर एका सिक्यूरीटीवाल्याने एक जोरदार लाथ मारली. तसा तो धडपडून खाली पडला. त्याला काही समजायच्या आतच त्याच्यावर लाथांचे प्रहार सुरु झाले होते.
त्याच्या सिक्युरिटीला ऑर्डर दिल्या दिल्या नीरज देखील वाऱ्याच्या वेगाने त्यांच्या त्या ब्रांचमधून बाहेर पडला. तिथला सगळाच स्टाफ फक्त गोंधळून बघत राहीला. त्याला आता लवकरात लवकर अश्विनीजवळ पोहोचायचं होत. आधी तिच्यासोबत कोणीच नव्हत आता तिच्यासोबत तो आहे याची तिला जाणीव करून द्यायची होती. त्यामुळे तो त्याची गाडीदेखील खूपच वेगात चालवत होता.
इकडे अश्विनीला एका महिला सिक्युरिटीने तिथून बाहेर काढलं आणि त्यांच्या केबिनमध्ये नेऊन बसवलं. एव्हाना त्या ऑफिसमधला बाहेर बसलेल्या स्टाफला काहीतर गडबड झाल्याचे समजले होते. कारण केदारचा ओरडण्याचा आवाज त्या पूर्ण मजल्यावर पसरत होता.
विकास आणि सुहास दोघेही मिटिंगमध्ये व्यस्त झाले होते. त्यामुळे बाहेर काय चालू होत ते त्यांना माहितीच नव्हत. पण थोड्याचवेळात सुहास यांच्या मोबाईलवर नीरजच्या त्या दुसऱ्या नंबरवरून एक मेसेज येऊन झळकला.
नेहमीच्या नंबरवर मेसेज करणारा तो जेव्हा ह्या दुसऱ्या नंबरवरून मेसेज करायचा. तेव्हा त्या मेसेजची गंभीरता लगेच त्यांना समजून जात होती. म्हणून आताही त्यांनी चालू मिटिंगमध्येच तो मेसेज उघडून पहिला.
“अश्विनीला लेकीसारख मानता ना तुम्ही?” नीरजचा मेसेज “मग अश्या क्लाएन्टसोबत तुम्ही काम करणार का? जो त्याच्या कामाच्या मोबदल्यात तिला सरळ त्याच्या बेड..”
त्याला पुढे टाईप करताच आलं नव्हत. पण सुहास यांना त्याला काय बोलायचं होत ते समजून गेल. तसा त्यांचाही चेहरा रागाने लाल झाला. त्यांनी लागलीच मिटिंगमध्ये एक ब्रेक घ्यायला लावला. विकासलाही त्याच आश्चर्यचं वाटलं.
मिटिंग थांबल्यावर सुहास यांनी तिथे आलेल्या त्या कंपनीच्या क्लाएन्टला शोधल. जो वाॅशरूमला जायचं निमित्त करून अजूनही तिथे आला नव्हता. सुहास हे खूपच टेन्शनमध्ये आले. त्यांनी त्याच टेन्शनमध्ये अश्विनीला फोन लावला. पण तिचा फोन तर त्याच केबिनमध्ये राहीला होता. जिथे केदारने तिला ओढून घेतलं होत. त्यामुळे ती तो फोनही उचलत नव्हती.
विकासही सुहासच टेन्शन बघून काय झाल? ते त्यांना विचारू लागला. मग सुहासनेही नीरजचा आलेला मेसेज त्यांना दाखवला. तसे ते दोघेही त्यांच्या केबिनच्या बाहेर आले. तर त्यांनाही केदारच्या ओरडण्याचा आवाज आला. तसे ते दोघेही आवाज येणाऱ्या दिशेने पटकन गेले.
त्यांनी आता जाऊन पाहिलं ते त्यांची सिक्युरिटी केदारला बेदम मारत होती. गेले पंधरा मिनिट तो फक्त मार खात होता. विकास आणि सुहासला बघून तो पटकन कसतरी उठत त्यांच्यामागे येऊन उभा राहीला. ती सिक्युरिटी देखील ह्या दोघांना पाहून शांत उभी राहिली.
तिथे अश्विनी दिसली नाही म्हणून केदारने चिडून बोलायला सुरवात केली. “असा कसा स्टाफ आहे तुमचा? जो खोट्या आरोपाखाली तुमच्याच महत्वाच्या क्लाएन्टला मारायला लावतो.”
“काय झाल?” विकास शांतपणे विचारू लागले.
“ती तुमची लेडीज स्टाफ,” केदार आता मनाला येईल ते बडबडू लागला. “कमिशन मिळाव म्हणून मला ऑफर देत होती. मी नाही म्हटलं तर ही माणस मला मारायला पाठवली.”
“आता खर बोलायचं.” सुहास त्यांच्या रागावर नियंत्रण ठेवत बोलले. “आमच्याकडे असा एकही स्टाफ नाहीये.”
“अस कस नाहीये?” केदार रागात गुरगुरला. “आता तुमच्या केबिनच्या बाहेर पडली ती,”
“अच्छा,” विकास “ठीक आहे. चला सीसीटीव्ही बघूया.”
“त्यात फक्त दिसेल ना.” केदार अजूनही रागातच बोलत होता. “असही तिने मला त्या केबिनमध्ये ढकललं होत.”
“कशाला टेन्शन घेत आहात?” विकास तिरकस हसत बोलले. “आमच्याकडे प्रत्येक सीसीटीव्हीला ऑडीओ रेकॉर्डिंग देखील आहे आणि प्रत्येक केबिनमध्ये सीसीटीव्ही आहे.”
आता मात्र केदारची पंचायत झाली. “तुम्ही तुमच्या स्टाफला तुमच्या पाठीशी घालत आहात. अस असेल तर तुम्हाला ही ऑर्डर मी मिळवूनच देणार नाही.”
“चालेल ना,” विकास आता गंभीर होऊन बोलले. “तुझ्यासारख्या एका क्लाएन्टने आम्हाला तितकासा फरक पडणार नाही.”
“तुम्ही त्या दीड दमडीच्या मुलीसाठी एवढी मोठी ऑर्डर सोडत आहात?” केदार तोऱ्यात बोलून गेला आणि ज्याची सुहास यांना भीती होती तेच झाल.
आता तिथे नीरजही येऊन पोहोचला होता. ज्याने केदारचं शेवटचं वाक्य ऐकलं. तसा सुहास यांनी डोक्यालाच हात लावला. नीरजने सरळ केदार काम करत असलेल्या कंपनीच्या मालकाला फोन लावला. तोही त्याच्या त्या दुसऱ्या नंबरवरून.
त्या नंबरवरून फोन केल्याने त्या मालकानेही लगेच त्याचा तो फोन उचलला.
“हेलो मिस्टर सबनीस.” नीरज चिडून बोलत होता. पण त्याच्या आवाजात कमालीचा संयम होता.
सबनीसच नाव ऐकून केदार नीरजला बघतच राहीला. कारण सबनीस हे लगेच कोणालाही भेटत नव्हते. त्यांना भेटायचं तर किमान दोन आठवडे आधी तरी अपोइन्टमेन्ट घ्यावी लागत होती आणि तिथे त्याचा फोन त्यांनी एका रिंगमध्ये उचललेला बघून केदारला आता खूपच टेन्शन आल.
“बोला, छोटे इनामदार साहेब.” सबनीसही हलकच हसत बोलले.
“तुम्ही तुमच्या कंपनीत माणस ठेवली आहेत की दलाल?” नीरजच्या आवजात जरब होती.
“काय केल केदारने?” सबनीस यांनी थेट मुद्याला हात घातला. कारण त्यांना केदार यांच्या स्त्रीलंपट स्वभावाची थोडीफार माहिती होती.
“त्याने माझ्या मैत्रिणीला डीलच्या बदल्यात ऑफर केली.” नीरजच्या आवाजातला राग आणि त्याचा अर्थ सबनीस यांना समजून गेला.
“तो आता आमच्या कंपनीचा भाग नाही.” सबनीसही कडक आवाजात बोलले. अश्या नीच प्रवृत्तीच्या स्टाफपेक्षा त्यांच्या व्यापारातील नाते नक्कीच वरचढ वाटत होते. “तू त्याच्यासोबत काहीही करू शकतोस. मी आडवा येणार नाही.”
ह्यावेळेस नीरजने त्याचा फोन स्पीकरवर ठेवला होता. जो केदारलाही ऐकू गेला होता. केदारला आता घामच फुटायला लागला. तर नीरज त्याला रोखूनच बघत होता.
“हा तर एकच फोन झाला.” नीरज त्याचा रागावर खूपच संयम ठेवत बोलला. “आता अजून एक फोन येईल तुला, तोही तुझ्या मोबाईलवर.”
आता केदार हा फक्त बघत राहीला. त्याला आता काय करावं?तेच सूचत नव्हत. तेवढ्यातच त्याचा मोबाईल वाजला. त्याने पाहिलं तर त्याच्या बायकोचा फोन आला होता. त्याने तो घाबरतच उचलला.
“स्पीकरवर टाक.” नीरज
तसा केदारने तो फोन स्पीकरवर टाकला.
“काय रे *****,” केदारच्या बायकोने त्याला रागातच एक शिवी घातली. “इतका कसा निर्लज्ज रे? लाज नाही वाटली? एका आपल्या मुलीच्या वयाच्या मुलीसोबतत.... शीऽऽऽऽऽ. आता माझ्या घरात पाय जरी ठेवलास ना तर तोच तोडून तुझ्या हातात देईल. आपल्या मुलीनेही तुझ्यासोबत संबंध तोडले आहेत. तू आमच्यासाठी मेलास. समजलं.”
एवढं बोलून तिने फोन ठेवूनही दिला होता. काही क्षणात केदारच पूर्ण आयुष्य ऊध्वस्त झाल होत. नीरजने त्याच्या त्या सीसीटीव्हीची फुटेजची व्हिडीओ काढून ती त्याच्या बायकोला पाठवून दिली. वरून तिला फोन करून त्याच काय करायचं? हे देखील तिलाच विचारलं. शेवटी त्याच्या घराची जबाबदारी त्याच्यावर होती. घरात त्यालाही एक मुलगी होती. त्याच्यामुळे उगाच त्यांना त्रास नको म्हणून त्याने त्या दोघींची बाकीची व्यवस्थाही करायची तयारी केली होती. पण त्याच्या बायकोने सरळ सांगतील होत की तोच तिच्या घरात राहतो. मग नीरज निवांत झाला.
नीरजचे हात तर त्याला मारण्यासाठी खूप शिवशिवत होते. पण आता त्याला अश्विनीला भेटायची घाई झाली होती. त्याच्यावर एक तुच्छतेची नजर टाकून तो तिथून बाहेर पडला.
त्याच्या सिक्युरिटीने अश्विनीला कुठे बसवलं होत ते आधीच त्याला सागितलं होत. म्हणून नीरज तहात त्या रेस्ट रूममधेच गेला.
क्रमशः
अष्टपैलू लेखन स्पर्धा.
कसा वाटला भाग? कमेंट करुन सांगायला विसरू नका.
कसा वाटला भाग? कमेंट करुन सांगायला विसरू नका.
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा