प्रेम फॉरेव्हर (अंतिम भाग) (भाग-४)

"ज्या दिवशी तुम्हाला तुमच्या डोक्यात गाठ आहे, हे कळले त्या दिवशी मीसुद्धा माझ्या नर्स मैत्रिणीला भेटायला गेले होते. तुम्ही आणि बाबा मला तिथे दिसले. मी काळजीनेच तुमच्याजवळ येत होते आणि तेवढ्यात तुमच्या दोघांमध्ये झालेले संभाषण थोड्या अंतरावर उभी असताना ऐकू आले. मला तर एक क्षण कळलेच नाही कोणत्या गोष्टीसाठी रडावे... माझा होणारा नवरा आजारी आहे यासाठी... की तो माझ्या बाबांच्या प्रस्तावाला होकार देऊन माझ्याशी लग्न मोडायला निघतोय यासाठी... जाब विचारायचा होता; पण मला तुमची मेडिकल कंडिशनही जाणून घ्यायची होती. मैत्रिणीच्या मदतीने मी माहिती काढली आणि त्यानंतर मला कळून चुकले की तुमच्या समाधानासाठी वागावे तुम्हाला अपेक्षित तसेच... एकीकडे मला माहिती होते की तुम्ही मला विसरत आहात; पण मी तुम्हाला मला विसरू दिलेच नाही. तुमच्या अवतीभवती राहून आपल्या आठवणी नानातऱ्हेने जिवंत ठेवल्या. तुम्ही स्वतःही मला न विसरण्याचे बरेच प्रयत्न केले. त्यापैकीच एक प्रयत्न म्हणजे तुम्ही डायरी मेंटेन केली आणि त्यात सातत्याने माझ्याबद्दल लिहून ठेवले. त्याचाच परिणाम आहे की ऑपरेशन झाल्यानंतर तुम्ही अगदी सारे काही विसरलात तरी मला विसरू शकले नाहीत. ही आपल्या प्रेमाची अचिव्हमेंट होती, तरीही आपले लग्न मोडले तेव्हापासून आजपर्यंत मी सगळ्यांना भासवत राहिले की मी तुमचा तिरस्कार करते आणि सगळ्यांच्या नकळत मी तुमच्यावर जीवापाड प्रेम करत राहिले." ईश्वरीने तिच्या माहितीतला भूतकाळ सांगितला. सर्वकाही ऐकून तिच्या प्रेमापुढे तो निःशब्द झाला होता. तिला घट्ट मिठी मारावीशी वाटत होती की लगेच तिच्या अस्तित्वाची त्याला जाणीव झाली.