प्रेमाची आस......

शुभदाचे खणखणीत गीत सुरू झाले आणि सभागृहात शांतता पसरली. तिचा तो आर्त स्वर, गायनाचा अभ्यास, गायनातला खरेपणा आणि खऱ्या प्रेमासाठी उतावळे झालेले तिचे मन , ऐकणाऱ्याच्या हृदयात खोलवर जखम निर्माण करत होते. शुभदा इतकी भावविवश होऊन गात होती कि, डोळ्यातून अश्रू बाहेर पडू पाहात होते, त्याचेही तिला भान उरले नव्हते. गाणे संपले. काही शिक्षण त्याच स्तब्धतेत गेले आणि नंतर टाळ्यांचा कडकडाट सुरू झाला. सभागृहातील प्रत्येक जन आज उभे राहून शुभदाला अभिवादन करत होता. त्याचा आवाज ऐकून शुभदा भानावर आली. नम्रपणे तिने सर्वांचे अभिवादन स्वीकारले.