रियुनिअन ( भाग ९ )

राणे सर वृद्धाश्रमात का राहतात हाच सगळ्यांना प्रश्न पडला होता. सरांनी प्रत्येकाच्या मनातला प्रश्न ओळखला आणि ते स्वतःहून सांगू लागले, " मी वृद्धाश्रमात का राहतो हा प्रश्न तुम्हाला सगळ्यांना पडला आहे ना ? मी त्याचे उत्तर तुम्हाला देतो. माझी दोन्ही मुले अमेरिकेत राहतात. आम्हा दोघांना ते तिकडे कायमचे वास्तव्य करायला सांगतात पण आम्हाला परदेशात करमत नसल्याने आणि भारत सोडून जायचे नसल्याने आम्ही दोघांनी स्वखुशीने इथे वृद्धाश्रमामध्ये येण्याचा निर्णय घेतला. आम्ही दोघे म्हातारे. आम्हाला पाहणार कोण ? आमची काही दुखलं खुपलं तर सेवा कोण करणार ? घर आहे स्वतःचं पण त्या घरात आम्ही दोघेचं. बोलून बोलून किती बोलणार एकमेकांशी ? आजूबाजूला माणसे हवीतचं ना ? म्हणून आम्ही आमचे राहते घर भाड्याने दिले आणि दोघांनी इथे येण्याचा निर्णय घेतला. तसंही आम्हा दोघांना पेन्शन पण येते. मुलांवर अवलंबून राहायला लागत नाही.
ह्या वृद्धाश्रमात छान घरासारखे वातावरण आहे. सगळ्या वृद्धांची चांगल्या प्रकारे काळजी घेण्यात येते. इथे एक डॉक्टर आमच्यासाठी चोवीस तास तैनात असतात. सकाळी उठल्यावर व्यायाम, मेडिटेशन घेतले जाते. नाश्ता, दोन वेळेचे जेवण अतिशय सुग्रास असते. दर महिन्याला आमचे मेडिकल चेकअप होते. इनडोअर, आऊटडोअर गेम खेळायला मिळतात. संगीत ऐकण्यासाठी, टी. व्ही. पाहण्यासाठी, पुस्तके वाचायला वाचनालाय अशा बऱ्याच सुविधा आहेत. सगळे समवयस्क असल्याने आम्ही सगळे मिळून खूप मज्जा करतो. एकमेकांशी मनमोकळेपणाने हितगुज करतो. वर्षातून एकदा आमची पिकनिक नेतात. एकंदर खूप छान जीवन चालले आहे आमच्या दोघांचे. आमची मुले त्यामुळे निर्धास्तपणे परदेशात राहू शकतात."