रुममेट भाग २
©® सौ.हेमा पाटील.
मागील भागात आपण पाहिले, आर्या नोकरीनिमित्त पुण्यात आली आहे. तिची आई तिची खूप काळजी करते. उर्वीला भेटायला पुण्याला जायचे असे सुनीतीने ठरवले होते. आता पुढे...
सुनीतीला पुण्याला जायची वेळच आली नाही, त्याआधीच आर्या चार दिवसांची जोडून सुट्टी आली म्हणून गावाकडे आली. वास्तविक आर्याला जाऊन फक्त दोन महिने झाले होते. यातही सुनीती एकदा जाऊन लेकीला भेटून आली होती. तरीही लेकीला भेटून कित्ती दिवस झाले असे सुनीतीला वाटत होते.
आर्या आल्यावर सुनीतीने तिच्याकडे चौकशी सुरू केली.
"ऑफीसमध्ये वातावरण कसे आहे? कुणी त्रास तर देत नाही ना? कुणी जवळीक साधण्याचा प्रयत्न करत नाही ना?" असे ती वारंवार विचारत होती.
"ऑफीसमध्ये वातावरण कसे आहे? कुणी त्रास तर देत नाही ना? कुणी जवळीक साधण्याचा प्रयत्न करत नाही ना?" असे ती वारंवार विचारत होती.
आर्याची उत्तरे ऐकून तिला हायसे वाटले. त्यात तिची रुममेट स्वीटी पण तिच्या सारखीच आहे. तीही बाहेर कुणाशी जास्त मिसळत नाही. कामावरुन सुटली की थेट घरी येते हे ऐकून सुनीतीला आणखी बरे वाटले. सोबतीला असणारी मुलगी कशी आहे याची तिला चिंता वाटत होती. तिच्या सानिध्याने आपली आर्या बिघडेल अशी काळजी आता दूर झाली.
खरंतर आर्या तेवीस वर्षांची तरुणी होती. एका मल्टी नॅशनल कंपनीत नोकरीला होती. आईला आपले लेकरु कितीही मोठे झाले तरी लहानच वाटते. फक्त अभ्यासात हुशार असून उपयोग नसतो. जगरहाटी पण शिकणे आवश्यक असते हे सुनीतीच्या पचनी पडत नव्हते. माधवरावांनी तिच्यापुढे हात टेकले होते.
चार दिवस राहून परतताना सुनीतीने तिला लाडू, चिवडा, शंकरपाळी, खारे शेंगदाणे, खजूराची वडी असे खूप पदार्थ दिले. बाहेरचे जेवण चांगले नसते असे आर्याने सांगितले म्हणून तिने स्वतः खपून हे सगळे पदार्थ बनवले होते.
" आर्या काळजी घे, बाहेरच्या कुणाशी जास्त संबंध ठेवू नकोस," असे वारंवार सांगत तिने आर्याची पाठवणी केली.
" आर्या काळजी घे, बाहेरच्या कुणाशी जास्त संबंध ठेवू नकोस," असे वारंवार सांगत तिने आर्याची पाठवणी केली.
" पोचले गं मी रुम वर." आर्याने मम्मीला फोन करुन सांगितले. आणलेले सामान तिने व्यवस्थित ठेवले आणि मम्मीने जेवणाचा डबा दिला होता ते खाऊन ती झोपली.
सकाळी उठल्यावर रोजचे रुटीन पुन्हा सुरु झाले. ऑफीसवरुन आल्यावर ती आईशी बोलत होती.
" जेवण अजिबात चांगले मिळत नाही गं इथे. तिकडे आल्यावर चार दिवस घरचे जेवण जेवले, अन् आता परत आल्यावर तर जेवावेसेच वाटेना. खानावळ बदलून पाहिली, पण काही उपयोग नाही."
" एक काम कर ना...रुम वर जेवण बनवत जा. सकाळी तर कंपनीत जेवण असते. रात्री घरी बनवत जा. आता तर तुझ्या जोडीला स्वीटी पण आहे. " असे मम्मी म्हणाली.
" जेवण अजिबात चांगले मिळत नाही गं इथे. तिकडे आल्यावर चार दिवस घरचे जेवण जेवले, अन् आता परत आल्यावर तर जेवावेसेच वाटेना. खानावळ बदलून पाहिली, पण काही उपयोग नाही."
" एक काम कर ना...रुम वर जेवण बनवत जा. सकाळी तर कंपनीत जेवण असते. रात्री घरी बनवत जा. आता तर तुझ्या जोडीला स्वीटी पण आहे. " असे मम्मी म्हणाली.
" बरं आता तसेच करतो. रुममध्ये गॅस आहेच. थोडीफार भांडी लागतील. ती रविवारी दोघी जाऊन घेऊन येतो." आर्या म्हणाली.
" मी येऊ का इकडून भांडी घेऊन?" मम्मीने विचारले.
" नको. तेवढ्यासाठी तू कशाला येतेस? काय काय आणू ते सांग. वाॅटसअपवर लिस्ट टाकून ठेव. आम्ही दोघी जाऊन आणतो."
" मी येऊ का इकडून भांडी घेऊन?" मम्मीने विचारले.
" नको. तेवढ्यासाठी तू कशाला येतेस? काय काय आणू ते सांग. वाॅटसअपवर लिस्ट टाकून ठेव. आम्ही दोघी जाऊन आणतो."
मम्मीने लिस्ट पाठवली त्याप्रमाणे भांडी आणली. किराणा माल आणला. आर्याला स्वयंपाक बनवायला येत होता, त्यामुळे प्रश्न नव्हता. रविवारी रात्री मसालेभात बनवून तिने मम्मीला वाॅटसअपवर फोटो टाकला. सुनीती खुश झाली.
आता आर्या सकाळी चहा, नाष्टा, जेवण तर ऑफीसमध्ये करायची, रात्रीचे जेवण घरी बनवायची. मम्मीला फोटो पाठवायची. मम्मीने तिला थोडाफार स्वयंपाक करायला शिकवले होते. त्याचा उपयोग तिला झाला. तरीही मम्मीच्या सारख्या सूचना असायच्या.
" गॅस बंद केला का? काळजी घे. जपून स्वयंपाक कर. सुरीने कापताना काळजी घे."
आता आर्या सकाळी चहा, नाष्टा, जेवण तर ऑफीसमध्ये करायची, रात्रीचे जेवण घरी बनवायची. मम्मीला फोटो पाठवायची. मम्मीने तिला थोडाफार स्वयंपाक करायला शिकवले होते. त्याचा उपयोग तिला झाला. तरीही मम्मीच्या सारख्या सूचना असायच्या.
" गॅस बंद केला का? काळजी घे. जपून स्वयंपाक कर. सुरीने कापताना काळजी घे."
आता घरात जेवण बनवण्यामुळे भांडी घासण्याचे काम वाढले. आर्याला स्वयंपाक बनवण्याचा कंटाळा येत नसे, पण भांडी घासणे तिच्या खूप जीवावर येई. ती स्वीटीला भांडी घासण्यासाठी रिक्वेस्ट करत असे. भांडी घासण्यासाठी बाई बघूया या निर्णयापर्यंत ती आली. शेजारच्या फ्लॅटमध्ये कामाला येणाऱ्या शांता मावशींना विचारले, त्या यायला कबूल झाल्या. मग त्यांना भांडी, कपडे, फरशी असे सगळेच काम देण्यात आले.
मावशीकडे एक चावी ठेवण्यात आली. दुपारी बाराच्या सुमारास येऊन त्या कामे उरकून जात. शनिवारी रविवारी सुट्टी असल्याने आर्या घरातच असे. जादाचे कपडे, बेडशीट ती या दोन दिवसांत टाकत असे.
मावशीकडे एक चावी ठेवण्यात आली. दुपारी बाराच्या सुमारास येऊन त्या कामे उरकून जात. शनिवारी रविवारी सुट्टी असल्याने आर्या घरातच असे. जादाचे कपडे, बेडशीट ती या दोन दिवसांत टाकत असे.
तिचे व स्वीटीचे कपडे ती दोन वेगवेगळ्या बादल्यांमध्ये पावडरमध्ये भिजवत असे. मावशींना कपडे धुताना प्रश्न पडायचा, दोन वेगवेगळ्या बादल्यांमध्ये का कपडे भिजवतात? कपडे तर किती कमी असतात. प्रत्येकाची वेगवेगळी पद्धत असते. आजवर खूप कुटुंबांचा शांता मावशींनी अनुभव घेतला होता, त्यामुळे त्यांनी याबाबत काहीच विचारले नाही.
शनिवारी रविवारी जेव्हा आर्या घरी असायची तेव्हा दुसरी मुलगी कुठे आहे असे तिने एकदोनदा आर्याला विचारले होते.
" स्वीटी बाहेर गेली आहे. पार्लर मध्ये गेली आहे. सामान आणायला गेली आहे," असे त्या त्या वेळी आर्याने सांगितले होते.
"सुट्टीच्या दिवशी तू बाहेर फिरायला जात नाहीस का? किंवा मैत्रिणीसोबत बाहेर जात नाहीस का?" असे मावशींनी तिला एकदा विचारले तेव्हा आर्या म्हणाली,
" मला नाही आवडत बाहेर फिरणे. मला घरातच बसायला आवडते."
त्यामुळे मावशींनी तिला परत काही विचारले नाही. शेवटी प्रत्येकाची आवड निवड वेगवेगळी असते. तसेही शांता मावशी आपण भले आणि आपले काम भले या विचारांची होती. कुणाच्या खाजगी आयुष्यात डोकावून त्यांना त्रास देणे योग्य नाही असे तिचे स्पष्ट मत होते. गेली अनेक वर्षे ती भांडी फरशीची कामे करत होती.
" स्वीटी बाहेर गेली आहे. पार्लर मध्ये गेली आहे. सामान आणायला गेली आहे," असे त्या त्या वेळी आर्याने सांगितले होते.
"सुट्टीच्या दिवशी तू बाहेर फिरायला जात नाहीस का? किंवा मैत्रिणीसोबत बाहेर जात नाहीस का?" असे मावशींनी तिला एकदा विचारले तेव्हा आर्या म्हणाली,
" मला नाही आवडत बाहेर फिरणे. मला घरातच बसायला आवडते."
त्यामुळे मावशींनी तिला परत काही विचारले नाही. शेवटी प्रत्येकाची आवड निवड वेगवेगळी असते. तसेही शांता मावशी आपण भले आणि आपले काम भले या विचारांची होती. कुणाच्या खाजगी आयुष्यात डोकावून त्यांना त्रास देणे योग्य नाही असे तिचे स्पष्ट मत होते. गेली अनेक वर्षे ती भांडी फरशीची कामे करत होती.
आर्याचे दिवस मजेत चालले होते असे ती सुनीतीला फोनवर सांगत असे.
" संध्याकाळी ऑफीसमधून आले की मी आणि स्वीटी मिळून जेवण बनवतो. गप्पा मारत जेवण बनवल्याने कामाचा अजिबात ताण जाणवत नाही. जेवण झाल्यावर दोघीजणी कधी कधी पत्ते खेळतो. कधी अंताक्षरी खेळतो. कधी बुद्धीबळ खेळतो." हे ऐकून सुनीतीला बरे वाटत असे.
आर्याला बुद्धीबळ खेळ बालपणापासून खूप आवडायचा. जोडीला कुणी नसले तर आर्या दोन्हीकडच्या चाली एकटीच खेळायची. राजाला चेक द्यायला तिला खूप आवडायचे. स्वीटीही यात पारंगत होती.
त्यामुळे एकदा पट मांडला की दोघींनाही शुद्ध नसायची. मग कधीतरी झोप अनावर झाली की दोघी खेळ तसाच अर्धवट ठेवून झोपी जायच्या. दुसऱ्या दिवशी रात्री तो अर्धवट राहिलेला गेम त्या पुन्हा खेळायला बसत.
" संध्याकाळी ऑफीसमधून आले की मी आणि स्वीटी मिळून जेवण बनवतो. गप्पा मारत जेवण बनवल्याने कामाचा अजिबात ताण जाणवत नाही. जेवण झाल्यावर दोघीजणी कधी कधी पत्ते खेळतो. कधी अंताक्षरी खेळतो. कधी बुद्धीबळ खेळतो." हे ऐकून सुनीतीला बरे वाटत असे.
आर्याला बुद्धीबळ खेळ बालपणापासून खूप आवडायचा. जोडीला कुणी नसले तर आर्या दोन्हीकडच्या चाली एकटीच खेळायची. राजाला चेक द्यायला तिला खूप आवडायचे. स्वीटीही यात पारंगत होती.
त्यामुळे एकदा पट मांडला की दोघींनाही शुद्ध नसायची. मग कधीतरी झोप अनावर झाली की दोघी खेळ तसाच अर्धवट ठेवून झोपी जायच्या. दुसऱ्या दिवशी रात्री तो अर्धवट राहिलेला गेम त्या पुन्हा खेळायला बसत.
आपली पोरगी बाहेरच्या जगात स्थिरावतेय हे पाहून सुनीतीला आनंद वाटत असे. त्यासोबतच आपली मुलगी आपल्याशिवाय व्यवस्थित राहू शकते याचे तिला कधी कधी वाईट वाटत असे, कारण तिला आर्याची आठवण सतावत असे. जन्मापासून ते आजतागायत तिने मुलीला कधीच नजरेआड केले नव्हते. त्याचा परिणाम होणारच अशी ती मनाची समजूत घालत असे.
माधवराव मात्र फार खुश होते. आजवर कायम स्वतःच्या नजरेसमोर ठेवलेल्या मुलीला मोकळ्या आकाशात झेप घेण्यासाठी स्वतंत्र केले म्हणून ते सुनीतीला मनोमन धन्यवाद देत होते. गरज असेल तोपर्यंत मुलांचा हात धरायचा असतो. ती सक्षम झाल्यावर आपला हात अलगद सोडवून घ्यायचा असतो. नाहीतर त्यांना आपल्या पांगुळगाड्याची सवय लागते आणि मुलांची वाढ खुंटते. मुले परावलंबी होतात असे त्यांचे मत होते. आर्याने अजून तरी आपल्याला दिलेले वचन पाळले आहे याचे त्यांना समाधान झाले होते.
क्रमशः ©® सौ.हेमा पाटील.
क्रमशः ©® सौ.हेमा पाटील.
आई व वडील दोघांच्या आपल्या अपत्याविषयी असलेल्या विचारांमध्ये किती फरक होता! आईला तिची आठवण असह्य होत होती व वडील मुलगी बाहेरच्या जगात स्वतंत्रपणे रहातेय म्हणून खुश होते. आर्या कशी होती? आईवडीलांपासून दूर राहून ती खरंच आनंदी होती का? या प्रश्नाचे उत्तर शोधण्यासाठी पुढील भागात जाऊयात.
अष्टपैलू लेखक स्पर्धा - २०२५
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा