रुममेट भाग ३
©® सौ.हेमा पाटील.
मागील भागात आपण पाहिले, आर्या या नव्या जगात रुळली होती. सुनीतीला राहून राहून वाईट वाटत होते. तिला असे वाटत होते की, आर्याला आपली इतकी सवय आहे की ती आपल्याशिवाय राहूच शकणार नाही. ती अगतिकपणे आपल्याला तिच्याकडे बोलावेल. परंतु असे झाले नाही. आर्या अगदी छान रुळली. आता पुढे...
आईचे प्रेम नि:स्वार्थी असते असे म्हणतात. ते खरेही आहे; पण 'अहं' चे काय? आर्या जर म्हणाली असती की, तुझ्याशिवाय करमत नाही तर सुनीतीचा अहं सुखावला असता. मग तीने आर्याची समजूत घातली असती. मम्मीला सोडून रहाणे शिकले पाहिजे असे सांगून तिची समजूत काढली असती. लेकीला आठवण येतेय म्हणून ती हातातले काम सोडून लेकीकडे धावतही गेली असती.
पण...असे काही झालेच नाही. आर्या आठ दिवसांत चांगली रुळली. आता तर तिची आणि स्वीटीची चांगली गट्टी जमली होती. सुनीतीला या गोष्टीचे बरे ही वाटत होते आणि मनातल्या मनात वाईटही वाटत होते.
मुलीसाठी आजवर आपण अग्रभागी होतो, आज मात्र तिला आपली तितकीशी गरज उरलेली नाही. आपल्यावाचून तिचे पान हलायचे नाही. आज ती मैत्रिणीसोबत बाजारात जाऊन सामान घेऊन येते. आपल्यापासून दुरावल्यामुळे आर्या दुःखी होईल अशी सुनीतीला खात्री होती. मुलीसोबत पुण्याला रहायला जायचे असे तिने स्वतःच्या मनाशी ठरवून टाकले होते, पण आर्याने तशी वेळ येऊ दिली नाही. याचे दुःख सुनीतीला झाले होते.
स्वीटीसोबत ती आनंदी आहे हे ऐकून तिच्या एका डोळ्यात हसू असायचे अन् एका डोळ्यात आसू... कधीतरी आर्या म्हणेल की, "मम्मी ये ना गं. तुझी खूप आठवण येते." हे ऐकण्यासाठी तिचे कान आसुसले होते; परंतु असे झाले नाही. याचे कारण माधवरावांनी आर्याकडून घेतलेले वचन आहे हे मात्र तिला माहीत नव्हते.
मुलीसाठी आजवर आपण अग्रभागी होतो, आज मात्र तिला आपली तितकीशी गरज उरलेली नाही. आपल्यावाचून तिचे पान हलायचे नाही. आज ती मैत्रिणीसोबत बाजारात जाऊन सामान घेऊन येते. आपल्यापासून दुरावल्यामुळे आर्या दुःखी होईल अशी सुनीतीला खात्री होती. मुलीसोबत पुण्याला रहायला जायचे असे तिने स्वतःच्या मनाशी ठरवून टाकले होते, पण आर्याने तशी वेळ येऊ दिली नाही. याचे दुःख सुनीतीला झाले होते.
स्वीटीसोबत ती आनंदी आहे हे ऐकून तिच्या एका डोळ्यात हसू असायचे अन् एका डोळ्यात आसू... कधीतरी आर्या म्हणेल की, "मम्मी ये ना गं. तुझी खूप आठवण येते." हे ऐकण्यासाठी तिचे कान आसुसले होते; परंतु असे झाले नाही. याचे कारण माधवरावांनी आर्याकडून घेतलेले वचन आहे हे मात्र तिला माहीत नव्हते.
आर्याला मम्मीच्या मनात काय उलथापालथ सुरु आहे याचा अंदाज नव्हता. नाही तर तिने नक्कीच मम्मीला बोलावून घेतले असते. सुरुवातीचे दिवस तिलाही मम्मीपासून दूर रहाणे खूप जड गेले. मम्मी काळजी करेल म्हणून तिने तिला याबाबत काहीच सांगितले नाही. तसेच पप्पांना प्राॅमिस केले होते, ते पाळायचे असा निश्चय तिने केला होता.
दिवस तर कंपनीत कामात निघून जायचा, पण रात्री तिला मम्मीची, घराची खूप आठवण यायची. तिचे मम्मीसोबत फोनवर, वाॅटसअपवर कायम बोलणे सुरू असायचे. झोपायला गेली की मम्मीची खूप आठवण यायची. शेजारी मम्मी नाही या जाणीवेने तिला झोपच लागायची नाही.
नवीन नोकरी असल्याने कामाचे टेन्शन होते. ट्रेनिंग पिरियड सुरु असल्याने लक्षपूर्वक काम करणे गरजेचे होते. त्यामुळे दिवसभर ती बिझी असायची. रात्री मग कधीतरी कंटाळून तिची झोप लागायची. झोपेत सुद्धा तिच्या स्वप्नात मम्मी, तिचे गावचे घर तिला वारंवार दिसायचे. झोप पूर्ण न झाल्याने ती दिवसभर थकलेली असायची.
मम्मीपासून दूर रहाण्याची पहिलीच वेळ, त्यात एवढ्या मोठ्या शहरात एकटीने रहाणे तिच्यासाठी फार अवघड जात होते. आजवर आईची सोबत कायम होती. ती फार अस्वस्थ झाली व तिने ठरवले की, आपल्याला मम्मी वाचून रहाणे शक्य नाही हे तिला फोन करून सांगावे. तिने मोबाईलही हातात घेतला होता. आता फोन लावणार अन् ती मम्मीला म्हणणार की तू इकडे ये. मला एकटीला रहाणे जमत नाही. तेवढ्यात पप्पांचा फोन आला व ते म्हणाले,
" कशी आहेस बेटा? इकडची काही काळजी करू नकोस. मी तुझ्या मम्मीची काळजी घेईन. तुझी कमतरता तिला जाणवू देणार नाही. आत्ता सुरवातीचे चार आठ दिवस तुला फार अवघड जाईल. मम्मीची खूप आठवण येईल. आठवणीमुळे तू अस्वस्थ होशील, कदाचित रडशीलही. तरीही थोडासा धीर धर. मग तुला तिच्या वाचून रहाणे शक्य होईल. तुझ्या भविष्याचा विचार करून मी तुझ्याकडून प्राॅमिस मागितले आहे."
पप्पांचे हे बोलणे ऐकून ती निराश झाली. आता आपण मम्मीला बोलावून घेऊ शकत नाही हे तिला समजले.
त्या रात्री ती झोपू शकली नाही. अस्वस्थपणे या कुशीवरुन त्या कुशीवर फिरत होती. पप्पांनी असे वचन घेतले म्हणून तिला पप्पांचा रागही आला. दरम्यान तिची डुलकी लागली. तेवढ्यात तिला स्वप्न पडले.
" कशी आहेस बेटा? इकडची काही काळजी करू नकोस. मी तुझ्या मम्मीची काळजी घेईन. तुझी कमतरता तिला जाणवू देणार नाही. आत्ता सुरवातीचे चार आठ दिवस तुला फार अवघड जाईल. मम्मीची खूप आठवण येईल. आठवणीमुळे तू अस्वस्थ होशील, कदाचित रडशीलही. तरीही थोडासा धीर धर. मग तुला तिच्या वाचून रहाणे शक्य होईल. तुझ्या भविष्याचा विचार करून मी तुझ्याकडून प्राॅमिस मागितले आहे."
पप्पांचे हे बोलणे ऐकून ती निराश झाली. आता आपण मम्मीला बोलावून घेऊ शकत नाही हे तिला समजले.
त्या रात्री ती झोपू शकली नाही. अस्वस्थपणे या कुशीवरुन त्या कुशीवर फिरत होती. पप्पांनी असे वचन घेतले म्हणून तिला पप्पांचा रागही आला. दरम्यान तिची डुलकी लागली. तेवढ्यात तिला स्वप्न पडले.
मम्मीच्या अन् तिच्यामध्ये पप्पा व्हिलनसारखे उभे आहेत. त्यांनी काळे गमबूट घातले आहेत. अंगात लेदरचे काळे जर्कीन घातले आहे. त्यांनी एका डोळ्यावर तिरकी काळी पट्टी जी डोक्यावर बांधली होती, त्यामुळे त्यांचा एकच डोळा दिसत होता. ते खूप रागीट दिसत होते. त्यांच्या हातात बंदूक होती, अन् त्यांनी ती मम्मीवर रोखली होती.
"बोल सुनीती, जायेगी आर्या के पास? जाओ जाओ | तुम्हें सदा के लिये उपर भेज देता हूं | फिर कैसे जायेगी आर्या के पास?" असे म्हणत त्यांनी बंदुकीतून गोळी झाडली. मम्मी खाली पडली आणि आर्या दचकून जागी झाली. जागी झाल्यावर ती खूप वेळ थरथरत होती. काहीवेळाने तिच्या लक्षात आले की ते स्वप्न होते, पण ते स्वप्न तिच्या मनात दहशत निर्माण करुन गेले.
त्याच दरम्यान तिच्या आयुष्यात स्वीटी आली. पप्पा म्हणाले तसे
स्वीटी आल्यापासून तिच्यात बदल झाला. स्वीटी फार बडबडी होती. तिची बडबड ऐकत असताना मम्मीची आठवण कधी दूर होई हे तिला कळायचेही नाही. आता तिला घरापासून एकटे रहाण्याची भीती वाटेनाशी झाली. तिच्या तोंडून सारखे स्वीटीचे नाव ऐकून मम्मीला तिला भेटायची उत्सुकता लागली होती.
क्रमशः ©® सौ.हेमा पाटील.
त्याच दरम्यान तिच्या आयुष्यात स्वीटी आली. पप्पा म्हणाले तसे
स्वीटी आल्यापासून तिच्यात बदल झाला. स्वीटी फार बडबडी होती. तिची बडबड ऐकत असताना मम्मीची आठवण कधी दूर होई हे तिला कळायचेही नाही. आता तिला घरापासून एकटे रहाण्याची भीती वाटेनाशी झाली. तिच्या तोंडून सारखे स्वीटीचे नाव ऐकून मम्मीला तिला भेटायची उत्सुकता लागली होती.
क्रमशः ©® सौ.हेमा पाटील.
पाहूया सुनीतीची आणि स्वीटीची भेट कधी होते ते...
आईपासून दूर रहाणे आर्याला अवघड जातेय. परदेशात जाणारी मुले सुरवातीला होमसिक होतात, परंतु आर्या तर तिच्या गावापासून काही किलोमीटर अंतरावर होती. मनात येईल तेव्हा गावी जाऊ शकत होती.
बालपणापासून फक्त आईची सोबत व घरात स्वतःला कोंडून घेणे हा एकलकोंडेपणा आज आर्यासाठी त्रासदायक ठरत होता. स्वीटीसोबत ती आनंदी आहे. पाहूया पुढे काय होते ते...
आईपासून दूर रहाणे आर्याला अवघड जातेय. परदेशात जाणारी मुले सुरवातीला होमसिक होतात, परंतु आर्या तर तिच्या गावापासून काही किलोमीटर अंतरावर होती. मनात येईल तेव्हा गावी जाऊ शकत होती.
बालपणापासून फक्त आईची सोबत व घरात स्वतःला कोंडून घेणे हा एकलकोंडेपणा आज आर्यासाठी त्रासदायक ठरत होता. स्वीटीसोबत ती आनंदी आहे. पाहूया पुढे काय होते ते...
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा