रुममेट भाग ६
©® सौ.हेमा पाटील.
मागील भागात आपण पाहिले, सुनीतीच्या मनात स्वीटीबाबत प्रश्नचिन्ह उपस्थित झाले आहे. आपल्या मुलीसोबत स्वीटी ही मुलगी रहाते की मुलगा या शंकेने सुनीतीला पोखरून काढले आहे. आता पुढे...
संध्याकाळी आर्या परत आल्यावर सुनीतीने तिला चहा करुन दिला. चहा पिऊन दोघी किचनमध्ये आल्या. मम्मीने पाव भाजीचा बेत आखला आहे हे पाहून आर्याला खूप आनंद झाला. स्वयंपाक बनवताना तिच्या हाताखाली मदत करणाऱ्या आर्याला ती आडून आडून स्वीटीबाबत प्रश्न विचारत होती.
" स्वीटीला येते का पावभाजी बनवायला?" सुनीतीने विचारले.
" माहीत नाही. अजून बनवली नाही रुम वर." असे आर्याने उत्तर दिले.
" स्वीटी कधी येणार आहे गं?"
" माहित नाही. चार दिवसांनी येईन म्हणाली होती." आर्या म्हणाली.
" फोन कर ना तिला."
" नाही. आम्ही घरी गेल्यावर एकमेकींना अजिबात फोन करत नाही. एकमेकींची प्रायव्हसी जपतो." हे आर्याचे बोलणे ऐकून सुनीतीला वाटले बरोबरच आहे. पण आता आपल्या मनात जी शंका आली आहे तिचा निचरा कसा व्हायचा?
" अगं, मला बोलायचे आहे तिच्याशी. मी आले तर ती भेटली नाही ना... म्हणून फोनवर बोलले असते." सुनीतीने आपले घोडे पुढे दामटले.
" माहीत नाही. अजून बनवली नाही रुम वर." असे आर्याने उत्तर दिले.
" स्वीटी कधी येणार आहे गं?"
" माहित नाही. चार दिवसांनी येईन म्हणाली होती." आर्या म्हणाली.
" फोन कर ना तिला."
" नाही. आम्ही घरी गेल्यावर एकमेकींना अजिबात फोन करत नाही. एकमेकींची प्रायव्हसी जपतो." हे आर्याचे बोलणे ऐकून सुनीतीला वाटले बरोबरच आहे. पण आता आपल्या मनात जी शंका आली आहे तिचा निचरा कसा व्हायचा?
" अगं, मला बोलायचे आहे तिच्याशी. मी आले तर ती भेटली नाही ना... म्हणून फोनवर बोलले असते." सुनीतीने आपले घोडे पुढे दामटले.
" ती माझी मैत्रीण आहे. आम्ही काय आता बालवाडीतल्या मैत्रीणी आहोत का? तीही एका प्रतिथयश कंपनीत नोकरी करते. वेल एज्युकेटेड आहे. ती तुला भेटली नाही म्हणून आम्ही आमचे एटीकेटस् मोडणे योग्य नाही." असे आर्या म्हणाली.
आता सुनीतीपुढे दुसरा पर्याय उपलब्ध नव्हता त्यामुळे स्वीटी येईपर्यंत थांबायचे असा निर्णय तिने घेतला.
रात्री बेडवर दोघीजणी झोपायला गेल्या तेव्हा आर्याने तिच्या अंगावर हात टाकला व तिला बिलगली. हे पाहून सुनीती हसत हसत म्हणाली,
" मी नसताना कुणाच्या अंगावर हात टाकतेस?"
" कुणाच्या म्हणजे काय, स्वीटीच्या. तिच्या अंगावर हात टाकून झोपले की माझी पटकन झोप लागते. तूच जवळ असल्याचा भास होतो." हे ऐकून सुनीतीने तिला आपल्या कुशीत घेतले. आर्या ही तिच्या हातावर डोके टेकवून झोपली. तिची दोन मिनिटांत झोप लागली. तिच्या निरागस चेहऱ्याकडे पहात सुनीतीने हळूच तिचे डोके उशीवर टेकवले.
" मी नसताना कुणाच्या अंगावर हात टाकतेस?"
" कुणाच्या म्हणजे काय, स्वीटीच्या. तिच्या अंगावर हात टाकून झोपले की माझी पटकन झोप लागते. तूच जवळ असल्याचा भास होतो." हे ऐकून सुनीतीने तिला आपल्या कुशीत घेतले. आर्या ही तिच्या हातावर डोके टेकवून झोपली. तिची दोन मिनिटांत झोप लागली. तिच्या निरागस चेहऱ्याकडे पहात सुनीतीने हळूच तिचे डोके उशीवर टेकवले.
बराच वेळ सुनीतीला झोप लागली नाही. तिने उठून आर्याचा मोबाईल हातात घेतला. आर्याकडे पहात साॅरी म्हणत तिने मोबाईल अनलाॅक केला व ती वाॅटसअपवर जाऊन मेसेजेस पाहू लागली. तिथे तिला काहीही आक्षेपार्ह दिसले नाही. त्यानंतर तिने फोटो पहाण्यासाठी गॅलरी उघडली. फोटो चाळत असताना तिथेही तिला काही आक्षेपार्ह दिसले नाही. तिला वाटले होते की, कदाचित एखादा तरुणाचा फोटो आपल्याला पहायला मिळेल. जी शंका तिला सतावत होती तसे काहीच तिला सापडले नाही.
गॅलरीतून बाहेर पडत असताना तिचे लक्ष अल्बमकडे गेले. ते चार अल्बम तिने एक एक करुन ओपन केले.पहिल्या तीन अल्बममध्ये तिचे सुनीती व माधवरावांसोबतचे फोटो होते. तसेच गावाकडचे तिच्या बालपणाचे, शाळेतील फोटो होते. ते फोटो पहात असताना सुनीतीही भूतकाळात रमली.
चौथा अल्बम तिने ओपन केला. त्यात आर्याचे एकटीचे फोटो होते. ती फोटो चाळत पुढे गेली तेव्हा तिच्या लक्षात आले,आर्याचे हे असे फोटो ती पहिल्यांदा पहातेय. वेगवेगळे स्लीव्हलेस टाॅप आणि शाॅर्टस् घालून काढलेले फोटो होते.
एका फोटोत तिने मांड्यांच्या वर असणारा वनपीस घातला होता, त्यात अगदी स्टायलीश हाय हिल्स शूज घातले होते. वरचा वनपीस आणि पायातील पोटऱ्यांपर्यंत येणारे शूज यांच्यामधील शरीराचा भाग पहाताना कुठल्याही पुरुषाच्या भावना उत्तेजित होतील असा दिसत होता.
तसेच काही टाॅप इतके पारदर्शक होते की आतील ब्रा अगदी स्पष्ट दिसत होती. अशा ब्रा आर्याने आजवर वापरलेल्या नाहीत हे तिच्या लक्षात आले. त्यासोबतच आपण सकाळी कपाटात स्वीटीच्या कप्प्यात असे कपडे पाहिले होते हे तिच्या लक्षात आले.
तसेच काही टाॅप इतके पारदर्शक होते की आतील ब्रा अगदी स्पष्ट दिसत होती. अशा ब्रा आर्याने आजवर वापरलेल्या नाहीत हे तिच्या लक्षात आले. त्यासोबतच आपण सकाळी कपाटात स्वीटीच्या कप्प्यात असे कपडे पाहिले होते हे तिच्या लक्षात आले.
आर्याचे हे फोटो पाहून ती विचारात पडली.
' आजवर बारीक सारीक सगळ्या गोष्टी आपल्याला सांगणाऱ्या आर्याने हे फोटो आपल्यापासून का लपवून ठेवले असावेत?' कदाचित आपल्याला असे फोटो आवडणार नाहीत म्हणून दाखवले नसतील असे तिला वाटले.
' आजवर बारीक सारीक सगळ्या गोष्टी आपल्याला सांगणाऱ्या आर्याने हे फोटो आपल्यापासून का लपवून ठेवले असावेत?' कदाचित आपल्याला असे फोटो आवडणार नाहीत म्हणून दाखवले नसतील असे तिला वाटले.
' ही स्वीटी माॅडेलिंग करते का? की ती खूपच आधुनिक आहे? आपल्या गावात अगर छोट्या शहरात असे कपडे क्वचितच दिसतात. पुणे आता बदलू लागले आहे. त्यात ती मल्टी नॅशनल कंपनीत नोकरीला आहे. कदाचित परदेशवारी करुन आली असेल. तिथले कल्चर तिने अंगिकारले असेल. इथे शहरात कोण कसे वागतो, काय घालतो याच्याशी कुणाला काही देणेघेणे नसते. जो तो आपापल्या मार्गाने चालत असतो. इतरांकडे लक्ष द्यायला इथे कुणाला वेळ आहे?'
' तसेही आपण दोन दिवस माॅलमध्ये खरेदीसाठी गेलो तेव्हा असे कपडे तिथे मोठ्या प्रमाणावर विक्रीसाठी होते. याचा अर्थ पुढच्या पीढीचे विचार झपाट्याने बदलत आहेत. आपली पीढी आणि मागील पीढी यांच्यात जशी नाळ जोडलेली होती, तशी पुढच्या पीढीला जोडलेली राहीलच याची शाश्वती नाही.'
' कदाचित स्वीटीने तिला आपले कपडे घालून फोटो काढण्यासाठी आग्रह केला असेल. दोघींनी एकमेकींचे कपडे घालून फोटो काढले असतील. स्वीटीचा आग्रह ती मोडू शकली नसेल. त्यामुळे तिने ते फोटो अल्बममध्ये बंदिस्त करून ठेवले असतील.' असे अनेक विचार तिच्या मनात आले.
कसे आहे ना, प्रश्नही आपल्यालाच पडतात अन् उत्तरेही आपणच शोधतो. आपल्या मनाचे समाधान करुन घेण्यासाठी आपण अशी उत्तरे शोधत असतो. कधीकधी सत्य याहून वेगळे असते. मग सत्य समजले की आपल्याला धक्का बसतो.
क्रमशः ©® सौ.हेमा पाटील.
या ठिकाणी सत्य काय आहे? आर्याचे फोटो पाहून सुनीतीच्या मनात अनेक विकल्प आले, त्यापैकी खरे काय आहे? की सत्य याहून वेगळेच आहे हे जाणून घेण्यासाठी पुढील भाग नक्की वाचा.
अष्टपैलू लेखक स्पर्धा - २०२५
अष्टपैलू लेखक स्पर्धा - २०२५
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा