रूम नंबर १३ : भाग ३
आदित्य अजूनही पडद्यामागे दडून होता, त्याचे हृदय धडधडत असताना. श्री पाटील रूम मध्ये इकडे तिकडे फिरत होते, कागदपत्रे चाळत आणि फोनवर कुजबुजत होते. आदित्यने त्यांच्या संभाषणाचे तुकडे टिपले.
"हो, माल तयार आहे... उद्या रात्री डिलिव्हरी... कॉलेज गेटजवळ..." श्री पाटील कुजबुजले.
अचानक, मोबाईल वाजला. श्री पाटील दचकले आणि फोन उचलला. "हॅलो? काय? पोलीस?... समजलं... मी लगेच येतो."
ते घाईघाईने रूम मधून निघून गेले. आदित्यने सुटकेचा निःश्वास सोडला, परंतु त्याची सुटका अल्पकालीन होती. त्याला माहिती होते की तो आता एका मोठ्या कटात अडकला होता.
त्याने रूम मधून बाहेर पडण्याचा प्रयत्न केला, परंतु दार बाहेरून कुलूपबंद होते. तो सापळ्यात अडकला होता. त्याच्या मनात विचारांचे वादळ उठले - त्याने काय करावे? पोलिसांना कळवावे? पण कसे?
तेवढ्यात, त्याला कॉरिडॉरमध्ये पावलांचा आवाज ऐकू आला. कोणीतरी परत येत होते. आदित्यचे रक्त गोठले...
पावलांचा आवाज जवळ येत होता. आदित्यने घाईघाईने भोवताली पाहिले, लपण्यासाठी एखादी जागा शोधत असतांना त्याची नजर एका मोठ्या कपाटावर पडली. त्याने झटकन कपाटाचे दार उघडले आणि आत शिरला, दार अलगद बंद करत तो आत तसाच दडून बसला.
दार उघडण्याचा आवाज आला, आणि कोणीतरी रूम मध्ये प्रवेश केला. आदित्यने कपाटाच्या फटीतून डोळा लावला. त्याच्या धक्क्याला सीमा राहिली नाही जेव्हा त्याने पाहिले की आत आलेली व्यक्ती श्री पाटील नव्हती, तर त्याची वर्गमैत्रीण नेहा होती.
" नेहा इथे काय करत असेल बरं? वर्गातली एक साधी सरळ आणि सिन्सियर वाटणारी मुलगी आणि या असल्या घाणेरड्या रॅकेट मध्ये सहभागी." तो मनातच बोलला.
नेहा ला तिथे बघून तर त्याची पार विचारशक्तीच गोठून गेली होती. नेमका कुणावर विश्वास ठेवावा आणि कुणावर नाही हेच त्याला कळेनासे झाले होते पण मनातले विचार तसेच सोडून त्याने पुढे घडणाऱ्या घडामोडींवर लक्ष केंद्रित केले.
नेहा ला तिथे बघून तर त्याची पार विचारशक्तीच गोठून गेली होती. नेमका कुणावर विश्वास ठेवावा आणि कुणावर नाही हेच त्याला कळेनासे झाले होते पण मनातले विचार तसेच सोडून त्याने पुढे घडणाऱ्या घडामोडींवर लक्ष केंद्रित केले.
नेहा सावधपणे रूममध्ये फिरत होती, तिचे डोळे काहीतरी शोधत होते. ती संगणकाकडे गेली आणि काहीतरी टाइप करू लागली. आदित्य गोंधळला होता , नेहा या सर्व प्रकरणात कशी गुंतली होती?
अचानक, बाहेर आवाज आला. नेहाने घाईघाईने संगणक बंद केला आणि लपली. क्षणभरानंतर, श्री पाटील खोलीत शिरले, त्यांच्या चेहऱ्यावर चिंता स्पष्ट दिसत होती.
"नेहा? तू इथे आहेस का?" त्यांनी विचारले.
नेहा बाहेर आली. "हो सर, मी फक्त तपासत होते की सर्व काही व्यवस्थित आहे का ते."
श्री पाटील सुस्कारले. "आपण सावध राहिले पाहिजे. पोलीस आपल्या मागावर आहेत. आपल्याला प्लॅन बदलावा लागेल."
"हो सर नक्कीच आपल्याला सावध राहावं लागेल.सध्यापर्यंत तरी ही रूम सुरक्षित आहे हे महत्त्वाचे आहे. " नेहा
" त्यासाठीच तर मी मुद्दाम ही रूम कोणत्याच विद्यार्थ्याला देत नसतो. इथे भूत आहेत, गुप्त हालचाली होत असतात वगैरे सारा बनाव त्याच साठी करून ठेवला आहे आम्ही." श्री पाटील.
" दोन वर्षा आधी रूम नंबर १२ मध्ये राहणाऱ्या मुलाला आमच्या या सगळ्या प्रकरणाची थोडी कुणकुण लागली होती. हळूहळू आमचे हे प्रकरण त्याच्या लक्षात यायला लागले होते आणि हे सगळे पोलिसांना सांगण्याची त्याने तयारी केली होती . ही गोष्ट आमच्या लक्षात येताच मी आणि रघु मिळून त्याला वरच्या टेरेस वरून खाली ढकलून दिलं आणि आत्महत्येचा खोटा बनाव केला." श्री पाटील.
"सर, मात्र या जिन्याने जाणाऱ्या येणाऱ्या मुलांना इथे होत असलेल्या हालचाली जाणवत असतील ना?" नेहा
"मुलांना भुताटकीच्या नावावर या जिन्याने जायला ,यायला मज्जाव केला आहे. तुला जाणवलेच असेल या जिन्याने येतांना अनेक चित्र विचित्र आवाज येत असतात. ते मुद्दाम निर्माण केले आहेत. त्यामुळे मुलं याबाजुला अजिबात भटकत नाहीत." श्री पाटील
" ब्रिलियंट सर,एकदम ग्रेट!" नेहा
आदित्य कपाटात गोठून बसला होता, त्याच्या मनात प्रश्नांचे वादळ उठले होते. त्याला आता कळले होते की हे प्रकरण त्याने कल्पना केल्यापेक्षा खूपच मोठे आणि गुंतागुंतीचे होते...
आतापर्यंत त्याला श्री पाटील सरांचाच संशय यायचा पण आज तर त्याला नेहा, रघु हे सुद्धा यात सामील आहेत याची जाणीव झाली होती."अजून किती जण असतील देव जाणे?" तो मनातच म्हणाला.
त्यादिवशी त्याने कशीबशी तिथून सुटका करून घेतली. पुढील काही दिवस आदित्यसाठी नरकयातना ठरले. त्याला सतत भीती वाटत होती की त्याच्या गुप्तपणे शोध घेण्याचा भांडाफोड होईल. त्याच वेळी, त्याला या कटाबद्दल अधिक माहिती मिळवायची होती.
रघु चे तर ठीक होते पण नेहा या असल्या गोष्टींमध्ये अडकली कशी ? हे त्याला पडलेले एक कोडे होते.
कशी काय वळली असेल नेहा इकडे?
स्वतः हून की काही कारण असेल?
पुढील भागात.
क्रमशः
स्वतः हून की काही कारण असेल?
पुढील भागात.
क्रमशः