समृद्धिपेक्षा ममतेचा स्पर्श मोठा भाग २
शिवम!" अर्जुनच्या आवाजात थोडा अशक्तपणा होता पण डोळ्यांत उत्साह होता.
"तू इथे आलास म्हणून मला खूप भारी वाटलं. आई, बघ ना, माझा मित्र आला आहे."
"हो बाळा, पाहिलं मी. तुम्ही बोला, मी दूध गरम करते."
शिवम गोंधळला. त्याच्या घरी कामवाली असते. इथे अर्जुनची आई स्वतः सगळं करत होती आणि तरीही त्याच्या आईच्या चेहऱ्यावर थकवा नव्हता.
"तुझ्या आईला काही त्रास होत नाही का? तुझी काळजी करत असताना, एवढं काम करताना?"
"ती म्हणते, पोरगा बरा व्हावा, हीच तिची पूजा."
अर्जुन हसत म्हणाला.
शिवम गप्प बसला.
दुपार झाल्यावर अर्जुनची आजी त्याच्या साठी दुकानातून गोळ्या घेऊन आली. "बाळा, बरोबर घे हं. “ अर्जुनला गोळ्या देताना आजी म्हणाली.
“ आजी हा माझा मित्र शिवम. “
“ होका ! बरं झालं तू आलास. आता बघ अर्जुन लवकर बरा होईल. “
आजी हसत म्हणाल्या.
“ आजी हा माझा बेस्ट आहे. तो मला खास भेटायला आला आहे मग मी कसा बरा होणार नाही? “
अर्जुन हसत म्हणाला. आजीने प्रेमाने त्याचा गालगुच्चा घेत म्हटलं,
“ बाळा खरच लवकर बरा हो. शिवम तू येत जाते मधून मधून. आमचा अर्जुन लवकर बरा होईल. आम्हाला तू आलेला आवडलं. “
"तू इथे आलास म्हणून मला खूप भारी वाटलं. आई, बघ ना, माझा मित्र आला आहे."
"हो बाळा, पाहिलं मी. तुम्ही बोला, मी दूध गरम करते."
शिवम गोंधळला. त्याच्या घरी कामवाली असते. इथे अर्जुनची आई स्वतः सगळं करत होती आणि तरीही त्याच्या आईच्या चेहऱ्यावर थकवा नव्हता.
"तुझ्या आईला काही त्रास होत नाही का? तुझी काळजी करत असताना, एवढं काम करताना?"
"ती म्हणते, पोरगा बरा व्हावा, हीच तिची पूजा."
अर्जुन हसत म्हणाला.
शिवम गप्प बसला.
दुपार झाल्यावर अर्जुनची आजी त्याच्या साठी दुकानातून गोळ्या घेऊन आली. "बाळा, बरोबर घे हं. “ अर्जुनला गोळ्या देताना आजी म्हणाली.
“ आजी हा माझा मित्र शिवम. “
“ होका ! बरं झालं तू आलास. आता बघ अर्जुन लवकर बरा होईल. “
आजी हसत म्हणाल्या.
“ आजी हा माझा बेस्ट आहे. तो मला खास भेटायला आला आहे मग मी कसा बरा होणार नाही? “
अर्जुन हसत म्हणाला. आजीने प्रेमाने त्याचा गालगुच्चा घेत म्हटलं,
“ बाळा खरच लवकर बरा हो. शिवम तू येत जाते मधून मधून. आमचा अर्जुन लवकर बरा होईल. आम्हाला तू आलेला आवडलं. “
चेहऱ्यावर थोडं हसू आणत शिवम मनात म्हणाला, माझ्या आईने आणि आजीने असा माझ्या गालावरून हात फिरवलेला आणि गालगुच्चा घेतलेला कधी आठवतं नाही.
“शिवम, तुला भूक लागली असेल. भाजीपोळी खातोस का? जेवायची वेळ झाली आहे. आमच्या बरोबर जेव. “
आजीने प्रेमाने विचारलं.
शिवमने नम्रपणे नकार दिला. पण त्याच्या मनात काहीतरी हललं होतं.
काही वेळात अर्जुनचे बाबा घरी आले. हातात प्लास्टिकची बॅग होती – त्यात काही फळं होती.
"शिवम बेटा, तू आला म्हणून खूप बरं वाटलं. आमचं घर लहान आहे, पण प्रेम भरपूर आहे. तू कधीही ये."
आत डोकावून ते अर्जुनच्या आईला म्हणाले, “ अग सफरचंद काप शिवम साठी”
शिवम या सगळ्याना खूप भारावला. त्याच्या बाबांच्या चेहऱ्यावर आनंद होता, जो त्याने कधी त्याच्या बाबांच्या चेहऱ्यावर पाहिला नव्हता – ‘केवळ’ त्याच्यासाठी.
"शिवम!" अर्जुनच्या आवाजात थोडा अशक्तपणा होता, पण डोळ्यांत नेहमीचा उत्साह तसाच होता.
"तू इथे आलास म्हणून भारी वाटलं. आई, बघ ना, माझा मित्र आलाय."
"हो बाळा, पाहिलं मी. तुम्ही बोला, मी दूध गरम करते औषधा नंतर दूध चे. " अर्जुनची आई हसत म्हणाली
शिवम काहीसा गोंधळला. त्याच्या घरात कामासाठी तीन बायका असतात – एक स्वयंपाकासाठी, दुसरी साफसफाईसाठी. तिसरी दिवसभर पडेल ते काम करायची. पण इथे ही स्त्री स्वतः सगळं करत होती. तरीही तिच्या चेहऱ्यावर थकवा नव्हता, उलट समाधान होतं. आपली आई हे काहीच करत नाही तरी कशी शकते?
अर्च्या घरातील वातावरण त्यांच एकमेकांशी होणारं संभाषण हे आपल्या घरी कधीच होत नाही. कुठेतरी शिवमयं मन त्याच्या घरातील वातावरणामुळे दुखावले.
"तुझ्या आईला काही त्रास नाही का? तुझी काळजी करत, एवढं काम करताना?"
अर्जुन हसला. "ती म्हणते, पोरगा बरा व्हावा, हीच तिची पूजा."
शिवम काही क्षण स्तब्ध झाला. त्याच्या घरीही सगळी सोय होती, पण अशी भावना, असा आत्मीय स्पर्श तो कितीदा अनुभवला होता?
दुपारी अर्जुनची आजी गोळ्या देऊन गेली. "बाळा, बरोबर घे हं. आणि शिवम, तुला भूक लागली असेल. भाजीपोळी खातोस का?"
शिवमने सौजन्याने नकार दिला, पण त्याच्या मनात काहीतरी हललं होतं – कोणीतरी पहिल्यांदा त्याची वीचारपूस केली.
काही वेळाने अर्जुनचे बाबा घरी आले. त्यांच्या हातात प्लास्टिकची पिशवी होती – त्यात काही फळं, औषधं.
"शिवम बेटा, तू आलास म्हणून खूप बरं वाटलं. आमचं घर लहान आहे, पण प्रेम भरपूर आहे. तू कधीही ये."
शिवम त्यांच्या त्या साध्या पण प्रेमळ बोलण्याने भारावला. त्यांच्या डोळ्यांत आनंद होता – ‘केवळ’ त्याच्यासाठी. त्याला आठवलं – वडील केवळ सल्ला देतात, प्रेम दाखवत नाहीत. आणि आज पहिल्यांदाच कोणीतरी वडीलसारखं वाटलं.
तो क्षण त्याच्या मनात खोलवर कोरला गेला – "हेच तर खरं नातं असतं."
“शिवम, तुला भूक लागली असेल. भाजीपोळी खातोस का? जेवायची वेळ झाली आहे. आमच्या बरोबर जेव. “
आजीने प्रेमाने विचारलं.
शिवमने नम्रपणे नकार दिला. पण त्याच्या मनात काहीतरी हललं होतं.
काही वेळात अर्जुनचे बाबा घरी आले. हातात प्लास्टिकची बॅग होती – त्यात काही फळं होती.
"शिवम बेटा, तू आला म्हणून खूप बरं वाटलं. आमचं घर लहान आहे, पण प्रेम भरपूर आहे. तू कधीही ये."
आत डोकावून ते अर्जुनच्या आईला म्हणाले, “ अग सफरचंद काप शिवम साठी”
शिवम या सगळ्याना खूप भारावला. त्याच्या बाबांच्या चेहऱ्यावर आनंद होता, जो त्याने कधी त्याच्या बाबांच्या चेहऱ्यावर पाहिला नव्हता – ‘केवळ’ त्याच्यासाठी.
"शिवम!" अर्जुनच्या आवाजात थोडा अशक्तपणा होता, पण डोळ्यांत नेहमीचा उत्साह तसाच होता.
"तू इथे आलास म्हणून भारी वाटलं. आई, बघ ना, माझा मित्र आलाय."
"हो बाळा, पाहिलं मी. तुम्ही बोला, मी दूध गरम करते औषधा नंतर दूध चे. " अर्जुनची आई हसत म्हणाली
शिवम काहीसा गोंधळला. त्याच्या घरात कामासाठी तीन बायका असतात – एक स्वयंपाकासाठी, दुसरी साफसफाईसाठी. तिसरी दिवसभर पडेल ते काम करायची. पण इथे ही स्त्री स्वतः सगळं करत होती. तरीही तिच्या चेहऱ्यावर थकवा नव्हता, उलट समाधान होतं. आपली आई हे काहीच करत नाही तरी कशी शकते?
अर्च्या घरातील वातावरण त्यांच एकमेकांशी होणारं संभाषण हे आपल्या घरी कधीच होत नाही. कुठेतरी शिवमयं मन त्याच्या घरातील वातावरणामुळे दुखावले.
"तुझ्या आईला काही त्रास नाही का? तुझी काळजी करत, एवढं काम करताना?"
अर्जुन हसला. "ती म्हणते, पोरगा बरा व्हावा, हीच तिची पूजा."
शिवम काही क्षण स्तब्ध झाला. त्याच्या घरीही सगळी सोय होती, पण अशी भावना, असा आत्मीय स्पर्श तो कितीदा अनुभवला होता?
दुपारी अर्जुनची आजी गोळ्या देऊन गेली. "बाळा, बरोबर घे हं. आणि शिवम, तुला भूक लागली असेल. भाजीपोळी खातोस का?"
शिवमने सौजन्याने नकार दिला, पण त्याच्या मनात काहीतरी हललं होतं – कोणीतरी पहिल्यांदा त्याची वीचारपूस केली.
काही वेळाने अर्जुनचे बाबा घरी आले. त्यांच्या हातात प्लास्टिकची पिशवी होती – त्यात काही फळं, औषधं.
"शिवम बेटा, तू आलास म्हणून खूप बरं वाटलं. आमचं घर लहान आहे, पण प्रेम भरपूर आहे. तू कधीही ये."
शिवम त्यांच्या त्या साध्या पण प्रेमळ बोलण्याने भारावला. त्यांच्या डोळ्यांत आनंद होता – ‘केवळ’ त्याच्यासाठी. त्याला आठवलं – वडील केवळ सल्ला देतात, प्रेम दाखवत नाहीत. आणि आज पहिल्यांदाच कोणीतरी वडीलसारखं वाटलं.
तो क्षण त्याच्या मनात खोलवर कोरला गेला – "हेच तर खरं नातं असतं."
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा