सांज वेडी भागली....(शेवटचा भाग)

   "आजपासून पाच वर्षांपूर्वी माझ्या अरिंजयचा पण खूप छान संसार फुलला होता. त्याची बायको आर्या आणि आणि ही आमची गोड चिमणी. हुबेहुब अरिंजयची कार्बन काॅपी.. तिचं पण नाव स्पृहा होतं.  त्या दिवशी खूप जास्त पाऊस होता. हे तिघेही थिएटरला गेले होते, लहान मुलांसाठी पिक्चर लावला होता तो पहायला. दुसरीकडे तू नवर्‍याचे पितळ उघडे पडले म्हणून तू रात्रीची तुझ्या स्पृहाला घेऊन गाडीने येत होती. तेव्हा एका मोठ्या मालवाहू ट्रकने तुम्हा दोघांच्या गाडीला धडक दिली होती. तू स्पृहा, आर्या आणि आमची चिमणी चौघींना गंभीर दुखापत झाली होती. तुम्हाला दवाखान्यात  पोचवले होते. आर्याने तर तत्क्षणी जीव सोडला आणि चिमणी ब्रेन डेड झाली होती. नावाला श्वास सुरू होते. तू बेशुद्ध होतीस आणि स्पृहाच्या हृदयाला धक्का बसला होता वाटते. मला ते नीट कळत नाही. तिला दुसर्‍या हृदयाची गरज होती. तेव्हा माझ्या अरिंजयने स्वतःच्या बाळाचे अस्तित्व रहावे म्हणून स्पृहाला तिचे हृदय दिले. त्यानंतर तू याच सोसायटीत रहायला आलीस. तो वारंवार स्पृहाला दुरूनच पाहत असायचा. जेव्हा तो स्पृहाला पहायचा त्याला आमची चिमणी सोबत आहे असेच वाटायचे. त्याकरता त्याने  हाय कोर्टात चांगली प्रॅक्टिस असुनही त्याने ते कोर्ट सोडून district कोर्टात प्रॅक्टिस करू लागला. हळूहळू त्याने चिमणी आता अस्तित्वात नाही हे स्वीकारले होते पण त्याच्यातल्या बापाचे मन हिच्यासाठी कळवळू लागले. मान्य आहे तो तुझ्यात पण गुंतला, पण त्याने स्पृहाला लेकीच्याच जागी ठेवून प्रेम केले. अगं तो तुझ्यासकट तिचा स्वीकार करत होता ना. तरी तू त्याला असे बोललीस. हे बघ अरिंजयशी लग्न करायचे नसेल तर नको करूस पण स्पृहापासून त्याला दूर करू नकोस. " अरिंजयची आई बोलल्या.