संरक्षण भाग दोन

नंदिनी ला हे सगळे नवे नव्हतेच. लहानपणी ही निरज असेच तिला हात धरून ओढून घेत होता आणि डोळ्यात डोळे घालून बोलत होता म्हणूनच तर निरज नसताना च नंदिनी अंकीतला भेटायला येत होती. आजही तसेच घडले होते पण फरक इतकाच होता की हे तब्बल पंधरा वर्षांच्या मोठ्या काळानंतर घडले होते. एका तपापेक्षा ही जास्त काळ लोटला होता आणि त्यावेळी नंदिनी आणि निराजला पण इतक्या वर्षांच्या काळाने असे भेट होईल असे वाटले नव्हते. नेहमी प्रमाणे निरज नंदिनी च्या डोळ्यात पहात होता आणि नंदिनी त्याच्या डोळ्यात पाहून स्वतःला हरवून गेली होती. बऱ्याच वेळाने ती भानावर आली आणि स्वतःचा हात तिने सोडवून घेतला. तिची घालमेल पाहून निरजला खरे तर हसू येत होते तिच्याकडे पाहून तो म्हणाला लहानपणी भांबावून जात होतीस आजही अगदी तशीच भांबावलीस तू नंदू. निरज च्या तोंडून नंदू अशी हाक ऐकून नंदिनी चे डोळे पाणावले आणि निराजच्या ते चांगलेच लक्षात आले. तू तुझ्या संसारात सुखी आहेस ना नंदू ?? त्याने तिचे दोन्ही खांदे पकडुन तिला स्वतः समोर उभे करत तिच्या डोळ्यात बघत विचारले. आता मात्र नंदिनी ला काय उत्तर द्यावे समजले नाही कारण निरज ने तिची दुखरी नस बरोबर पकडली होती आणि तिला हेच तर नीरजला समजू द्यायचे नव्हते पण निरज ला न सांगताच अनेक गोष्टी आजवर समजल्या होत्या आणि हे सत्य ही समजणार याचीच नंदिनी ला भीती होती. तिच्या डोळ्यातील अश्रू पुसत निरज म्हणाला हरकत नाही नंदू, तुला हवा तेवढा वेळ घे पण तुझ्या तोंडून सगळं ऐकण्याची वाट पाहतोय मी. बरं जाऊदे ते सगळं आपण कॉफी घेत गप्पा मारुया का ?? अंकिता येई पर्यंत मी कॉफी बनवतो मग तुम्ही गप्पा मारा. नाही मला नको कॉफी आणि तुला हवी असेल तर मी देते करून तुला बरं वाटत नाही ना ?? नंदिनी च्या या बोलण्यावर निरज म्हणतो, म्हणजे तुला अजूनही माझी काळजी वाटते तर नंदू ?? त्यात काळजीच काय आहे, आता तूच म्हणालास ना, बरं वाटत नाही म्हणून मी म्हणाले. त्यांचं बोलणं सुरु असतानाच अंकिता येते आणि समोर नंदिनी ला पाहून खुश होते आणि निरज च्या हातात गोळ्या देत म्हणते, तुम्ही गोळ्या घेऊन आराम करा आम्ही गप्पा मारत बसतो. त्यावर निरज गोळ्या घेतो आणि कॉफी करायला सांगून निघून जातो.