रात्रीचं जेवण झाल्यानंतर आज गौरी गच्चीवर गेली नव्हती. फक्त नंदिनी जाऊन बसली होती. तिला पाहून कार्तिकही तिच्यामागे गेला होता. आज बऱ्याच दिवसांनंतर त्यालाही तिच्यासोबत बोलण्यासाठी निवांत वेळ मिळाला होता.
**************************
काही आठवड्यांनी नंदिनी एका स्त्रियांच्या संस्थेच्या कार्यक्रमात सहभागी झाली. तिथे तिला 'स्त्रीचे वेगवेगळे पैलू' या विषयावर बोलायला निमंत्रित केलं गेलं होतं. त्यात ती तिच्या नणंदेबद्दलही बोलली होती.
************************
गर्भारपणात ती थोडी अस्वस्थ राहू लागली. त्या काळात गौरी सतत तिच्या मागे उभी राहिली. औषधं, वेळेवर आहार, चालायला घेऊन जाणं, मधूनच एखादी गोड कविता वाचून दाखवणं, हे सगळं गौरी नंदिनीसाठी करत होती.
"सिया... सोज्वळ, शांत, आणि सामर्थ्यवान." नंदिनीने डोळे मिटले.
**************************
"ताई, तुमच्या सावलीने मला आकार दिला आणि आता माझं आईपण तुमच्या अनुभवाने पूर्ण होणार आहे."
ही कथा फक्त आणि फक्त नणंद - भावजयीच्या नात्यावर आधारित लिहिली गेली आहे. एका नणंद आणि भावजयीमध्ये कसं नातं असावं? हे मी माझ्या दृष्टिकोनातून लिहिलं आहे. कथेतून कोणाच्याही भावना दुखावण्याचा हेतू अजिबात नाही.
धन्यवाद!
सौ. जानकी नारायण कटक.
सुलोचनाची शॉपिंग कथा
सुलोचना: "ताई येणार असतील तर मी अजिबात जाणार नाही साडी घ्यायला."
सुलोचना (स्वतःला स्पष्टपणे): सुलोचना स्पष्टपणे आपल्या नवऱ्याला सांगत होती,
नवरा: "अगं पण ताईची काय अडचण आहे तुला? उलट साडी निवडायला मदतच होते की.."
सुलोचना: "मदत? अहो माझ्या आवडीची एक साडी घेता येत नाही मला.."
सुलोचनाला मागच्या दिवाळीचा प्रसंग आठवला,
वहिनी: "वहिनी, यावेळी आई तू आणि मी सोबत जाऊ साडी घ्यायला.. इथल्या मार्केटमध्ये चांगल्या मिळतात साड्या.."
नणंदबाई: "ठीक आहे नणंदबाई, लग्नानंतरची माझी पहिलीच दिवाळी आहे तर तुम्हीच सांगा कुठे घ्यायची ते, मला इथलं जास्त माहिती नाही.."
"चल मग संध्याकाळी तयारी करून ठेव.."
सुलोचनाला यावेळी चांगल्यातली साडी घ्यायची होती, चार-पाच हजारांपर्यंत. लग्नात तिला आलेल्या पैशातून तिने बरेच पैसे सांभाळून ठेवले होते, थोडेफार नवऱ्याने दिलेले. नवीन लग्न असल्याने साड्यांची हौस होतीच. मोठ्या उत्साहाने ती सासूबाई, नणंदबाईंसोबत खरेदीला गेली.
नणंदबाई: "जरा लेटेस्ट डिझाइन दाखवा ना.."
दुकानदाराने नवीन माल दाखवला. त्यातली एक फिक्कट पिवळ्या रंगाची साडी सुलोचनाला आवडली, तिने ती बाजूला काढून ठेवायला सांगितली. तेवढ्यात नणंदबाई म्हणाल्या,
नणंदबाई: "अगं किती डल कलर आहे तिचा.. नाही शोभणार.."
सुलोचनाने ती साडी परत ठेऊन दिली. मग नणंदबाईंनी दुकानदाराला एकेक सूचना द्यायला सुरुवात केली..
नणंदबाई: "कलांजली दाखवा, नारायण पेठ मध्ये हिरवा रंग हवा.. सिल्क आणि त्याला बारीक काठ असलेली दाखवा.."
सुलोचनाला एक पोपटी रंगाची गुलाबी काठ असलेली साडी खूप आवडली, तिने हात लावताच नणंदबाई म्हणाल्या,
नणंदबाई: "अगं काय हे, कसा रंग आहे.."
सुलोचनाने परत नाराज होत ती ठेऊन दिली. हेच होत राहिलं — सुलोचनाला एखादी साडी आवडली की नणंदबाई लगेच साडीला नावं ठेवत आणि घेऊ नको अशी बळजबरी करत.
पूर्ण कथा या लिंकवर वाचा.
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा