सासूबाई प्लिज ऐका ना.. भाग ४(अंतिम)

“आई, तुम्ही तुमच्या मुलाला विचारलं का कधी? त्याला काय हवंय? त्याला स्वातंत्र्य हवंय. शिक्षणासाठी घराबाहेर राहिल्याने एकट राहण्याची सवय झालीय त्याला. आईबाबांचं बोलणं उपदेश वाटू लागलंय. आणि म्हणून मग विभक्त व्हायचं आहे त्याला. आई, पण दोष मात्र मला. नविन येणाऱ्या सुनेला. काय शोकांतिका.! मला एक कळत नाही जन्मापासून ज्या आईवडिलांनी प्रेम केलं, माया दिली. हे सगळं तुमची पोटची मुलं विसरून जातात? ते पण सून म्हणून आलेल्या एका मुलीमुळे? कसं काय? त्या मुलाची स्वतःची मतं नसतात का? मुलाची इच्छा आणि खापर का फोडलं जावं सुनेच्या नावाने? आई, मी पाहिलंय अशा मुलांना जे आई वडील किती वाईट आहेत. किती चिकट आहेत. असं सर्वांना सांगत सुटतात. त्यांची नजर मात्र आईवडिलांच्या संपत्तीवर. संपत्तीत वाटा नाही दिला तर “जाताना वर घेऊन जाणार आहेत का?” असे प्रश्न मी ऐकलेत. पण तरीही सासुसासरे, हा समाज मात्र सुनेलाच नावं ठेवणार. परक्या घरून आलेली असते ना..! आई, हल्ली मुलांनाही आईवडील ओझं वाटू लागलेत. सून बनून आलेल्या मुलीने कितीही मुलगी बनायचा आटापिटा केला तरी तो कोणालाच दिसत नाही. जेंव्हा ”तु यात पडू नकोस’’ असं म्हणून तुमचा मुलगा, तिचा नवराच तिला थांबवत असेल तर तिने काय करावं? तीही ज्याच्या उपरण्याला पदराची गाठ बांधली गेली त्याचंच ऐकेल ना. सगळ्याच सुना वाईट नसतात हो.! कधी कधी तूमचा मुलगाही चूकु शकतो न? सांगा आई, द्या मला उत्तर.. उमाकाकू, जानकी काकू, सून कधीच मुलगी होऊ शकत नाही का? सासू आईची माया देऊ शकत नाही का?”