सासूचा वारसा भाग अंतिम

"आई, मी काहीच बदललो नाही. तू माझ्याठिकाणी राहून विचार कर. असं काय चुकीचं बोललो ? आणि आई आजीने तुला राबवून घेतलं, तर तू देखील तेच करणार आहेस का? मलाही माहीत आहे तू खूप कामं केली. मलाही जाणीव आहेच; पण काळाप्रमाणे बदलायला नको का? त्या दिवशी तू म्हणत होती ना? ऑफिसमध्ये काय कामं असतात? आई खूप कामं असतात. कामाचं प्रेशर असतं. सगळी कामं व्यवस्थित झाली नाही तर बॉसचे दोन शब्द ऐकून घ्यावे लागतात. मेंटल स्ट्रेस असतं. जशी तू मेहनत केली असं तुला वाटतं तसंच वहिनी आणि मधुरा करत आहेत. ऑफिसला जाताना होणारी दमछाक काही कमी नसते. जीव मेटाकुटीला येतो आई. स्पर्धा इतकी वाढली आहे की, त्यात टिकून राहावं लागतं. आज कमी वयात आजार होतात कारण काय आहे माहीत आहे स्ट्रेस. सतत डोक्यात विचार, स्पर्धेच्या जगात स्वतःचं अस्तित्व टिकवून ठेवणं वाटतं तितकं सोप्प नाही. स्ट्रेस रिलीफ करण्यासाठी आपण प्रयत्न करायला नको का? लहानसहान गोष्टी आहेत आई, त्याचा बाऊ न करता स्वीकारायला हवं. तुझा समज कसा झाला आहे की, तू केलं ते सुनांनी करावं. आई पिढी बदलत जाते. ज्या गोष्टी आजी करायची ते तुला जमायचं नाही, तेव्हा आजी किती भांडायची. तुला घालूनपाडून बोलायची. त्या दिवशी मेथीची भाजी नीट झाली नाही तेव्हा तू मधुराला नीट सांगू शकत होती; पण तू जे बोलली ते ऐकून मला तुझ्यात आजी असल्याचा भास झाला. आई, ही साखळी तुटली पाहुजे, तू समजून घ्यावं इतकीच अपेक्षा आहे. आजीबद्दल विचार केला की एकच गोष्ट आठवते ती म्हणजे आजीने तुझा छळ केला, तू खूप सोसलं. आई, पुढे जाऊन आमची मुलं होतील तेव्हा त्यांनी आजी म्हणून तुझ्याविषयी चांगला विचार करावा. ही साखळी कुठेतरी थांबली पाहिजे आई. विचार कर."