Login

साठवणूक (भाग ५ अंतिम)

एक छोटंसं भांडण
· min read
साठवणूक (भाग ५ अंतिम)

“म्हणजे?” पंकज


“काही नाही. जाऊ दे.” कीर्ती


“सांग ना, काय झालं?” ताईला आवडली नाही का ती साडी? ती तसं म्हणाली असती तर परत आणायची असतीस ना.” पंकज


“नाही. जाऊ दे. तुला कधी कळणारच नाही. त्याहीपेक्षा तुला काही महत्व वाटणार नाही.” कीर्ती


“हे बघ कीर्ती, नीट सांग.” पंकज म्हणाला.


“त्यादिवशी गावी गेलो होतो तर रात्री मी, आई आणि ताई आतल्या खोलीत झोपलो होतो. त्या दोघींना वाटलं की मला झोप लागलीये. तेव्हा ताई आईला म्हणाल्या की त्यांच्या जावेच्या मुलीचं लग्न ठरलं आहे. तेव्हा ती बॅग लग्नाचं गिफ्ट म्हणून देऊन देतील आणि ती साडी त्यांच्या जावेला आहेरात देऊन देतील. आपल्या घरात पसारा नको म्हणून तू साबणं वगैरे इकडं आणून टाकलीस असं आई म्हणत होत्या… तुझ्या बहिणीला आपण दिलेली साडी त्या कधीच नेसत नाहीत. हेच जर मला माझ्या भावानं दिली असती तर मी किती अभिमानाने मिरवली असती. ” कीर्तीनं डोळ्यातलं पाणी पुसलं.


“साठवणूक करते रे मी. जे जिथं स्वस्त मिळतं ना ते तिथून घेऊन येते. आपल्याच संसारासाठी चार पैसे वाचवायला बघते. त्याच वाचवलेल्या पैशातून मी घरातल्या वस्तू घेते. कधी गरज पडली तर तुलाही त्यातलेच पैसे देते.


तूच आठव, तू दिलेल्या पैशांव्यतिरिक्त मी तुला किती वेळा पैसे मागते. आज मागितले मी. किती दिवसांनी मी असे पैसे मागितले आठवतंय का? तुझ्या बहिणीला, आईला वस्तू द्यायला मला काहीच प्रोब्लेम नाहीये. मी एवढ्या हौसेने माझ्यासाठी घेतलेली बॅग दुसऱ्याला गिफ्ट म्हणून जाणार. तोही ती बॅग गिफ्ट आलीये म्हणून तिरस्काराने वापरणार… तू आवडीने माझ्यासाठी आणलेली साडी तिसऱ्याच बाईच्या अंगावर असणार आणि त्यातही ती आहेरावर आलीये म्हणून हेवेदावे असणार. वस्तूंच्या साठवणूकीला किंमत नसेलही पण त्या वस्तूंशी निगडित असलेल्या माझ्या भावनांच्या साठवणुकीचं काय? तूच विचार कर.” कीर्ती बोलून आतल्या खोलीत गेली.


“सॉरी!” पंकज तिच्या मागं आला.

“मला जराही कल्पना नव्हती की हे असं काही असेल. खरंच आहे तुझं. भावनांच्या साठवणुकीची किंमत नसतेच. माफ कर मला. इथून पुढं मी तुला कुणाला काही द्यायला आग्रह करणार नाही.” पंकज म्हणाला. कीर्ती तिथून निघाली.


“कुठं चाललीस?” पंकज


“माझ्या प्रेमाच्या साठवणूकीसाठी चहा करायला..” कीर्ती म्हणाली. दोघांच्याही चेहऱ्यावर आपोआपच हास्याची लकेर उमटली.

Other Pages